Śnieżka

Śnieżka

Widok na Śnieżkę od strony zachodniej
Państwo

 Polska
 Czechy

Położenie

Karpacz (DS)
Malá Úpa, Pec pod Sněžkou (KR)

Pasmo

Karkonosze, Sudety

Wysokość

1603,3 m n.p.m.

Wybitność

1203 m

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Śnieżka”
Ziemia50°44′09″N 15°44′21″E/50,735833 15,739167
Śnieżka z Równi
Śnieżka od południa
Śnieżka późną zimą, widok z Kruczych Skał w Karpaczu
Restauracja i obserwatorium na szczycie
Obserwatorium na Śnieżce – zdjęcie krótko po katastrofie budowlanej
Obserwatorium na Śnieżce – czerwiec 2009. Widoczne skutki katastrofy budowlanej, z marca 2009
Schronisko na Śnieżce i kaplica św. Wawrzyńca – sierpień 2012
Nowy budynek czeskiej poczty na szczycie

Śnieżka (cz. Sněžka, niem. Schneekoppe) – najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech, województwa dolnośląskiego, a także całego Śląska. Najwybitniejszy szczyt Polski i Czech (MDW 1203 m). Jego oficjalna wysokość bezwzględna to 1602 m n.p.m.[1][2][3][4] (według Karkonoskiego Parku Narodowego, a także najnowszych pomiarów wartość ta wynosi jednak 1603,296 m n.p.m.[5][6]).

Zlokalizowana na granicy polsko-czeskiej, góruje nad Kotliną Jeleniogórską (deniwelacja wynosząca około 1200 metrów), wystając 200 metrów ponad Równię pod Śnieżką. Po stronie polskiej znajduje się w granicach administracyjnych Karpacza[7] oraz na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Po stronie czeskiej na terenie Krkonošského národního parku (KRNAP). Widoczność z wierzchołka przy sprzyjających warunkach przekracza 200 km.

Należy do Korony Europy, Korony Gór Polski, Korony Sudetów, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów Czeskich. Jest najwyższym szczytem Republiki Czeskiej[8].

Opis

Śnieżka znacznie góruje nad otaczającymi ją grzbietami. Wznosi się w zachodniej części Czarnego Grzbietu. Na zachodzie Przełęcz pod Śnieżką oddziela ją od Równi pod Śnieżką, ku wschodowi ciągnie się Czarny Grzbiet, natomiast ku południowi odchodzi długie, boczne ramię ze wzniesieniami: Růžová hora, Pěnkavčí vrch i Červený vrch, kończący się na południowym wschodzie, przy ujściu Małej Úpy do Úpy. Ramię to nosi nazwę Růžohorská hornatina.

Od północnego zachodu piramidę Śnieżki podcina Kocioł Łomniczki i dolina Łomniczki, od południowego wschodu – Jelení důl i dolina Jeleniego potoku, od południowego zachodu – Úpská jáma i Obří důl.

Budowa geologiczna

Śnieżka zbudowana jest z bardzo odpornych na wietrzenie hornfelsówskał metamorficznych, powstałych w wyniku przeobrażenia łupków w wyniku oddziaływania intrudującej magmy granitowej w okresie karbońskim. Dzięki większej odporności na erozję budujących szczyt hornfelsów od skał otaczających, selektywna erozja doprowadziła w kenozoiku do powstania Śnieżki jako twardzielca wznoszącego się 200 metrów nad penepleną. Po wypiętrzeniu się Karkonoszy w czasie orogenezy alpejskiej, niewysokie wzgórze stało się najwyższym szczytem nowo powstałego pasma górskiego. Zbocza Śnieżki pokrywa gołoborze, powstałe w czasie zlodowacenia w plejstocenie, w warunkach peryglacjalnych. W tym samym czasie powstały kotły lodowcowe, podcinające ją od północnego zachodu i południowego zachodu.

