Sarbia (gromada w powiecie kołobrzeskim)

Sarbia
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 PRL

Województwo

1954-57: szczecińskie
1958-72: koszalińskie

Powiat

1954-57: gryficki
1958-72: kołobrzeski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Sarbia

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

3

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

10

brak współrzędnych
Portal Polska

Sarbia – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Sarbia z siedzibą GRN w Sarbi utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie gryfickim w woj. szczecińskim na mocy uchwały nr V/43/54 WRN w Szczecinie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Karcino, Sarnowo i Sarbia ze zniesionej gminy Gołańcz Pomorska w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 10 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1958 do gromady Sarbia włączono północno-wschodnią część wsi Bieczyno (stanowiącą grunty PGR o powierzchni 148 ha), wschodnią część jeziora Resko Przymorskie (o powierzchni 316 ha) oraz grunta położone po prawej stronie kanału (o powierzchni 47 ha) z gromady Gorzysław w tymże powiecie[8], po czym gromadę Sarbia przeniesiono do powiatu kołobrzeskiego w woj. koszalińskim[9], gdzie włączono do niej także obszar zniesionej gromady Bogusławiec (oprócz wsi Błotnica i Przećmino[10])[11] oraz wieś Kędrzyno ze zniesionej gromady Byszewo w tymże powiecie[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[12].

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr V/43/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu gryfickiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67)
  7. Uchwała Nr XXXL/134/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach z dnia 1 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 7 października 1954 r., Nr. 12, Poz. 50)
  8. Uchwała Nr V/38/57 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 14 listopada 1957 roku w sprawie zmian granic niektórych gromad w województwie szczecińskim; w ramach Obwieszczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 19 grudnia 1957 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 14 listopada 1957 r., dotyczących zmian w podziale administracyjnym gromad (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 21 grudnia 1957 r., Nr. 14, Poz. 64)
  9. Dz.U. z 1957 r. nr 59, poz. 304
  10. a b Uchwała Nr 29 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 14 listopada 1957 roku w sprawie zmian granic niektórych gromad w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 12 grudnia 1957 r., Nr. 12, Poz. 57)
  11. Uchwała Nr 30 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 14 listopada 1957 roku w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 12 grudnia 1957 r., Nr. 12, Poz. 56)
  12. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Sarbia p.w. św. Jana Chrzciciela.jpg
Autor: TheGuru, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sarbia, ul. Jana Pawła II 7 - dawny kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z XVI wieku, przebudowany w 1885 roku, cmentarz kościelny