Dzwonnica w Sandomierzu

Sandomierz, dzwonnica (HB3).jpg
Dzwonnica przy bazylice katedralnej

Dzwonnica w Sandomierzu[1] – barokowa dzwonnica znajdująca się przy bazylice katedralnej wzniesiona w latach 1737–1743.

Na dzwonnicy zobaczyć można 3 dzwony różnych rozmiarów:

  • wielki – „Michał Anioł” z 1667 roku,
  • mniejszy – „Najświętsza Maria Panna” z 1750 roku,
  • najmniejszy z 1770 roku.

Historia[1]

Dzwonnica przy bazylice katedralnej to świadek najważniejszych wydarzeń w dziejach Sandomierza. Prace budowlane zostały zapoczątkowane w 1737 roku. Początkowo dzwonnica budowana była z drewna, jednak po 1741 roku zaczęto tworzyć ją z kamienia. Ostatecznie do zakończenia budowli doszło w roku 1760, kiedy to zakupiono blachę miedzianą na pokrycie hełmu.

W 1889 roku dokonano rekonstrukcji dzwonnicy. Wykonano nowe wiązania dla wielkiego dzwonu, wymieniono 128 stopni schodów oraz pokryto hełm nową blachą.

Według tradycji w XVIII wieku dzwony znajdujące się na dzwonnicy służyły do zwoływania wiernych na jutrzenkę.

Dawniej poza rolą dzwonnicy, budynek pełnił rolę więzienia dla księży, którzy nie podporządkowywali się władzy carskiej. Natomiast w trakcie II wojny światowej ukrywano tam Żydów.

Obecnie[2]

Obecnie dzwonnica służy jako atrakcja turystyczna miasta Sandomierz.

Przypisy

  1. ↑ a b l, Dzwonnica katedralna / Zabytki / Turystyka / Sandomierz, www.sandomierz.pl [dostęp 2016-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-25].
  2. ↑ Sandomierz – Dzwonnica przy Bazylice Katedralnej. Atrakcje turystyczne Sandomierza. Ciekawe miejsca Sandomierza, www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2016-05-30].

Media użyte na tej stronie