Klimat

Średnie ciśnienie atmosferyczne w latach 1951–1975 wyniosło 834,3 hPa. W okresie maj-wrzesień było ono wyższe: średnie miesięczne znajdowały się w przedziale 835–838 hPa. Dla Śnieżki charakterystyczne są silne krótkookresowe zmiany ciśnienia. Późnojesienna pogoda niżowa powoduje skoki ciśnienia przekraczające nawet 20 hPa/dobę. Podczas pogody wyżowej naturalny dobowy cykl zmian ciśnienia daje zazwyczaj amplitudę 2–5 hPa. W przekroju całego roku dominują wyżowe typy cyrkulacji powietrza, stanowiąc 33,8%. Odznaczają się największą trwałością i występują głównie jesienią.

Śnieżkę charakteryzują stosunkowo wysokie średnie prędkości wiatru. Średnia z lat 1951–1975 wyniosła 11,4 m/s. Najczęstsze są wiatry wiejące ogólnie z kierunków zachodnich. 24,7% stanowią wiatry z kierunku SW (śr. 13,1 m/s), 18,6% to wiatry NW (śr. 12,0 m/s) a 18,0% to wiatry W (śr. 12,8 m/s). Na Śnieżce często występują bardzo silne, porywiste wiatry, o prędkości przekraczającej 15 m/s (wiatry te w porywach nierzadko przekraczają 35 m/s). Najwyższa zanotowana średnia 10-minutowa prędkość wiatru (21 lutego 2004 roku[9]) wynosi 65 m/s, czyli 234 km/h. Najwyższa prędkość wiatru zanotowana na stacji to porywy dochodzące do 80 m/s, czyli 288 km/h[10]. Choć niektóre źródła podają, że najwyższa prędkość wiatru zanotowana na szczycie Śnieżki to 345 km/h[11] (9 marca 1990), to jednak zarejestrowane dane ze stacji meteorologicznej nie potwierdzają tej informacji. Średnio rocznie notowano 206 dni z silnymi wiatrami. Podczas zimnego półrocza, od listopada do marca, dominują porywiste wiatry. Jest ich średnio od 19,5 dnia w listopadzie do 23,5 dnia w styczniu. W konsekwencji Śnieżkę charakteryzuje bardzo niska częstość występowania okresów bezwietrznych: od 1,5% w lutym do 2,7% w czerwcu – średnia wieloletnia wynosi tylko 1,8%.

Średnia temperatura powietrza w latach 1931–1970 wyniosła 0,4 °C. Najcieplejszymi miesiącami są lipiec i sierpień ze średnimi wynoszącymi odpowiednio 8,9 °C i 8,3 °C. Zimą najchłodniej bywa w styczniu i lutym, kiedy średnie temperatury wynoszą −7,8 °C i −7,4 °C. Przeciętnie przez 105 dni w roku średnia dobowa wynosi poniżej −5 °C (od 3 grudnia do 19 marca), co świadczy o surowości klimatu. Średnia dobowa temperatura powietrza poniżej 0 °C utrzymuje się aż przez 186 dni (od 21 października do 26 kwietnia). Cieplejsze dni, ze średnią dobową powyżej 5 °C występują od 2 czerwca do 15 września (łącznie przez 104 dni). Na Śnieżce praktycznie nie występują dni ze średnią temperaturą przekraczającą 10 °C.

Oronimia

W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił górę w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Gigantaeus mons[12]. Nazwa Śnieżka pochodzi z XIX wieku i wzięła się od przymiotnika śnieżna, czyli pokryta śniegiem.

Polską nazwę Śnieżka wprowadzono urzędowo w 1949 roku[13].

Granica państwowa

Śnieżka położona jest na granicy państwowej. Była to w latach:

Przez szczyt przebiega Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej (dawniej: Polsko-Czechosłowackiej).

Obiekty na Śnieżce

Na szczycie Śnieżki na przestrzeni lat zbudowano kilka obiektów służących obsłudze ruchu turystycznego, kultowi religijnemu, jak również obserwacjom meteorologicznym. Należą do nich:

