Stanisław Skowroński (1919–2016)
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1941–1945 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 55 Pułk Piechoty Zmotoryzowanej |
| Stanowiska | radiotelegrafista, dowódca plutonu radiołączności |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | przedsiębiorca w Argentynie |
| Odznaczenia | |
_4r_BAR.svg){kind=small} | |
Stanisław Bronisław Skowroński ps. „Widelec”, „Tulipan” (ur. 13 listopada 1919 w Horodence, zm. 20 kwietnia 2016 w Río Ceballos[2], Argentyna) – żołnierz Armii Czerwonej, Armii Andersa i Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, porucznik łączności, cichociemny.
Życiorys
We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. 22 kwietnia 1941 roku wcielono go przymusowo do Armii Czerwonej, gdzie służył w 55 pułku piechoty zmotoryzowanej. W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Andersa. Ukończył szkołę podchorążych. We wrześniu 1942 roku przeniesiono go do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.
Po przeszkoleniu w łączności radiowej został zaprzysiężony 10 lipca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 21 na 22 września 1943 roku w ramach operacji „Neon 5” dowodzonej przez por. naw. Władysława Krywdy. Skowroński dostał przydział do Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK: służył w batalionie „Iskry” na stanowisku radiotelegrafisty. W kwietniu 1944 roku został skierowany do Oddziału V sztabu Okręgu Wilno AK, gdzie służył jako dowódca plutonu radiołączności (radiostacje nr 18 i 20).
Po okrążeniu przez Armię Czerwoną został aresztowany i wywieziony do obozu w głąb ZSRR do Zagłębia Donieckiego. Uciekł z obozu i w październiku 1945 roku dostał się do Warszawy, a następnie do Głogówka. Zagrożony aresztowaniem przez UB uciekł wraz z żoną przez zieloną granicę do Czechosłowacji i Niemiec.
Osiedlił się w Río Ceballos w prowincji Córdoba (Argentyna), gdzie prowadził własne przedsiębiorstwo i sprawował funkcję przewodniczącego lokalnego oddziału Związku Polaków. W 2009 roku odwiedził Polskę[3].
Był autorem książki Orzeł ujarzmiony. Wspomnienia cichociemnego z II wojny światowej wydanej w 1992 (Río Ceballos, Wydawnictwo Literackie Wisła, ISBN 950-99456-0-9) i 1998 roku (Zwierzyniec – Rzeszów, Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, ISBN 83-910535-0-4).
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Życie rodzinne
Był synem Józefa, komendanta posterunku Policji Państwowej, i Franciszki z domu Zajączkowskiej. W 1945 roku ożenił się z Joanną Sawicką[3] (ur. 1923), z którą miał 3 córki: Jolantę (ur. 1947), Dolores (ur. 1949) i Barbarę (ur. 1952).
Przypisy
- ↑ Zmarł porucznik Stanisław Skowroński „Widelec” – jeden z ostatnich Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej, fundacjacichociemnych.pl [dostęp 2016-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-01] (pol.).
- ↑ Stanisław Skowroński – Cichociemny » Cichociemni elita dywersji, Cichociemni elita dywersji [dostęp 2020-04-30] (pol.).
- ↑ a b Marek Rudnicki: Stanisław Bronisław Skowroński. Cichociemny z Rio Ceballos. [dostęp 2013-12-07].
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 121–123. ISBN 83-902499-0-1.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 408. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 78.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
