12 Pułk Piechoty (PSZ)

12 Pułk Piechoty
Historia
Państwo Polska
Sformowanie1940
Rozformowanie1940
Dowódcy
Pierwszyppłk Antoni Sikorski
Działania zbrojne
kampania francuska 1940
Organizacja
Rodzaj wojskpiechota
Podległość4 Dywizja Piechoty

12 Pułk Piechoty (12 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Prace organizacyjne mające na celu ustalenie wstępnej obsady oficerskiej 12 pułku piechoty wchodzącej organizacyjnie w skład 4 Dywizji Piechoty rozpoczęto 19 kwietnia 1940 we francuskim obozie wojskowym Les Sables-d′ Ollone, a od 15 maja 1940 w ośrodku Parthenay. 22 maja 1940 roku Naczelny Wódz rozkazem nr 415/Tj.O.I./40 polecił formować 4 Dywizję Piechoty, a w jej składzie 12 pułk piechoty. Z dniem 24 maja 1940 kadra pułku była przygotowana na przyjęcie poborowych z terenu Francji i nielicznych ochotników, którzy dotarli z terenu Polski. Od 3 czerwca do pułku zaczęli przybywać pierwsi rekruci z emigracji, byli to w większości poborowi starszych roczników. Na mocy decyzji Naczelnego Wodza z 4 czerwca 1940 roku 4 Dywizja Piechoty została przeformowana w „lekką dywizję piechoty” w składzie dwóch pułków piechoty. Oznaczało to rozwiązanie 12 pułku piechoty. Zebranych już żołnierzy rozdzielono do pozostałych pułków dywizji, a ponadetatowych oficerów skierowano do Ośrodka Zapasowego 2 Dywizji Strzelców Pieszych w obozie Parthenay[1].

Żołnierze pułku

  • Dowódca pułku – ppłk Antoni Sikorski[1]
  • Szef sztabu – mjr dypl. Antoni Trella[2]
  • Dowódca I batalionu – ppłk dypl. Marian Radwański[2]
  • Dowódca II batalionu – mjr Witold Świda[2]
  • Dowódca III batalionu – ppłk dypl. Alojzy Mazurkiewicz[2]

Przypisy

Bibliografia

  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 5. Londyn: 1971.
  • Dariusz Radziwiłłowicz: Zarys dziejów 4 Dywizja Piechoty Zmechanizowana 1808-1994. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08377-0.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).