120 mm moździerz wz. 40 ST
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Producent | Zakłady Starachowickie |
| Rodzaj | moździerz |
| Historia | |
| Prototypy | 1938 |
| Produkcja seryjna | planowana na 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber | 120 mm |
| Donośność | 5800 m |
| Prędkość pocz. pocisku | 295 m/s |
| Długość | 3000 mm |
| Szerokość | 1360 mm |
| Wysokość | 1415 mm |
| Masa | 840 kg |
| Kąt ostrzału | pionowy 43° - 66°, poziomy 60° |
| Wysokość linii ognia | 780 mm |
| Szybkostrzelność | 3 strz/min (wz. 38) |
| Obsługa | 8 |
Moździerz 120 mm wz. 40 ST – prototyp polskiego moździerza kalibru 120 mm, zbudowanego w 1938 roku w zakładach SMPzA.
Najpopularniejszym polskim moździerzem okresu międzywojennego był moździerz piechoty 81 mm wz. 31. Potrzeba było jednak moździerza mogącego pełnić zadanie na szczeblu pułku. Pierwsze prace nad nowym moździerzem kal. 120 mm miały miejsce w 1933 roku. Zostały jednak przerwane z powodu podobnej oferty firmy Brandt. Do jej realizacji jednak nie doszło.
Prace
W 1936 w planie rozwoju i modernizacji sił zbrojnych pojawiły się zamiary skonstruowania moździerza 120 mm. Wznowiono prace nad przerwaną konstrukcją moździerza z 1933, zmieniając jego parametry. Rysunki konstrukcji wykonały Zakłady Starachowickie.
1 lutego 1938 pierwszy prototyp dostarczyła wytwórnia SMPzA. W lipcu 1938 przeprowadzono testy poligonowe w Zielonce. Wykazały one wady moździerza takie jak: gęsty dym wylotowy, niską szybkostrzelność i zbyt duży zasięg minimalny.
Dalsze prace były prowadzone w Zakładach Starachowickich. Usprawniony został system podnoszenia w celu usprawnienia ładowania oraz nowy zamek klinowy. Wersji opracowanej w Zakładach Starachowickich nadano symbol wz. 40 ST. Podczas prób terenowych w marcu i kwietniu 1939 roku, stwierdzono, że w nowej wersji moździerza wyeliminowano zauważone wady.
Konstrukcja
Moździerz posiadał gwintowaną lufę pozwalającą na wykorzystywanie w nim amunicji artyleryjskiej. Zamek śrubowy, lufa osadzona w dwuściennym łożu górnym z hydrauliczno-sprężynowym oporopowrotnikiem. Koła ogumione. Moździerz był przystosowany zarówno do trakcji konnej jak i motorowej. Średnia prędkość holowania wynosiła 30-40 km/h.
Bibliografia
- Andrzej KonstankiewiczBroń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i WP w latach 1914-1939
- Korpus Ochrony Pogranicza 1924 - 1939 J. Prochowicz
- Andrzej Konstankiewicz – Stromotorowa Broń Piechoty Polskiej Konstrukcji i Produkcji do 1939 roku
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).