Lućmierz (gmina)
gmina wiejska | |||||
1867–1954[1] | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | 1919–39: łódzkie (II RP) | ||||
Powiat | |||||
Siedziba | |||||
Populacja (1924[2]) • liczba ludności |
| ||||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||||
| |||||
Portal Polska |
Lućmierz – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 w woj. łódzkim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Lućmierz, lecz siedzibą władz gminy były Proboszczewice (obecnie obie miejscowości znajdują się w granicach Zgierza)[3].
Za Królestwa Polskiego gmina Lućmierz należała do powiatu łodzińskiego (łódzkiego) w guberni piotrkowskiej[4][5].
W 1915 roku do gminy Lućmierz przyłączono obszar zniesionej gminy Dzierżązna (wsie Dzierżązna, Dobra, Swoboda i Ostrów oraz osada czynszowa Folusz)[6][7].
W okresie międzywojennym gmina Lućmierz należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. Była to najdalej na północ wysunięta gmina powiatu[3]. Wieś Stępowizna stanowiła specyficzną eksklawę gminy Lućmierz, otoczoną ze wszystkich stron obszarem gminy Łagiewniki (między Rudunkami a Zegrzankami)[8].
Podczas II wojny światowej włączono do III Rzeszy. Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 13 lutego 1946, w związku ze zniesieniem gminy Łagiewniki[9], do gminy Lućmierz przyłączono Chełmy, Krzywie, Łagiewniki Nowe, Łagiewniki Stare, Rudunki, Skotniki i Zegrzanki. Według stanu z 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 19 gromad: Chełmy, Ciosny, Dąbrówka Strumiany, Dąbrówka Wielka, Dzierzązna, Emilia, Kania-Góra, Krzywie, Lućmierz, Łagiewniki Nowe, Łagiewniki Stare, Proboszczewice, Rosenów, Rudunki, Skotniki, Słowik, Stępowizna, Wiktorów i Zegrzanki[10].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[11]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Lućmierz nie przywrócono, a jej dawny obszar wszedł głównie w skład nowej gminy Zgierz w tymże powiecie i województwie[12].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. łódzkiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Skorowidzu miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
- ↑ Gmina Dzierżązna w Słowniku Polskim
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom II – Województwo Łódzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).