Ángel Di María

Ángel Di María

Pełne imię i nazwisko	Ángel Fabián Di María Hernández
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1988 Rosario
Wzrost	180 cm[1]
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Juventus
Numer w klubie	22
Kariera juniorska
Lata Klub 2001–2005 Rosario Central
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2005–2007 Rosario Central 35 (6) 2007–2010 SL Benfica 76 (7) 2010–2014 Real Madryt 124 (22) 2014–2015 Manchester United 27 (3) 2015–2022 Paris Saint-Germain 197 (57) 2022– Juventus 7 (1) W sumie: 466 (96)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2005–2007  Argentyna U-20 13 (3) 2008  Argentyna IO 6 (2) 2008–  Argentyna 127 (27) W sumie: 146 (32)
↑ Aktualne na: 13 listopada 2022. ↑ Aktualne na: 30 listopada 2022.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 Piłka nożna Mistrzostwa świata srebro Brazylia 2014 Copa América złoto Brazylia 2021 srebro Chile 2015 srebro Stany Zjednoczone 2016 brąz Brazylia 2019 Mistrzostwa świata U-20 złoto Kanada 2007 Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20 srebro Paragwaj 2007

Ángel Di María, właśc. Ángel Fabián Di María Hernández (ur. 14 lutego 1988 w Rosario) – argentyński piłkarz, występujący na pozycji pomocnika we włoskim klubie Juventus oraz w reprezentacji Argentyny. Złoty medalista Copa América 2021, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2014, srebrny medalista Copa América 2015, Copa América 2016, brązowy medalista Copa América 2019, zdobywca Ligi Mistrzów UEFA z Realem Madryt w sezonie 2013/2014.

Dzieciństwo

Di María urodził się w Rosario jako syn Miguela Di Marii i Diany Hernandez. Jego ojciec jest pochodzenia włoskiego, zaś matka hiszpańskiego. W wieku 10 lat pomagał ojcu przy ładunku i rozwożeniu węgla^[2]. Ma dwie siostry.

Kariera klubowa

Ángel Di María piłkarską karierę rozpoczynał w drużynie Rosario Central. Od 2001 trenował w drużynach juniorskich, natomiast do kadry pierwszego zespołu został włączony w 2005. W debiutanckim sezonie pełnił funkcję rezerwowego i wystąpił w 10 ligowych pojedynkach, natomiast podczas rozgrywek 2006/2007 wziął udział w 24 meczach argentyńskiej Primera División. W styczniu 2007 Di María był bliski przejścia do Rubina Kazań, jednak ostatecznie zrezygnował z oferty rosyjskiego klubu. Następnie zainteresowanie pozyskaniem Di Maríí wyraziły takie drużyny jak Manchester United, Arsenal FC i Club Atlético Boca Juniors, lecz piłkarz nie zdecydował się na transfer.

Ostatecznie argentyński zawodnik 27 lipca 2007 podpisał kontrakt z Benficą. Do portugalskiego zespołu trafił razem z Andrésem Díazem, a za obu tych graczy Benfica zapłaciła 6 milionów euro^[3]. W debiutanckim sezonie w barwach nowego klubu Di María rozegrał w Superlidze 26 spotkań i razem z ekipą „Orłów” zajął 4. miejsce w ligowej tabeli. W sezonie 2008/2009 Di María wywalczył z Benficą Puchar Ligi Portugalskiej. W październiku 2009 piłkarz przedłużył kontrakt ze swoim zespołem o 3 lata, co zagwarantowało mu pozostanie w Lizbonie do 30 czerwca 2015. W umowie została zawarta klauzula, na mocy której Argentyńczyk będzie mógł odejść z drużyny za minimum 40 milionów euro. Sezon 2009/10 okazał się przełomowym w karierze młodego Argentyńczyka. Mnóstwo asyst, oraz bardzo ważne gole w ogromnym stopniu przyczyniły się do wielkich sukcesów zespołu ze stolicy Portugalii. Zawodnicy z Estádio da Luz pewnie sięgnęli po Mistrzostwo Kraju, dokładając do tego drugie z rzędu zwycięstwo w Pucharze Ligi.

Fantastyczna postawa Ángela spowodowała wielkie zainteresowanie młodym graczem wśród europejskich gigantów. W momencie gdy wydawało się, że podpisze on kontrakt z Manchesterem United, do walki o skrzydłowego wkroczył Real Madryt. Mourinho, który przejął Królewskich był zachwycony umiejętnościami technicznymi Di Maríí i postanowił zrobić wszystko aby zasilił on jego zespół. Po długich i ciężkich negocjacjach ostatecznie udało się zbić cenę, która wyniosła 25 mln euro. 28 czerwca 2010 roku doszło do oficjalnego porozumienia między klubami a sam zawodnik związał się z nowym klubem 6-letnim kontraktem^[4].

