Stanislav Kostka Neumann
Stanislaw Kostka Neumann (ur. 5 czerwca 1875 w Pradze, zm. 28 czerwca 1947 tamże) – czeski pisarz, dziennikarz, krytyk literacki i tłumacz (z literatury francuskiej i rosyjskiej); czołowy przedstawiciel modernizmu w literaturze czeskiej.
Działalność artystyczna i znaczniejsze prace
W pierwszych swych poezjach (Jestem apostołem nowych czasów (1896), Chwała szatana między nami (1897) i in.) wyznawał anarchistyczny indywidualizm, pozostając pod silnym wpływem Nietzschego i Przybyszewskiego, później zwrócił się raczej do panteizmu i kultu przyrody Whitmana (Księga lasu, wód i ziemi (1914), Nowe pieśni (1918) i in.).
Założył i prowadził na przełomie XIX i XX wieku grupę poetycką o nazwie „Anarchistyczni Burzyciele”[1]. Wydał ponadto szereg szkiców politycznych. Pozostałe utwory: Apostrofy namiętne i dumne, Sen o tłumie zrozpaczonych oraz Gorący powiew.
Działalność komunistyczna
Komunista, autor propagandowych tekstów, m.in. polemiki z Powrót z ZSRR André Gidea „Anti-Gide neboli Optimismus bez pověr a iluzí” (1937). Przełożył tekst Państwo a rewolucja Lenina.
Rodzina
Jego ojcem był polityk Stanislav Neumann, synem aktor Stanislav Neumann, a wnukiem poeta Stanislav Neumann.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Grzegorz Gazda: Słownik europejskich kierunków i grup literackich XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 26. ISBN 83-01-13181-0.
Media użyte na tej stronie
Stanislav Kostka Neumann, Czech poet.