Fu Baoshi

Fu Baoshi
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

傅抱石

Pismo tradycyjne

傅抱石

Hanyu pinyin

Fù Bàoshí

Wade-Giles

Fu Pao-shih

Fu Baoshi (ur. 5 października 1904, zm. 29 września 1965) – chiński malarz, kaligraf i historyk sztuki[1]. Reprezentant stylu guohua[2], uznawany za ostatniego jego wielkiego przedstawiciela[1].

Urodził się w Xinyu w prowincji Jiangxi[1][3]. Pochodził z ubogiej rodziny, w młodości pracował w sklepie z porcelaną. Udało mu się ukończyć szkołę średnią w Nanchangu[2]. Dzięki hojności Xu Beihonga wyjechał do Japonii, gdzie w latach 1933–1935 studiował na tokijskiej Akademii Sztuki[2][3]. Tam też poznał Guo Moruo, z którym później się przyjaźnił[2]. Po powrocie do Chin w 1935 roku wykładał na uniwersytecie w Nankinie[2][3]. Po utworzeniu w 1949 roku Chińskiej Republiki Ludowej piastował szereg funkcji, był m.in. wiceprzewodniczącym Chińskiego Stowarzyszenia Artystów[3]. Wspólnie z Guanem Shanyue wykonał jedno z malowideł ściennych zdobiących Wielką Halę Ludową w Pekinie[2]. Zmarł i został pochowany w Nankinie. Jego grób został zniszczony przez hunwejbinów w trakcie rewolucji kulturalnej[2].

Tworzył malarstwo pejzażowe. Wypracował własny styl, będący połączeniem tradycyjnego malarstwa chińskiego i japońskiego z technikami zaczerpniętymi z malarstwa zachodniego[1][3]. Zajmował się także kaligrafią i rytowaniem pieczęci. Opublikował kilka rozpraw poświęconych malarstwu[3].

Przypisy

  1. a b c d Fu Baoshi, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-05-24].
  2. a b c d e f g Michael Sullivan: Modern Chinese Artists: A Biographical Dictionary. Berkeley: University of California Press, 2006, s. 39. ISBN 978-0-520-24449-8.
  3. a b c d e f Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 89. ISBN 978-0-7864-3582-1.

Media użyte na tej stronie