Grabownica Starzeńska (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1934–54 i 1973–76[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | 1934–39: lwowskie | ||
| Powiat | 1934–39: brzozowski | ||
| Siedziba | |||
| Populacja (1974) • liczba ludności |
| ||
| Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal  Polska | |||
Grabownica Starzeńska – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1954 i 1973–1976[3] w woj. lwowskim, rzeszowskim i krośnieńskim (dzisiejsze woj. podkarpackie). Siedzibą władz gminy była Grabownica Starzeńska.
Gmina zbiorowa Grabownica Starzeńska została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie brzozowskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Górki, Grabownica Starzeńska, Grabówka, Humniska, Niebocko i Turzepole[4]. Po wojnie gmina znalazła się w powiecie brzozowskim w nowo utworzonym woj. rzeszowskim. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 6 gromad: Górki, Grabownica Starzeńska, Grabówka, Humniska, Niebocko i Turzepole[5]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[6].
Gmina została reaktywowana w dniu 1 stycznia 1973 roku[7]. 1 czerwca 1975 roku gmina znalazła się w nowo utworzonym woj. krośnieńskim[8]. 2 lipca 1976 roku gmina została zniesiona, a jej tereny włączono do gmin Brzozów, Dydnia i Sanok[9].
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Liczba ludności z publikacji "Rocznik Demograficzny Polski", GUS 1975-1995
- ↑ Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954 oraz od 1 stycznia 1973 do 1 lipca 1976
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 540
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 19
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).