Marek Sikora (aktor)

Marek Sikora
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1959
Busko-Zdrój, Polska

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1996
Służów, Polska

Zawód

aktor, reżyser, choreograf

Współmałżonek

Grażyna Wolszczak

Marek Sikora (ur. 30 sierpnia 1959 w Busku-Zdroju, zm. 22 lipca 1996 w Służowie koło Buska-Zdroju) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser teatralny, telewizyjny i operowy, choreograf. Absolwent szkoły baletowej (1978) oraz Wydziału Aktorskiego łódzkiej PWSFTviT (1982, dyplom 1987) i Wydziału Reżyserii warszawskiej PWST (1991).

Życiorys

Karierę aktorską rozpoczął jako nastolatek, kiedy w 1974 roku zagrał w ekranizacji powieści młodzieżowej Koniec wakacji, do której został wybrany przez reżysera Stanisława Jędrykę spośród kilku tysięcy kandydatów[1]. Dwa lata później został odtwórcą głównej roli męskiej w serialu dla dzieci i młodzieży Szaleństwo Majki Skowron.

Współpracował z wieloma teatrami w Polsce. W latach 1981–1983 występował w Słupskim Teatrze Dramatycznym, 1984–1986 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie zajmował się też przygotowywaniem układu walk. Współpracował też z poznańskim teatrem Scena na Piętrze (1985). W latach 1987–1988 pracował w Teatrze Dramatycznym w Opolu na stanowisku choreografa. W 1990 roku znalazł się wśród osób docenionych przez jury na XVI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (za spektakl Karmaniola wystawiony w Teatrze Dramatycznym w Opolu).

Później, w latach 1991–1995, był konsultantem programowym, reżyserem i choreografem Teatru Powszechnego w Łodzi. Był też reżyserem Opery i Operetki w Szczecinie w latach 1991–1993. Współpracował ponadto z Teatrem Telewizji, a także warszawskim Teatrem Północnym, Teatrem Powszechnym w Warszawie, Operą Bałtycką w Gdańsku, wrocławskim Teatrem Polskim. W ostatnim okresie życia, w roku 1996, działał w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu oraz Teatrze Muzycznym w Gdyni.

Zmarł nagle w miejscowości Służów koło Buska-Zdroju w wieku 36 lat. Przyczyną śmierci był udar mózgu.[2]

Życie osobiste

Był mężem aktorki Grażyny Wolszczak. Ich synem jest Filip (ur. 1989).

Praca w teatrze

Role teatralne (wybór)

  • 1981 – Sejm kobiet jako Młodzieniec (reż. Jowita Pieńkiewicz)
  • 1982 – Alicja w Krainie Czarów jako Gąsienica, Szarak (reż. Paweł Nowicki)
  • 1982 – Wizerunek śmierci jako Chorus (reż. Roman Kordziński)
  • 1983 – Kordian jako Kordian (reż. Zbigniew Mich)
  • 1983 – Mały Książę jako Mały Książę (reż. Andrzej Mellin)
  • 1984 – Henryk V jako Ludwik (reż. Jan Kulczyński)
  • 1985 – Pornografia (reż. Grzegorz Sobociński)
  • 1985 – Kompot jako Budyń (reż. Grzegorz Mrówczyński)
  • 1985 – Wyspy Galapagos jako Jerzy (reż. Zbigniew Mich)
  • 1986 – Nie-Boska komedia jako Orzeł (reż. G. Mrówczyński)

Teatr Telewizji

Prace reżyserskie (wybór)

Teatr Telewizji

  • 1994 – Tutam
  • 1994 – Czerwone pantofelki
  • 1994 – Dożywocie
  • 1994 – Trójka
  • 1995 – Szach-mat
  • 1995 – Grzeszki tatusia
  • 1996 – Król Momus
  • 1996 – Coś do ukrycia
  • 1996 – Zapis

Inne (wybór)

  • 1984 – Henryk V (reż. J. Kulczyński) – układ walk
  • 1985 – Pornografia (reż. G. Sobociński) – pantomima
  • 1988 – Troilus i Kressyda (reż. Jacek Pazdro) – układ walk, ruch sceniczny
  • 1990 – Akropolis (reż. Szczepan Szczykno) – kompozycja ruchu
  • 1990 – Carmencita (reż. M. Sikora) – choreografia
  • 1992 – Karmaniola (reż. M. Sikora) – choreografia
  • 1993 – Nie uchodzi, czyli Damy i huzary (reż. M. Sikora) – choreografia
  • 1995 – Antygona (reż. Zbigniew Brzoza) – ruch sceniczny
  • 1991 – Happy end (reż. M. Sikora) – ruch sceniczny

Filmografia

Przypisy

  1. ↑ Ale kino: Koniec wakacji. [dostęp 2008-08-26].
  2. ↑ Artykuł o Grażynie Wolszczak. [dostęp 2008-08-26].

Bibliografia