Savoia-Marchetti SM.79

	Savoia-Marchetti SM.79
	Savoia-Marchetti SM.79
	; SM.79 z 193 eskadry Regia Aeronautica
	Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Savoia-Marchetti
Typ	samolot bombowy i torpedowy
Konstrukcja	trzysilnikowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie – chowane w locie
Załoga	5
	Historia
Data oblotu	2 października 1934
Lata produkcji	1935–1945
Wycofanie ze służby	1952
	Dane techniczne
Napęd	3 silniki gwiazdowe Alfa Romeo 126 RC.34 (SM.79); 3 silniki gwiazdowe Piaggio P.XI RC.40 (SM.79 I i SM.79 II); 2 silniki Junkers Jumo 211D (SM.79 JR)
Moc	790 KM (580 kW) (każdy) (SM.79); 1000 KM (736 kW) (każdy) (SM.79 I i SM.79 II); 1216 KM (894 kW) (każdy) (SM.79 JR)
	Wymiary
Rozpiętość	21,20 m
Długość	16,20 m
Wysokość	4,10 m
Powierzchnia nośna	61,20 m²
	Masa
Własna	7590 kg
Startowa	11 285 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	430 km/h (SM.79 I); 435 hm/h (SM.79 II)
Prędkość przelotowa	362 km/h
Prędkość wznoszenia	8,0 m/s
Pułap	7000 m
Zasięg	2000 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	3 karabiny maszynowe Breda kal. 12,7 mm; 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm; 2 torpedy kal. 450 mm lub 1000 kg bomb
	Użytkownicy
	Włochy, Włoska Republika Socjalna, Brazylia, Irak, Rumunia, Jugosławia, Chorwacja, Hiszpania, Niemcy
	Rzuty

Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (pol. – Krogulec) – włoski samolot bombowy i torpedowy z okresu II wojny światowej

Historia

W 1934 roku włoska wytwórnia lotnicza Savoia-Marchetti przystąpiła do budowy samolotu, który miał wystąpić w wielkim wyścigu lotniczym Londyn–Australia. Wytwórni nie udało się jednak zbudować na czas tego samolotu, który został oznaczony jako Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero. Oblot prototypu odbył się w dniu 2 października 1934 roku. W czasie prób w locie samolotem tym zainteresowało się włoskie lotnictwo wojskowe, które zamówiło wersję bombową tego samolotu. Zbudowana ona została w 1935 roku.

W 1936 wersja bombowa samolotu została wprowadzona do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Savoia-Marchetti SM.79 I. Następnie opracowano wersję torpedowo-bombową tego samolotu oznaczoną jako Savoia-Marchetti SM.79 II, która w zasadzie różniła się tylko zastosowaniem silników o większej mocy.

Samoloty Savoia-Marchetti SM.79 były również produkowane na eksport, w specjalnej wersji dwusilnikowej z oszklonym dziobem kadłuba zamiast 3 silnika, wersja ta była oznaczona jako SM 79 B i przeznaczona na eksport do Iraku, Brazylii i Rumunii.

Po kapitulacji Włoch w 1943 roku, samoloty te były produkowane w wersji uproszczonej dla lotnictwa Włoskiej Republiki Socjalnej utworzonej przez Niemcy w północnych Włoszech.

Produkowana była także wersja transportowa tego samolotu.

Produkcję samolotów Savoia-Marchetti SM.79 zakończono ostatecznie w 1945 roku i łącznie wyprodukowano 1330 samolotów wszystkich wersji.