po stronie polskiej

po stronie czeskiej

  • budynek czeskiego schroniska na Śnieżce (istniejący w latach 1868–2005, ale zamknięty dla turystów już 31 maja 1990[15]),
  • górna stacja kabinowej kolejki linowej (z kabinami dla 4 osób), oddanej do użytku 22 lutego 2014[16], powstałej w miejsce istniejącego do 2012 wyciągu krzesełkowego z miasta Pec pod Sněžkou i o niezmienionej przepustowości 250 osób na godzinę; w roku 2019 z kolei skorzystało 311 948 osób, a w 2020 230 842 osoby[17],
  • kiosk czeskiej poczty; po wybudowaniu nowego budynku został rozebrany i przeniesiony do kempingu w miejscowości Sedlec-Prčice (tam służy także jako poczta i sklepik)[18],
  • nowy budynek czeskiej poczty w miejscu rozebranego schroniska[19], otwarty 1 sierpnia 2008, najwyżej położony punkt pocztowy w Czechach (rozpoczął działalność w czeskim schronisku w 1899, zamknięto go po aneksji Kraju Sudetów przez III Rzeszę, ponownie otwarty w 1995). Budynek składa się z 6000 elementów stalowych, prawie 12 000 drewnianych i wreszcie półtora tysiąca elementów systemu hydraulicznego sterującego żaluzjami zewnętrznymi, chroniącymi obiekt przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Podziemia, wykorzystujące dawną piwnicę Českiej boudy, widoczne są z zewnątrz tylko w postaci małych okien, bowiem pozostała część konstrukcji obłożona jest kamieniami pozostałymi z rozbiórki starego schroniska.

Ponadto, na południowo-zachodnim stoku szczytu, znajduje się budynek dawnej stacji pomp wodnych z turbiną Peltona, funkcjonujących w latach 1912–1956 w celu zaopatrzenia w wodę schronisk na Śnieżce.

W roku 2001 na prowadzącej czeską stroną szczytu ścieżce zwanej Trawersem odsłonięto obelisk, upamiętniający ofiary katastrofy lotniczej samolotu Junkers Ju 52 ewakuującego rannych żołnierzy z oblężonego Wrocławia, który rozbił się w lutym 1945.

Historia ruchu turystycznego

Śnieżka pod koniec XIX wieku
Szczyt Śnieżki około roku 1900

Śnieżka była jedną z pierwszych gór europejskich licznie odwiedzanych przez turystów. Wiązało się to głównie ze względnie niewielkimi trudnościami technicznymi wejścia na szczyt oraz z tym, że już od XVI wieku liczni kuracjusze przybywali do pobliskich Cieplic Zdroju i dobrze widoczna Śnieżka, dominująca wizualnie nad całymi Karkonoszami, była dla nich istotną atrakcją. Ważnym czynnikiem były też liczne, jak na owe czasy, duże budy pasterskie i dobra sieć dróg prowadzących pod kopułę szczytową, co wiązało się z dość znacznym jak na owe czasy zaludnieniem przedgórza Karkonoszy i powszechnością wypasu w samych górach. Poza tym w latach 1563–1566 rektor szkoły w Jeleniej Górze – Krzysztof Schilling dokonał pomiarów i obliczeń wysokości Śnieżki. Choć otrzymany wynik 30 stadiów, czyli około 5500 m ponad dno Kotliny Jeleniogórskiej był bardzo błędny, to dał podstawę do utrzymywania przez długi czas, że jest to jedna z najwyższych gór Europy[20].

Jednego z pierwszych potwierdzonych grupowych wejść na Śnieżkę dokonano 7 sierpnia 1577, gdy znalazła się tam grupa 12 mieszczan z Trutnova. W 1677 weszli na szczyt pierwsi polscy turyści Michał Kazimierz Radziwiłł i Teodor Billewicz. Ten ostatni pozostawił opis tej wycieczki. Kiedy 10 sierpnia 1681 na szczycie Śnieżki opat cystersów z Krzeszowa poświęcił, budowaną od 1665 z bloków miejscowych skał, kaplicę pod wezwaniem jednego z bardziej czczonych wówczas świętych – św. Wawrzyńca, to do walorów turystycznych szczytu doszły też walory pielgrzymkowe. Przez pierwsze 100 lat po zbudowaniu kaplicy odbywały się w niej msze 5 razy w sezonie letnim, a na najbardziej uroczystą z nich 10 sierpnia, przybywało około 200 pielgrzymów. Oprócz tego kaplica służyła schronieniem w razie częstej na Śnieżce niepogody. W 1696 wyłożono w kaplicy księgę wpisów dla turystów i pielgrzymów. Tegoż roku górę zdobyła pierwsza kobieta, Maria Adlerin, która zresztą po ośmiu dniach od wejścia na górę odbyła udany poród. W ostatnich latach XVII wieku na Śnieżkę wchodził kilkakrotnie pierwszy naukowiec badający jej przyrodę i historię górnictwa, Georg Anton Volkmann, autor Silesia subterranea z 1720.

