Thomas Kinkaid

Thomas Kinkaid
Ilustracja
Admiral Admiral
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1888
Hanover, New Hampshire

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1972
Bethesda, Maryland

Przebieg służby
Lata służby

1908–1950

Siły zbrojne

United States Navy United States Navy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa:

podpis
Odznaczenia
Legionista Legii Zasługi (USA) Navy Distinguished Service Medal ribbon.svg Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1940-1945) Order of Precious Tripod with Grand Cordon ribbon.png

Thomas Cassin Kinkaid (ur. 3 kwietnia 1888 w Hanover, zm. 17 listopada 1972 w Bethesda) – amerykański wojskowy, admirał United States Navy, dowódca zespołów uderzeniowych floty podczas wojny na Pacyfiku, następnie dowódca VII Floty w czasie bitwy o Leyte i kampanii filipińskiej.

Życiorys

Thomas C. Kinkaid był drugim dzieckiem i jedynym synem kontradmirała Thomasa W. Kinkaida. Akademię Marynarki Wojennej ukończył w 1908 roku. Jego pierwszym przydziałem był pancernik „Nebraska”, na którym odbył wokółziemski rejs w składzie Wielkiej Białej Floty. Podczas I wojny światowej służył jako oficer artyleryjski na pancernikach „Pennsylvania” i „Arizona”. Na początku lat 20. był szefem sztabu komendanta oddziału wydzielonego US Navy na wodach tureckich, kontradmirała Marka L. Bristola. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, w 1924 roku objął swoje pierwsze dowództwo, na niszczycielu „Isherwood”. W 1930 roku ukończył Naval War College i został mianowany sekretarzem Rady Głównej Marynarki (General Board). W 1932 roku uczestniczył w konferencji rozbrojeniowej w Genewie.

W latach 1937–1938 był dowódcą ciężkiego krążownika „Indianapolis”, w latach 1938–1941 pełnił funkcję attaché morskiego w Rzymie i Belgradzie. Badał zniszczenia spowodowane przez brytyjski atak na Tarent w listopadzie 1940 roku. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych dowodził 8 Dywizjonem Niszczycieli na Atlantyku, by wkrótce, po promocji na stopień kontradmirała (Rear Admiral) zostać mianowanym dowódcą 6 Dywizjonu Krążowników Floty Pacyfiku. Objął swoje stanowisko już po ataku na Pearl Harbor, który kosztował stanowisko jego szwagra (męża Dorothy Kinkaid), admirała Husbanda E. Kimmela. Jako dowódca dywizjonu, z krążownikiem „Minneapolis” jako okrętem flagowym, wziął udział w bitwie na Morzu Koralowym oraz bitwie pod Midway.

Po tej ostatniej został mianowany dowódcą Task Force 16, utworzonego wokół lotniskowca „Enterprise”. Na jego czele wziął udział w kampanii na Guadalcanalu, uczestnicząc w bitwach koło wschodnich Wysp Salomona oraz koło wysp Santa Cruz. Był ostatnim „nielotnikiem” prowadzącym w boju zespół lotniskowców US Navy. Po śmierci admirała Callaghana w pierwszej bitwie koło Guadalcanalu 13 listopada 1942 roku Thomas C. Kinkaid przejął dowodzenie siłami krążowników operujących w rejonie. Na początku 1943 roku objął dowództwo North Pacific Force, zastępując kontradmirała Roberta A. Theobalda, któremu zarzucano nieumiejętność współpracy z armią lądową. Admirał Kinkaid nawiązał ową współpracę, realizując powierzone mu zadanie odzyskania Aleutów. W czerwcu 1943 roku awansował do stopnia wiceadmirała (Vice Admiral), w listopadzie objął dowodzenie VII Flotą na południowo-zachodnim Pacyfiku, zastępując jej pierwszego dowódcę, admirała Arthura S. Carpendera.