Wersje samolotów Savoia-Marchetti SM.79

SM.79 P – prototyp z silnikami Piaggio P.IX Stella RC.2
SM.79 I – samolot bombowy, z 3 silnikami Alfa Romeo 125 RC.34
SM.79 II – samolot torpedowo-bombowy, z 3 silnikami Piaggio P.XI RC.40
SM.79 B – wersja dwusilnikowa, przeznaczona na eksport do Brazylii, Iraku i Rumunii; montowane silniki: Fiat A.80 RC.41, Alfa Romeo 128 RC.18, Gnome-Rhône K-14 Mistral Major, Junkers 211 Da
SM.79 JR – wersja przeznaczona dla Rumunii z 2 silnikami Junkers Jumo 211Da, wyprodukowano 1 egzemplarz na licencji przez zakłady IAR w Bukareszcie
SM.79 III – wersja uproszczona; posiadała mocniejsze uzbrojenie oraz w większości egzemplarzy usunięto gondolę podkadłubową; stosowano silniki Fiat A.80 RC.42 lub Alfa Romeo 135 RC.32
SM.79 C – wersja samolotu transportowego;
SM.79 K – wersja samolotu transportowego przeznaczonego dla Jugosławii
SM.79 T – wersja transportowa budowana po wojnie; przeznaczona do komunikacji transatlantyckiej; montowano silniki Piaggio P.XI RC.40

Użycie

Samolot Savoia-Marchetti SM.79 od chwili rozpoczęcia do produkcji seryjnej były wprowadzane do włoskiego lotnictwa. Samolotów tych po raz pierwszy użyto w ramach Włoskiego Korpusu Interwencyjnego w Hiszpanii w trakcie hiszpańskiej wojny domowej w latach 1936–1939.

Później samoloty te były używane na wszystkich frontach II wojny światowej, gdzie uczestniczyło włoskie lotnictwo wojskowe.

Samolotów tych używało w walkach także lotnictwo rumuńskie, jugosłowiańskie, chorwackie i niemieckie.

Po II wojnie światowej część samolotów przebudowano na samoloty transportowe. Użytkowano je do 1952 roku.

Opis konstrukcji

Samoloty Savoia-Marchetti SM.79 to dolnopłat o konstrukcji mieszanej, płaty miały konstrukcję drewnianą a kadłub konstrukcję metalową. Podwozie klasyczne – chowane w locie. Napęd stanowiły 3 silniki, jeden umieszczony w dziobie kadłuba a dwa w gondolach w skrzydłach.

Uzbrojenie obronne składało się z 3 karabinów maszynowych Breda kal. 12,7 mm umieszczonych na stanowiskach strzeleckich (jednym na grzbiecie kadłuba, drugim pod kadłubem) oraz 2 karabinów maszynowych Lewis kal. 7,7 mm umocowanych w oknach bocznych kadłuba.

Samolot w wersji torpedowo-bombowej zabierał jedną torpedę kal. 450 mm o ładunku bojowym 200 kg^[1]. Można było przenosić dwie torpedy, lecz samolot miał wówczas kiepskie właściwości lotne i stosowano tę możliwość w zasadzie jedynie do przebazowania^[1]. Mógł przenosić również ładunek bomb o wadze od 1250 do 2200 kg.

Przypisy

↑ ^a ^b Marek Sobski. Włoskie lotnictwo torpedowe. Brakujące ogniwo wojny Mussoliniego. Część I. „Technika Wojskowa Historia”. 5/2020, s. 87-88, wrzesień-październik 2020. Magnum X.

Bibliografia

C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. London: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 194c-195c.
Jim Winchester: Aircraft of World War II. San Diego: Thunder Bay Press, 2004, s. 224-225. ISBN 1-5922-3224-8.
Janusz Ledwoch: Savoia Marchetti S.M. 79. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 200. ISBN 83-7219-074-7.
Wiesław Bączkowski: Włoskie samoloty wojskowe 1936-1945. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 175-181. ISBN 83-86776-49-8.
David Donald: Wojskowe samoloty śmigłowe. Od 1914 do dnia dzisiejszego. Warszawa: Dom wydawniczy Bellona, 1999, s. 62-63. ISBN 83-11-08964-7.

[sobski-1] Marek Sobski. Włoskie lotnictwo torpedowe. Brakujące ogniwo wojny Mussoliniego. Część I. „Technika Wojskowa Historia”. 5/2020, s. 87-88, wrzesień-październik 2020. Magnum X.

[1]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne