Robert A. Taft
Pełne imię i nazwisko | Robert Alphonso Taft |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 września 1889[1] |
Data i miejsce śmierci | |
senator z Ohio | |
Okres | od stycznia 1939 |
Przynależność polityczna | |
Robert Alphonso Taft (ur. 8 września 1889 w Cincinnati, zm. 31 lipca 1953 w Nowym Jorku) – amerykański polityk.
Życiorys
Uczęszczał do szkół publicznych w Cincinnati, a także w Manili[2]. W 1910 ukończył studia na Uniwersytecie Yale'a, a trzy lata później w Harvard Law School[2]. Wkrótce potem został przyjęty do palestry i otworzył prywatną praktykę prawniczą w Cincinnati. W trakcie I wojny światowej pracował w United States Food Administration, a po jej zakończeniu w Amerykańskiej Administracji Pomocy[2]. W latach 1921–26 i 1931–32 zasiadał w legislaturze stanowej Ohio[2]. W 1938 został wybrany do Senatu, z ramienia Partii Republikańskiej[2]. Był krytykiem Nowego Ładu i polityki gospodarczej Franklina Roosevelta, uważając ją za socjalistyczną[1]. Wzywał do zrównoważenia budżetu i mniejszej centralizacji władzy w stolicy kraju. Przed atakiem Japonii na Pearl Harbor był izolacjonistą i antyinterwencjonistą[1]. W 1947 opracował, wraz z Fredem Hartleyem, antyzwiązkowy Labor Management Relations Act, znany jako „ustawa Tafta–Hartleya”[1]. W latach 1940, 1948 i 1952 bezskutecznie ubiegał się o nominację prezydencką swojej partii[2]. Po II wojnie światowej sprzeciwiał się współpracy Stanów Zjednoczonych z NATO[1]. W izbie wyższej zasiadał do śmierci[1].
Był synem Williama Tafta[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
New Senator Robert Taft of Ohio speaks to the Washington Press Club.
Signature of Robert A. Taft.