Jelec (broń)

Budowa szabli – jelec (4)

Jelec – zwany także gardą, element broni białej służący do zabezpieczania ręki użytkownika przed ześlizgiwaniem się palców z rękojeści na głownię i do blokowania ciosów przeciwnika. Czasem terminem „jelec” lub „jelce” określano także całą rękojeść. Jelec miał różną formę w zależności od broni, na jakiej występował, i od rodzaju szermierki, do jakiej broń była wykorzystywana.

Rodzaje jelca

• mieczowy, składający się z krzyża, prostego lub wygiętego ku dołowi, oraz czasem wąsów.
• rapierowy, występujący w wielu typach, najczęściej z obłękami lub dzwonem
• szablowy
  • otwarty (bezkabłąkowy), w którym dłoń trzymająca broń jest chroniona tylko przed cięciami ześlizgującymi się po głowni
  • zamknięty (kabłąkowy), w którym dłoń jest chroniona również przed cięciami wymierzonymi w uchwyt
• szpadowy, w którym dłoń chroniona jest przed pchnięciami za pomocą tarczek

Niekiedy jako jelec klasyfikowana jest również japońska tsuba.

Bibliografia

• PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ​ISBN 83-01-13506-9​.