Ákos Buttykay

Ákos Buttykay

Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1871 Halmeu
Pochodzenie	węgierskie
Data i miejsce śmierci	26 października 1935 Debreczyn
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista
Odznaczenia

Ákos Buttykay [åkoʃ b'utikoj] (ur. 22 lipca 1871 w Halmeu, zm. 26 października 1935 w Debreczynie) – węgierski kompozytor i pianista.

Buttykay urodził się w 1871 r. w siedmiogrodzkim Halmi, tam też się wychował. Kształcenie muzyczne rozpoczął w 1896 r. w Budapeszcie. Tam jego nauczycielami kompozycji i gry fortepianowej byli: Viktor Herzfeld, István Thomán oraz Bernhard Stavenhagen. Po ukończeniu konserwatorium zaproponowano mu posadę wykładowcy w Akademii Muzycznej, którą przyjął w 1907 r. W zawodzie pracował do 1923 r., zyskując tytuł profesora zwyczajnego. Jako pianista Ákos Buttykay występował podczas licznych tourné po krajach Europy i obu Ameryk. Buttykay w 1923 r. z powodu złego stanu zdrowia przeszedł na emeryturę i zaniechał koncertowania. Jednak mimo wszystko dalej pozostał aktywnym kompozytorem.

Jego muzyka charakteryzuje się kontynuacją tradycji neoromantycznej. Pozostawił po sobie wiele utworów, wśród których przeważają symfonie i operetki. Jednak jako kontynuator węgierskiej muzyki neoromantycznej Buttykany nawiązywał swoją twórczością do dzieł Ferenca Liszta. Skomponował rozbudowaną rapsodię (Rapsodia węgierska) oraz utwór orkiestrowy-fantazję.

Odznaczenia

• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry)
• Order Medżydów III klasy (Imperium Osmańskie)

Bibliografia

• Börrcsök Iwona: Buttykay Ákos [w:] Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna t. I, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1979, ISBN 83-224-0113-2
• Hof- und Staats-Handbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń, s. 1174