Jako dowódca VII Floty współdziałał z generałem MacArthurem w kampanii na Wyspach Admiralicji, następnie na zachodzie Nowej Gwinei oraz na Leyte. Podczas poczwórnej bitwy (23–25 października 1944 roku) dowodził całością sił wsparcia, nakazując kontradmirałowi Jessemu B. Oldendorfowi ścisłą blokadę Cieśniny Surigao, wejścia do zatoki Leyte. Awansowany w kwietniu 1945 roku do stopnia pełnego admirała (Admiral), wspierał operacje amfibijne MacArthura na Filipinach a pod koniec wojny lądowanie wojsk amerykańskich w Chinach i Korei. Był jednym z nielicznych oficerów US Navy, którzy umieli bezkonfliktowo współpracować z MacArthurem oraz jednym z niewielu, którzy dowodzili podczas działań na Pacyfiku zespołami okrętów artyleryjskich, lotniskowców oraz siłami wsparcia desantu. Po zakończeniu wojny dowodził Eastern Sea Frontier oraz Rezerwową Flotą Atlantycką. Przeszedł na emeryturę w 1950 roku, zmarł 22 lata później. Został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington.

Był odznaczony między innymi: Legion of Merit, trzykrotnie Navy Distinguished Service Medal, brytyjskim Orderem Łaźni, holenderskim Orderem Oranje-Nassau, belgijskimi Orderem Leopolda oraz Krzyżem Wojennym i chińskim Orderem Drogocennego Trójnogu. Od jego nazwiska pochodzi nazwa niszczyciela „Kinkaid” (DD-965), typu Spruance.

Bibliografia

  • James R. Arnold, Starr Sinton: US Commanders of World War II: Navy and USMC. Botley, Oxford: 2002. ISBN 1-84176-475-2.
  • Spencer C. Tucker (red.): Naval Warfare. An International Encyclopedia. Santa Barbara, CA: 2002. ISBN 1-57607-740-3.

Media użyte na tej stronie

US Navy O10 infobox.svg
Naramiennik stopnia Admiral (United States Navy).
Seal of the United States Department of the Navy.svg
*Description: On a circular background of fair sky and moderate sea with land in sinister base, a tri-mast square rigged ship under way before a fair breeze with after top-sail furled, commission pennant atop the foremast, National Ensign atop the main, and the commodore's flag atop the mizzen. In front of the ship a luce-type anchor inclined slightly bendwise with the crown resting on the land and, in front of the shank and in back of the dexter fluke, an American bald eagle rising to sinister regarding to dexter, one foot on the ground, the other resting on the anchor near the shank; all in proper colors. The whole within a blue annulet bearing the inscription "Department of the Navy" at the top and "United States of America" at the bottom, separated on each side by a mullet and within a rim in the form of a rope; inscription, rope, mullet, and edges of annulet all gold. *Background: The policy for use of the Navy seal and emblem is contained in SECNAV Instr 5030.4 and SECNAV Instr 5030.6. The seal design was approved by the President of the United States by Executive Order 10736 dated October 23, 1957. Request for use of the Navy emblem should be submitted in writing to Defense Printing Service, ATTN: DPSMO, 8725 John Kingman Rd Suite 3239, Fort Belvoir, VA 22060-6220. The telephone number is (703) 767-4218. 1879 version here: http://etc.usf.edu/clipart/54900/54985/54985_seal_navy.htm
Order of the Bath (ribbon).svg
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY 2.5
Ribbon of the Order of the Bath
Thomas C Kinkaid.svg
Signature of THOMAS C. KINKAID
BEL Croix de Guerre 1944 ribbon.svg
Autor: darkking3, Licencja: CC BY-SA 3.0
Belgian Croix de Guerre WW II
Order of Orange-Nassau ribbon - Grand Officer.svg
Autor: Macesito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Order of Orange-Nassau - Grand Officer Ribbon
Thomas C. Kinkaid.jpg
Thomas C. Kinkaid;

Photo #: NH 80-G-K-2749

Vice Admiral Thomas C. Kinkaid, USN, Commander Seventh Fleet

U.S. Naval Historical Center Photograph.

Removed caption read: Photo # NH 80-G-K-2749 Admiral Thomas C. Kinkaid
Grand Officer Ordre de Leopold.png
Baretka Krzyża Wielkiego Oficera Orderu Leopolda (Belgia)