Charles Bernard Renouvier

Charles Bernard Renouvier

Charles Bernard Renouvier (ur. 1 stycznia 1815 w Montpellier, zm. 1 września 1903 w Prades) – francuski filozof, jego Manuel républicain de l’Homme et du Citoyen (1848), stał się powodem upadku ministra oświaty Corota. W 1851 roku wydał ze swymi przyjaciółmi demokratami Projet d’Organisation communale et centrale de la Rèpublique (1851), współpracownik czasopisma „Liberté de penser”. Po zamachu stanu 1851 poświęcił się badaniom kwestii filozoficznych i religijnych. Zwolennik krytycznego fenomenalizmu, pozostającego pod wpływem Kanta i Comte’a, który nazywał neokrytycyzmem. Renouvier upatrywał zadania filozofii w ustalaniu naczelnych kategorii poznania i ograniczył wiedzę do zjawisk. Odrzucał jednak „rzecz samą w sobie” zbliżając się w wielu punktach do poglądów tzw. marburskiej szkoły neokantyzmu. W ostatnim okresie życia w jego koncepcjach dominują wątki filozofii personalistycznej. Napisał: „Essays de Critique gènèrale: 1. „Logique” (1854. 3 t.), 2. „Psychologie rationelle” (1859, 3 t.), 3. „Principes de la Nature” (1864, 2 t.), „Introduction + la Philosophie analitique de l’histoire” (1864), „Le personalisme” (1901). W latach (1872–1889) wydawał czasopismo „Critique philosophique”.

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
• Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)