Àlex Corretja
Àlex Corretja | ||||||||||||||||
Państwo | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 11 kwietnia 1974 | |||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | |||||||||||||||
Gra | praworęczna, jednoręczny bekhend | |||||||||||||||
Status profesjonalny | 1991 | |||||||||||||||
Zakończenie kariery | 2005 | |||||||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||||||||
Wygrane turnieje | 17 | |||||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 2 (1 lutego 1999) | |||||||||||||||
Australian Open | 3R (1998) | |||||||||||||||
Roland Garros | F (1998, 2001) | |||||||||||||||
Wimbledon | 2R (1994, 1996) | |||||||||||||||
US Open | QF (1996) | |||||||||||||||
Gra podwójna | ||||||||||||||||
Wygrane turnieje | 3 | |||||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 50 (9 czerwca 1997) | |||||||||||||||
Australian Open | 3R (1998) | |||||||||||||||
Wimbledon | 3R (1996) | |||||||||||||||
US Open | 3R (1996) | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Àlex Corretja Verdegay (ur. 11 kwietnia 1974 w Barcelonie) – hiszpański tenisista narodowości katalońskiej, finalista wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, wicelider rankingu światowego, medalista olimpijski w grze podwójnej z Sydney (2000), zdobywca Pucharu Davisa.
Od grudnia 2001 roku jest żonaty (z Martą Cors), ma dwie córki (Aroę, ur. 2003 i Carlę, ur. 2005).
Kariera tenisowa
Jako junior wygrał turniej Orange Bowl do lat 16 w 1990 roku.
W zawodowym gronie tenisistów Corretja występował w latach 1991–2005.
Pierwszy finał rangi ATP World Tour osiągnął w 1992 roku w Guaruji, przegrywając z Carstenem Arriensem. Wynik ten dał Hiszpanowi awans do czołowej setki rankingu światowego.
W 1993 roku osiągnął 2 półfinały i 4 ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour. Przełomowy w jego karierze okazał się kolejny sezon – w 1994 roku był w półfinałach w Meksyku, Barcelonie, Madrycie, Indianapolis, Atenach i Santiago, a jesienią w finale w Palermo (przegrał z Alberto Berasateguiem). W listopadzie 1994 roku wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w Buenos Aires Javiera Franę.
W 1995 roku Corretja był w 4 rundzie wielkoszlemowego French Open, a w turnieju w Gstaad pokonał Thomasa Mustera, przerywając serię 40 zwycięstw na kortach ziemnych tego zawodnika. W 1996 roku głównie dzięki 3 finałom turniejowym (Hamburg, Kitzbühel, Marbella) znalazł się po raz pierwszy w czołowej dwudziestce rankingu światowego (nr 19. w październiku 1996 roku). Był również w ćwierćfinale US Open, gdzie uległ Pete’owi Samprasowi w pięciosetowym pojedynku, w którym Amerykanin zmagał się z kłopotami zdrowotnymi, a Hiszpan nie wykorzystał piłki meczowej.
W 1997 roku Corretja awansował już do najlepszej dziesiątki na świecie po zwycięstwie w Rzymie. W finale pokonał Marcelo Ríosa. W ciągu tego sezonu był w 5 finałach turniejowych, z czego 3 wygrał.
W sezonie 1998 tenisista hiszpański wygrał 5 turniejów, w dalszych 2 dochodził do finałów. Jeden z tych finałów osiągnął w wielkoszlemowym French Open, gdzie pokonał m.in. Hernána Gumy’ego w pojedynku 3 rundy, trwającym 5 godzin i 31 minut. Mecz ten (wygrany przez Corretję 6:1, 5:7, 6:7, 7:5, 9:7) stał się na kilka lat rekordem turnieju pod względem długości (później wynik ten poprawili Fabrice Santoro i Arnaud Clément). W dalszych rundach Corretja pokonał Jasona Stoltenberga, Filipa Dewulfa, a w półfinale Cédrica Pioline’a. W finale nie sprostał Carlosowi Moi, przegrywając 3:6, 5:7, 3:6. W lipcu triumfował w Gstaad, pokonując w finale Borisa Beckera. Podczas turniejów latem rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych wygrał imprezę w Indianapolis, pokonując w finale Andre Agassiego i dochodząc do 4 rundy US Open (ponownie przegrał z Moyą). W październiku Corretja wygrał halowy turniej w Lyonie po finale z Tommym Haasem. Wyniki te dały mu awans do turnieju ATP World Tour World Championships. Zawody rozpoczął od zwycięstwa nad Andre Agassim (który skreczował w trzecim secie). Następnie przegrał pojedynek z Timem Henmanem, ale dzięki zwycięstwu nad rezerwowym Albertem Costą wyszedł z grupy. W półfinale pokonał lidera rankingu Pete’a Samprasa, a w decydującym meczu zrewanżował się Carlosowi Moi za porażkę w finale French Open. Corretja wygrał finał 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5, a po turnieju awansował na 3. miejsce w rankingu światowym. Pozycję tę poprawił o jeszcze jedno miejsce na początku lutego 1999 roku.
