Bagnet wz. 22

Bagnet karabinowy wzór 1922
Dane podstawowe
Państwo

 II Rzeczpospolita

Producent

Zbrojownia Nr 4 w Krakowie

Rodzaj

bagnet

Historia
Dane techniczne
Długość całkowita

383 mm

Rękojeść
Długość rękojeści

134 mm

Tworzywo wykon. rękojeści

drewno bukowe (mocowane do trzonu dwiema śrubami z nakrętkami)

Jelec
Metoda mocowania

prowadnica, wklęsły frez jelca (zabezpieczenie w postaci zatrzasku sprężynowego)

Głownia
Długość głowni

249 mm

Szerokość głowni

23 mm (w progu)

Grubość głowni

5,5 mm (maksymalna)

Pochwa

Bagnet karabinowy wzór 1922bagnet polskiej konstrukcji przeznaczony dla karabinu Mauser wz. 98, które w zamyśle miały stać się docelowym uzbrojeniem Wojska Polskiego. Bagnet został opracowany przez inżynierów ze Zbrojowni Nr 4 znajdującej się w Krakowie. Produkcja została zlecona także temu zakładowi, gdyż miał już doświadczenie w produkcji austriackich bagnetów wzór 1895 przeznaczonych dla karabinów Mannlicher wzór 1895. W roku 1933, zgodnie z Dziennikiem Rozkazów Nr 7/33 pkt. 101 wprowadzono nowe nazewnictwo bagnetu, które od tej pory określano jako wz.27. Zmiana dotyczyła także dwóch innych polskich bagnetów bez pierścienia jelca – wz. 24 oraz wz. 25.

Konstrukcja

Założenia konstrukcyjne zostały oparte na sprawdzonych już rozwiązaniach zastosowanych w niemieckim bagnecie S 84/98. Jednak postanowiono zmniejszyć jego masę oraz zmienić sylwetkę bagnetu na smuklejszą. Zmieniono także krawędź głowicy bagnetu, która w polskim odpowiedniku była skośna, co wyraźnie odróżniało bagnet wzór 1922 od niemieckich bagnetów S 84/98. Głównym założeniem konstruktorów było to, aby tak dobrać wymiary bagnetu, aby można było wykorzystać do nich duże zapasy pochew przeznaczonych dla austriackich bagnetów wzór 1895.

W bagnecie wz. 22 zastosowano jednosieczną głownię. Zbrocze było dwustronnie wklęsłe z płaskim dwustronnym szlifem. Głownia była szlifowana „na ostro”, a jej pióro było symetrycznie dwusieczne. Okładzinę rękojeści wykonano z drewna bukowego, które mocowane do trzonu była za pomocą dwóch śrub z nakrętkami. Okładzina posiadała ponadto nacięcia do odprowadzania wody z prowadnicy. System mocowanie bagnetu na karabinie stanowiła prowadnica umieszczona w rękojeści oraz wklęsły frez jelca. Dodatkowym zabezpieczeniem był zatrzask sprężynowy, który znajdował się w głowicy bagnetu.

Oznakowanie

Bagnety wzór 22 produkowane w Zbrojowni Nr 4, sygnowane były zazwyczaj w następujący sposób: na progu przedniego płazu głowni najczęściej bito sygnaturę „Zbr.4” oraz znajdujący się pod nią numer seryjny. Na tylnym progu umieszczano godło Polski, czyli orła w koronie oraz litery „W.P.” (Wojsko Polskie), które umieszczano pod orłem. Dodatkowo na głowicy bagnetu wybijano oznaczenie wzoru – „wz. 22”.

Bibliografia

  • Krzysztof Szczegłow: Bagnet Wojska Polskiego 1914-1999: Tom III - Bagnety na uzbrojeniu Wojska Polskiego 1920-1999.
  • Tadeusz Królikiewcz: Bagnety. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-08528-5.
  • Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918 - 1939. Bellona, 2005. ISBN 83-11-10206-6.
  • Krzysztof Szczegłow. Bagnet polski wz.29. „Typy Broni i Uzbrojenia 120”. 

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).