Sd.Kfz.252
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  III Rzesza | |
| Typ pojazdu | opancerzony pojazd amunicyjny | |
| Trakcja | półgąsienicowa | |
| Załoga | 2 osoby | |
| Historia | ||
| Produkcja | 1940–1941 | |
| Egzemplarze | 413 szt. | |
| Dane techniczne | ||
| Silnik | silnik gaźnikowy Maybach HL 42 TRKM o mocy 73,5 kW (100 KM) przy 2800 obr./min | |
| Transmisja | mechaniczna | |
| Pancerz | stalowy, przód: 14,5 mm, boki: 8 mm | |
| Długość | 4,70 m | |
| Szerokość | 1,95 m | |
| Wysokość | 1,80 m | |
| Prześwit | 0,285 m | |
| Masa | 5,73 t (całkowita) 10,69 t (użyteczna) | |
| Moc jedn. | 12,83 kW/t | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 65 km/h | |
| Zasięg | 300 km (po drodze) 175 km (w terenie) | |
| Pokonywanie przeszkód | ||
| Brody (głęb.) | 0,7 m | |
| Rowy (szer.) | 1,9 m | |
| Ściany (wys.) | 0,4 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Niemcy | ||
Leichter Gepanzerter Munitionskraftwagen Sd.Kfz.252 – niemiecki lekki półgąsienicowy opancerzony transporter amunicji, używany w jednostkach dział szturmowych armii niemieckiej podczas II wojny światowej, należący do pojazdów z rodziny transportera Sd.Kfz.250. Budowany w latach 1940–1941 w liczbie 413 sztuk.
Sd.Kfz.252 był całkowicie opancerzonym, nieuzbrojonym transporterem amunicji z dwuosobową załogą. Był oparty na konstrukcji transportera opancerzonego Sd.Kfz.250 (podwozie Demag D7p), od którego różnił się głównie zakrytym od góry przedziałem bojowym, z mocno pochyloną tylną ścianą, w której były duże dwuskrzydłowe drzwi do załadunku amunicji. Nad stanowiskami kierowcy i amunicyjnego znajdowały się dwa małe prostokątne włazy. Używany był z dwukołową przyczepką Sd.Anh. 32 zdolną przewieźć 64 naboje kalibru 75 mm (masa własna 330 kg, całkowita 780 kg). Pojazd wyposażony był w radiostację - nadajnik FuG 16 i odbiornik FuG 15, z anteną prętową.
Podwozia produkowane były w firmach Demag w Wetter (Ruhr) i Büssing-NAG w Berlinie, nadwozia w firmie Wegmann w Kassel. Montaż odbywał się w zakładach Wegmann, następnie Böhler w Kapfenbergu w Austrii i Deutsche Werke w Kilonii. Mimo planów wyprodukowania pierwszych transporterów w grudniu 1939, produkcja opóźniła się i pierwsze wyprodukowano w czerwcu 1940 roku. Produkcję kontynuowano do września 1941 roku, po czym zrezygnowano z ich produkcji na rzecz prostszych modyfikacji seryjnego transportera Sd.Kfz.250 (w odmianie SdKfz. 250/6).
Według początkowego etatu, w baterii dział szturmowych StuG III (6 dział) miało się znajdować 6 transporterów SdKfz 252, lecz z powodu niewystarczającej produkcji zmieniono etat od 7 lipca 1940 na 3 transportery (jeden na pluton). Wskutek strat i zaprzestania produkcji, SdKfz.252 używano jedynie do ok. 1943 roku.
Bibliografia
- Mariusz Skotnicki. Półgasienicowe pojazdy opancerzone Sd.Kfz.252 i 253. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 4. s. str. 29-33. ISSN 1230-1655.
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-230-0688-05A / Kripgaus / CC-BY-SA 3.0
Union Soviétique / Crimée. Soldats allemands chargeant des munitions dans l'avant d'un véhicule de transport de munitions. Juin 1942 (archives allemandes)
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-154-1968-16 / Dreyer / CC-BY-SA 3.0