Choć wielu wędrowców skarżyło się w księdze na duże trudności wędrówki, to w istocie wspinaczka nie była zbyt ciężka, skoro w roku 1715 szczyt zdobył 83-letni mężczyzna. Już w XVIII wieku na górę wchodzili turyści z odległych krańców Europy: w 1792 pierwszy Rosjanin, w 1795 pierwszy Hiszpan, a w 1800 Amerykanin John Quincy Adams, przyszły prezydent USA, który Śnieżce poświęcił nie tylko relację, ale i wiersze opublikowane w 1804 (w następnych latach wydane też po francusku i niemiecku). W drugiej połowie XVIII wieku osłabł ruch pielgrzymkowy i większość wejść miała charakter turystyczny. W sezonie 17 maja – 27 września 1786 w księdze na szczycie zapisało się 230 osób, w 1801 – 551 turystów, a w 1828 – 808. Wobec szybkiego wzrostu ruchu turystycznego i spadku liczby pielgrzymów w 1824 kaplicę tymczasowo przekształcono na schronisko turystyczne. 23 lipca 1873 ze szczytu Śnieżki wysłano pierwszą ilustrowaną kartkę pocztową, w 1897 wysłano ich 12 tys., a w roku 1900 dzienna sprzedaż pocztówek na Śnieżce wynosiła 1500 sztuk.

W roku 1884 rozpatrywano projekt budowy na szczyt elektrycznej kolei zębatej z Cieplic Zdroju przez Karpacz[21]. Podobne projekty rozpatrywano aż do wybuchu I wojny światowej[22].

W roku 2006 szczyt Śnieżki zdobył niepełnosprawny sportowiec – Jarosław Rola i był pierwszą osobą poruszającą się na wózku, której udało się wjechać na ten szczyt[23].

Każdego roku w dniu św. Wawrzyńca (10 sierpnia) na szczycie przy kaplicy odprawiane jest nabożeństwo, w którym uczestniczą przewodnicy sudeccy i ratownicy GOPR. W uroczystości tej brali udział m.in. urzędujący prezydenci Czech (Vaclav Klaus) oraz Polski (Bronisław Komorowski)[24].

Turystyka

Niemy znak” na Śnieżkę

Przez Śnieżkę przebiegają następujące szlaki turystyczne[25]:

Zobacz też

Przypisy

  1. Wysokość według map zamieszczonych na Geoportalu: mapie ogólnogeograficznej 1:250 000, mapie ogólnogeograficznej 1:500 000 i mapie ogólnogeograficznej 1:1 000 000 (wszystkie opracowane w 2003), na mapie topograficznej 1:25 000 (opracowanej w 1977) podana jest natomiast wysokość 1601,5 m, na mapach topograficznych w pozostałych skalach (1:10 000, 1:50 000, 1:100 000) wysokość szczytu nie jest podana. Należy zauważyć, że z interpretacji poziomic zaznaczonych na mapie w skali 1:10 000 otrzyma się wartość przekraczającą 1602 m, przy czym należy pamiętać, że zgodnie z Instrukcją techniczną K-2 – mapy topograficzne do celów gospodarczych, poziomice wykreślane są na mapach topograficznych z dokładnością 2/3 wielkości zasadniczego cięcia warstwicowego, co w przypadku terenów wokół szczytu oznacza 3,33 m. W haśle przytoczona jest zatem wysokość podana przez Geoportal wprost.
  2. Śnieżka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2011-01-02].
  3. Mały Rocznik Statystyczny Polski 2010, s. 28 m, GUS 2010. stat.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-17)]..
  4. Ochrona środowiska 2010, s. 80, GUS 2010. stat.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-18)]..
  5. Waldemar Brygier, Nowa, oficjalna wysokość Śnieżki, Nasze Sudety, 25 lutego 2014 [dostęp 2016-04-26].
  6. Waldemar Brygier, Śnieżka już nie mierzy 1602 metry!, Nasze Sudety, 11 lutego 2014 [dostęp 2016-04-26].
  7. Według map topograficznych i Państwowego Rejestru Granic dostępnych w Geoportalu.
  8. Magiczne miejsca u naszych sąsiadów. Piesze wędrówki przy polsko-czeskiej granicy. wp.pl. [dostęp 2020-11-29].
  9. Ogimet Dane Obserwacyjne.
  10. IMGW Rekordy klimatyczne w Polsce. [dostęp 2010-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)].
  11. Wiatr 345 km/h w Polsce?
  12. Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 176. ISBN 978-83-910595-2-4.
  13. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 44, poz. 592, s. 2).
  14. Anna Zygma: Obserwatorium na Śnieżce otwarte dla turystów!. Nasze Sudety, 2017-03-16.
  15. Pocztę na Śnieżce kupił włoski przedsiębiorca
  16. Waldemar Brygier, Kolejką linową na szczyt Śnieżki, Nasze Sudety, 25 lutego 2014 [dostęp 2016-04-26].
  17. Drożej za wjazd na Śnieżkę
  18. Stará poštovna ze Sněžky poprvé otevřela na nové adrese na Monínci.
  19. Projekt nowego budynku pocztowego. snezka.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]..
  20. Toż to szczyt pomiarów!. Blog pomiarowy.
  21. Andrzej Scheer Elektryfikacja linii kolejowych na Dolnym Śląsku w latach 1914–1939
  22. Pociągiem na Śnieżkę. [dostęp 2016-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)].
  23. Śnieżka – Jarosław Rola. sport-on.com, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2010-08-09].
  24. Kilka słów o Karpaczu
  25. Snezka. mapy.cz. [dostęp 2012-01-05]. (cz.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
POL Szlak czerwony.svg
Czerwony szlak turystyczny.
POL Szlak czarny.svg
Czarny szlak turystyczny.
POL Szlak niebieski.svg
Niebieski szlak turystyczny.
NZ Sněžka.svg
Orientation symbols from Krkonoše, now the Czech Republic.
Stripe-marked trail yellow.svg
Stripe-marked trail on the trail in the Czech Republic - yellow.
080624 Schneekoppe.JPG
Autor: Wn61, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sněžka - Highest moutain of the Krkonoše
Schneekoppe 1900.jpg
Snieżka, zdjęcie zrobione między 1890-1905 r., nr. druku "1732".
2014 Równia pod Śnieżką, 01.JPG
Autor: Jacek Halicki, Licencja: CC BY-SA 4.0
Śnieżka, Karkonosze, Sudety, po lewej schronisko turystyczne Śląski Dom
Sudety mapa.png
Mapa Sudetów
Sniezka from krucze skaly.jpg
Autor: Vip, Licencja: CC BY-SA 4.0
Śnieżka, a view from Karpacz's Krucze Skały
Sněžka, nová poštovna.jpg
Autor: Honza Groh (Jagro), Licencja: CC BY-SA 3.0
New Czech post office, Sněžka, Krkonoše
Śnieżka3 - katastrofa budowlana 2009.JPG
Autor: Marek N., Licencja: CC BY-SA 4.0
Obserwatorium na Śnieżce - zdjęcie krótko po katastrofie budowlanej
2009sniezka2.jpg
Autor: Piaseq, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sniezka observatory and restaurant overview. Damage to the upper disc can be seen.
Śnieżka z zachodu.jpg
(c) I, Derbeth, CC BY 2.5
Śnieżka widziana z zachodu. Widoczne żółte schronisko Śląski Dom, przecinająca górę na ukos Droga Jubileuszowa (szlak niebieski) i wspinający się na szczyt szlak czerwony.
Schronisko na Śnieżce i kaplica św. Wawrzyńca.JPG
Autor: W2k2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Shelter for Śnieżka (1602M above sea level) and the Chapel of St. Lawrence
Schneekoppe Observatorium 1900.jpg
Sněžka and weather station