Sezon 1999 był mniej udany dla Hiszpana, który dotarł do 3 finałów, był w ćwierćfinale French Open, ale żadnej imprezy nie wygrał.
W 2000 roku Corretja został mistrzem 5 turniejów, w tym imprezy w Indian Wells, gdzie wyeliminował m.in. zajmującego 3. miejsce w rankingu Magnusa Normana, a w finale Thomasa Enqvista. Po raz kolejny osiągnął ćwierćfinał French Open. Latem wygrał turnieje w Gstaad, Kitzbühel i Waszyngtonie. Ponownie wystąpił w turnieju Tennis Masters Cup, tym razem odpadając po meczach grupowych (wygrał z Lleytonem Hewittem, przegrał z Pete’em Samprasem i Maratem Safinem).
W 2001 roku po raz drugi dotarł do finału French Open. W drodze do finału pokonał m.in. Mariano Zabaletę, Fabrice’a Santoro, w ćwierćfinale Rogera Federera, w półfinale Sébastiena Grosjeana. Przegrał finał, rozgrywany w wietrznych warunkach, z Gustavo Kuertenem w czterech setach. W lipcu 2001 roku Corretja zwyciężył w Amsterdamie w finale pokonując Junusa al-Ajnawiego.
Ostatnie turnieje Corretja wygrał w 2002 roku – w Kitzbühel i Gstaad. Wygrał łącznie 17 turniejów w cyklu ATP World Tour, był także w 13 finałach.
W grze podwójnej odniósł 3 zwycięstwa turniejowe, a 4 razy przegrywał finały.
W 2000 roku w parze z Albertem Costą zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Sydney. w meczu półfinałowym Hiszpanie ulegli czołowej australijskiej parze Todd Woodbridge–Mark Woodforde, ale w pojedynku o brąz okazali się lepsi od reprezentantów RPA Johna-Laffnie de Jagera i Davida Adamsa.
Corretja bronił barw narodowych także w Pucharze Davisa oraz Drużynowym Pucharze Świata. W Pucharze Davisa bilans jego występów wynosi 20 zwycięstw i 11 porażek (w singlu i deblu). Debiutował w kwietniu 1996 roku w meczu z Izraelem, przyczyniając się do powrotu Hiszpanii w do grupy światowej. W 2000 roku przyczynił się do zdobycia przez zespół hiszpański trofeum, zdobywając punkty we wszystkich rundach.
Tenis Corretji opierał się na regularności. Hiszpan najlepiej czuł się na kortach o nawierzchni ziemnej, zazwyczaj pozostając na końcowej linii kortu i stamtąd wyprowadzając rotowane uderzenia. unikał ataków przy siatce, natomiast skutecznie grał tzw. minięcia (passing-shoty). Corretjia grał prawą ręką, z bekhendem jednoręcznym.
