Józefów (gmina w województwie warszawskim)
| gmina wiejska | |
| 1951–1952 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | warszawski |
| Siedziba | |
Portal  Polska | |
Józefów (do 14 V 1951 Falenica Letnisko; od 1 VII 1952 dzielnica Józefów) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1951–1952[1] w warszawskim (dzisiejsze woj. mazowieckie). Siedzibą gminy był Józefów.
Gmina została utworzona w dniu 15 maja 1951 w woj. warszawskim, w powiecie warszawskim, w związku z włączeniem większej części obszaru gminy Falenica Letnisko do Warszawy[2] i równoczesnym przekształceniu obszaru, który nie wszedł w skład Warszawy w gminę Józefów z siedzibą w Józefowie. Gminę Józefów utworzyły gromady Dębinka, Józefów, Michalin[3], Nowa Wieś, Rycice, Świder, Świdry Małe i Zamlądz; natomiast lesistą część gromady Zbójna Góra, która nie weszła w skład Warszawy wyłączono z gminy Józefów i włączono do gminy Sulejówek[4] (gdzie została zespojona z gromadą Stara Miłosna[5]).
1 lipca 1952 do gminy Józefów przyłączono niezabudowaną część gromady Świdry Wielkie z gminy Karczew (przekształconej równocześnie w dzielnicę Karczew[6])[7]; z gminy Józefów wyłączono natomiast gromady Świder i Zamlądz oraz część gromady Rycice (na południe od osi rzeki Świder), które włączono do miasta Otwock[8].
Po zmianach tych (1 lipca 1952), w następstwie likwidacji powiatu warszawskiego, gminę Józefów przeniesiono do nowo utworzonego powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock, gdzie została przekształcona w jedną z jego ośmiu jednostek składowych – dzielnicę Józefów[6].
Przypisy
- ↑ Ciąg istnienia: od 15 maja 1951 do 30 czerwca 1952
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199
- ↑ Oprócz małej części włączonej do Warszawy
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 201
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 60, poz. 809
- ↑ a b Dz.U. z 1952 r. nr 27, poz. 185
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 180
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 181
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).