Brużyca (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1867-1924[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Populacja (1924[2]) • liczba ludności |
| ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| |||
Portal  Polska | |||
Brużyca (także Brużnica lub Brużyca-Wielka) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1924 roku w woj. łódzkim. Siedzibą władz gminy była Brużyca[3].
Za Królestwa Polskiego gmina Brużyca (lub Brużyca Wielka[4]) należała do powiatu łodzińskigo (łódzkiego) w guberni piotrkowskiej[5][6]. 19 maja?/ 31 maja 1870 do gminy przyłączono pozbawiony praw miejskich Aleksandrów[7].
W okresie międzywojennym gmina Brużyca należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. Obejmowała miejscowości Brużyca (kolonia), Brużyca (wieś), Bugaj (wieś), Franin (wieś), Łobodź (wieś), Łomnik (wieś), Rafałów (wieś), Ruda (wieś), Szatonie (wieś), Wierzbno (wieś) i Zimna Woda (wieś)[2] oraz osada Aleksandrów.
5 marca 1924 z gminy Brużyca wyłączono osadę Aleksandrów i utworzono z niej odrębne miasto Aleksandrów[8]. Ludność gminy zmniejszyła się tym samym o 8236 mieszkańców (z 9472 do 1236) przez co gmina straciła sens bytu[2]. I tak trzy tygodnie później, 27 marca 1924, gmina Brużyca została zniesiona, a z jej obszaru (oraz z obszaru zniesionej gminy Nakielnica) utworzono nową gminę Brużyca Wielka[9].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. łódzkiego.
- ↑ a b c Skorowidzu miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ Obecna nazwa Brużyca Wielka
- ↑ Nie mylić z późniejszą gminą Brużyca Wielka
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
- ↑ Postanowienie z 20 marca (1 kwietnia) 1870, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, str. 123)
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 20, poz. 215
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 28, poz. 278
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).