Ceniony za sportowe zachowanie na korcie, otrzymał wyróżnienie dziennikarzy sportowych dla najsympatyczniejszego tenisisty (tzw. nagrodę pomarańczy) w 1999 roku. Kilkakrotnie wybierano go do rady zawodników przy Stowarzyszeniu Tenisistów Zawodowych (ATP).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (17–13)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1 listopada 1992 | Guarujá | Twarda | Carsten Arriens | 6:7(5), 3:6 |
Finalista | 2. | 2 października 1994 | Palermo | Ceglana | Alberto Berasategui | 6:2, 6:7(6), 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 13 listopada 1994 | Buenos Aires | Ceglana | Javier Frana | 6:3, 5:7, 7:6(5) |
Finalista | 3. | 12 maja 1996 | Hamburg | Ceglana | Roberto Carretero | 6:2, 4:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 4. | 28 lipca 1996 | Kitzbühel | Ceglana | Alberto Berasategui | 2:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 5. | 6 października 1996 | Marbella | Ceglana | Marc-Kevin Goellner | 6:7(4), 6:7(2) |
Zwycięzca | 2. | 13 kwietnia 1997 | Estoril | Ceglana | Francisco Clavet | 6:3, 7:5 |
Finalista | 6. | 27 kwietnia 1997 | Monte Carlo | Ceglana | Marcelo Ríos | 4:6, 3:6, 3:6 |
Finalista | 7. | 4 maja 1997 | Monachium | Ceglana | Mark Philippoussis | 6:7(3), 6:1, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 18 maja 1997 | Rzym | Ceglana | Marcelo Ríos | 7:5, 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Karol Kučera | 6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 5. | 15 lutego 1998 | Dubaj | Twarda | Félix Mantilla | 7:6(0), 6:1 |
Finalista | 8. | 10 maja 1998 | Hamburg | Ceglana | Albert Costa | 2:6, 0:6, 0:1 krecz |
Finalista | 9. | 6 czerwca 1998 | French Open, Paryż | Ceglana | Carlos Moyá | 3:6, 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 12 lipca 1998 | Gstaad | Ceglana | Boris Becker | 7:6(5), 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 7. | 23 sierpnia 1998 | Indianapolis | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 8. | 25 października 1998 | Lyon | Dywanowa (hala) | Tommy Haas | 2:6, 7:6(6), 6:1 |
Zwycięzca | 9. | 29 listopada 1998 | World Championship, Hanower | Twarda (hala) | Carlos Moyá | 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5 |
Finalista | 10. | 17 stycznia 1999 | Sydney | Twarda | Todd Martin | 3:6, 6:7(5) |
Finalista | 11. | 29 sierpnia 1999 | Long Island | Twarda | Magnus Norman | 6:7(4), 6:4, 3:6 |
Finalista | 12. | 19 września 1999 | Majorka | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:2, 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 10. | 19 marca 2000 | Indian Wells | Twarda | Thomas Enqvist | 6:4, 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 11. | 16 lipca 2000 | Gstaad | Ceglana | Mariano Puerta | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 12. | 30 lipca 2000 | Kitzbühel | Ceglana | Emilio Benfele Álvarez | 6:3, 6:1, 3:0 krecz |
Zwycięzca | 13. | 20 sierpnia 2000 | Waszyngton | Twarda | Andre Agassi | 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 14. | 22 października 2000 | Tuluza | Twarda (hala) | Carlos Moyá | 6:3, 6:2 |
Finalista | 13. | 10 czerwca 2001 | French Open, Paryż | Ceglana | Gustavo Kuerten | 7:6(3), 5:7, 2:6, 0:6 |
Zwycięzca | 15. | 22 lipca 2001 | Amsterdam | Ceglana | Junus al-Ajnawi | 6:3, 5:7, 7:6(0), 3:6, 6:2 |
Zwycięzca | 16. | 14 lipca 2002 | Gstaad | Ceglana | Gastón Gaudio | 6:3, 7:6(3), 7:6(3) |
Zwycięzca | 17. | 28 lipca 2002 | Kitzbühel | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:4, 6:1, 6:3 |
Gra podwójna (3–4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 18 czerwca 1995 | Oporto | Ceglana | Jordi Arrese | Tomás Carbonell Francisco Roig | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 1. | 1 października 1995 | Palermo | Ceglana | Fabrice Santoro | Hendrik Jan Davids Piet Norval | 6:7, 6:4, 6:3 |
Finalista | 2. | 20 kwietnia 1997 | Barcelona | Ceglana | Pablo Albano | Alberto Berasategui Jordi Burillo | 3:6, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 4 maja 1997 | Monachium | Ceglana | Pablo Albano | Karsten Braasch Jens Knippschild | 3:6, 7:5, 6:2 |
Finalista | 3. | 22 lipca 2001 | Amsterdam | Ceglana | Luis Lobo | Paul Haarhuis Sjeng Schalken | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 3. | 29 lipca 2001 | Kitzbühel | Ceglana | Luis Lobo | Simon Aspelin Andrew Kratzmann | 6:1, 6:4 |
Finalista | 4. | 28 lipca 2002 | Kitzbühel | Ceglana | Lucas Arnold Ker | Robbie Koenig Thomas Shimada | 6:7(3), 4:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2014-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Maartmeester, Licencja: CC BY-SA 3.0
Alex Corretja preparing for a backhand at the AFAS Tennis Classics 2010 in Eindhoven, The Netherlands.