Flamboyant
Flamboyant – kierunek w schyłkowym okresie architektury późnego gotyku, nazywany płomienistym.
Występował przede wszystkim na terenie Francji w XV i XVI wieku. Cechowała go drobiazgowość i nadmiar detali, rzeźby. Łuki stały się ostrzejsze, przegięte w formie "oślego grzbietu", w detalach wykorzystywano kształt płomienia lub rybiego pęcherza. Jednocześnie dążono do uproszczenia konstrukcji.
Przykłady stylu flamboyant
Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru. |
- Kościół Saint-Maclou w Rouen
- Palais De Justice w Rouen
- Katedra w Mediolanie
- Transept katedry w Senlis
- Katedra w Moulins
- Kościół Świętej Trójcy w Vendôme
- Nawa kościoła St. Ouen w Rouen
Zobacz też
Bibliografia
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 48. ISBN 83-85001-89-1.
Media użyte na tej stronie
Autor: Manfred Heyde, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kirche der ehemaligen Dreifaltigkeitsabtei in der Kleinstadt Vendôme im Département Loir-et-Cher/Frankreich - Fassade mit Wimperg über dem Portal und Maßwerk im Flamboyant-Stil der Spätgotik
Autor: Tango7174, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rouen, Seine-Maritime, Normandie, France. Church of Saint-Maclou.