Rafał Wszędyrówny

Rafał Wszędyrówny

Pełne imię i nazwisko	Rafał Antoni Wszędyrówny
Data i miejsce urodzenia	24 października 1910 Czerwin
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1988 Łomża
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1928–1950 ŁKS Łomża
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1950–1969 ŁKS Łomża
Odznaczenia

Rafał Antoni Wszędyrówny (ur. 24 października 1910 w Czerwinie, zm. 13 lutego 1988 w Łomży) – polski działacz sportowy, piłkarz i trener ŁKS Łomża.

Życiorys

Ojciec Rafała Wszędyrównego był leśnikiem. Wczesne dzieciństwo spędził w Łomży, a następnie razem z rodziną przeniósł się do Rosji. Po rewolucji październikowej powrócił do Łomży i ukończył szkołę powszechną, a następnie seminarium nauczycielskie. Pasjonował się sportem, uprawiał wioślarstwo i grał w piłkę nożną, od 1928 grał w młodszej drużynie piłkarskiej Łomżyńskiego Klubu Sportowego. Kilka miesięcy później powołano go do wojska, dwuletnią służbę odbywał na torpedowcu ORP Mewa. W tym czasie zainteresował się boksem, trenował pod kierunkiem por. Romualda Nałęcz-Tymińskiego, reprezentując III klub bokserski Flota Gdynia uczestniczył w mistrzostwach Marynarki Wojennej, walcząc w wadze półśredniej pokonał wówczas własnego trenera. Podczas odbywających się w 1929 w Poznaniu mistrzostw armii dotarł do półfinału. Po przejściu do rezerwy w październiku 1930 powrócił do Łomży, gdzie zorganizował sekcję bokserską, w której był zarówno instruktorem i kierownikiem jak i zawodnikiem. Od połowy lat 30. był również sędzią koszykówki, podjął wówczas działania zmierzające do aktywizacji młodzieżowej drużyny ŁKS. Grając w tym klubie uczestniczył w 178 meczach, pełnił funkcję pierwszego kapitana. Po zajęciu Łomży przez Armię Czerwoną wziął udział w 51 meczach drużyny Spartak Łomża, współpracował również z Miejskim Komitetem Kultury Fizycznej i Sportu, dzięki czemu uniknął deportacji do ZSRR, od października 1940 przewodniczył sekcji ciężkiej atletyki. Po wkroczeniu armii niemieckiej działalność sportowa w Łomży przestała istnieć. Od zakończenia II wojny światowej pełnił funkcję kierownika agendy ONZ ds. Pomocy i Rozbudowy (UNRRA), która zajmowała się rozdzielaniem środków pomocowych. W tym okresie był zawodnikiem drużyn RLS OMTUR i ŁKS, po 1948 był równocześnie trenerem, a od 1949 prezesem. Na przełomie 1949 i 1950 odbył kurs przygotowujący zawodowo wicedyrektorów szpitali i objął to stanowisko w szpitalu miejskim w Łomży, a od 1952 w Choroszczy. Od 1950 otrzymał tytuł sędziego piłki nożnej, a dwa lata później sędziego I klasy. W 1965 Polski Związek Piłki Nożnej nadał mu tytuł sędziego rzeczywistego, cztery lata później po sędziowaniu w 400 meczach piłki nożnej w okręgu białostockim otrzymał odznakę "Zasłużony sędzia PZPN". Po przejściu na emeryturę nie zaprzestał działalności w organizacjach sportowych, został również przewodniczącym Powiatowego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki. W uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju ŁKS w lutym 1975 Walne Zgromadzenie Członków przyznało Rafałowi Wszędyrównemu pierwszy w historii klubu tytuł „Członka Honorowego Łomżyńskiego Klubu Sportowego”. W kwietniu 1976 Polski Związek Piłki Nożnej nadał mu tytuł sędziego honorowego.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” /1952/;
• Złoty Krzyż Zasługi /1973/;
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” /1976/;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski /1978/;
• Medal 30-lecia Polski Ludowej;
• Medal 40-lecia Polski Ludowej;
• Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Państwowy”;
• Odznaka „Zasłużony Białostocczyźnie”;
• Odznaka „Za zasługi dla województwa łomżyńskiego”;

oraz odznaczenia PKOl, PZPN, LZS, SZS, LOK, TKKF.

Bibliografia

• "Najbardziej kochał ŁKS" Współczesna.pl
• Czesław Rybicki "Rafał Wszędyrówny – łomżyński sportowiec, trener, sędzia sportowy, animator sportu, urzędnik (1910 – 1987)" Serwis Historyczny Ziemi Łomżyńskiej