Argentyński skrzydłowy, tuż po należnym mu odpoczynku, z racji rozgrywanego Mundialu, przyleciał prosto do Madrytu, gdzie zaczął przygotowywać formę do zbliżającego się sezonu 2010/2011. Podczas przedsezonowych pojedynków, wychowanek Rosario Central pokazał, że wielkie pieniądze, które zostały na niego wydane, okazały się bardzo dobrym posunięciem. 22 sierpnia 2010, podczas towarzyskiego meczu z Hérculesem Alicante po raz pierwszy trafił do siatki w barwach Realu. Na ligowy debiut nie musiał długo czekać, ponieważ już 29 sierpnia wystąpił w wyjazdowym spotkaniu z Mallorcą. Los Blancos zagrali przeciętne spotkanie i po bezbramkowym remisie zaczęli przygotowania do kolejnych meczów. Na debiutancką bramkę w lidze musiał czekać do 18 października. Rywalem był Real Sociedad, a młody pomocnik zdobył fantastyczną bramkę zza pola karnego. Ostatecznie sezon 2010/2011 Galacticos zakończyli z jednym trofeum na koncie. 20 kwietnia 2011, podczas spotkania z FC Barceloną w ramach Pucharu Króla, zawodnicy Mourinho po ciężkim boju wygrali z odwiecznym rywalem 1-0. Bramkę w dogrywce zdobył Cristiano Ronaldo, po asyście Di Maríí. Przed sezonem 2011/2012 głównym celem Realu było zdetronizowanie Blaugrany w rozgrywkach ligowych. Cel niezwykle ciężki do zrealizowania, jednak po ciężkim i wyczerpującym sezonie się udało. Real osiągnął niesamowite wyniki i z 9-cioma punktami przewagi wyprzedził Dumę Katalonii. Skrzydłowy Realu, mimo iż przez kilka miesięcy był kontuzjowany, rozgrywał fenomenalne mecze i okazał się jednym z najważniejszych elementów układanki Mou. 9 sierpnia 2012 zawodnik Królewskich przedłużył kontrakt ze stołecznym klubem do 2018. Na początku sezonu 2012/2013 Los Blancos ponownie zmierzyli się z Barcą, tym razem w rozgrywkach o Superpuchar Hiszpanii. Po niezwykle zaciętym dwumeczu, trofeum powędrowało do Madrytu, a Argentyńczyk zdobył jedną z czterech bramek zdobytych przez Real w dwumeczu.

26 sierpnia 2014 podpisał z Manchesterem United pięcioletni kontrakt. Został wykupiony z Realu Madryt za 59,7 mln funtów i tym samym został najdrożej kupionym piłkarzem na Wyspach Brytyjskich w historii. W Premier League zadebiutował 30 sierpnia 2014 w zremisowanym 0:0 meczu przeciwko Burnley, w 70. minucie spotkania został zmieniony przez Andersona. Swoją pierwszą bramkę dla Czerwonych Diabłów strzelił, bezpośrednio z rzutu wolnego, 14 września 2014 w wygranym 4:0 meczu przeciwko QPR. W tym samym meczu zaliczył również asystę przy bramce Juana Maty.

6 sierpnia 2015 przeszedł z Manchesteru United do Paris Saint-Germain podpisując z klubem kontrakt do czerwca 2019^[5].

Kariera reprezentacyjna

W 2005 Di María zadebiutował w reprezentacji Argentyny do lat 20, dla której rozegrał łącznie 13 meczów i strzelił 3 bramki. Razem z nią w 2007 wziął udział w Młodzieżowych Mistrzostwach Ameryki Południowej w Paragwaju, a w tym samym roku wywalczył w Kanadzie Mistrzostwo Świata U-20.

W 2008 wychowanek Rosario Central został powołany do prowadzonej przez Sergia Batistę do kadry na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie. W ćwierćfinałowym meczu z Holandią Di María w 15. minucie dogrywki strzelił zwycięską bramkę na 2:1, co spowodowało, że młody zawodnik był na ustach wielu fanów. W finałowym pojedynku rywalem Albicelestes byli Nigeryjczycy, którzy musieli uznać wyższość piłkarzy z Ameryki Południowej. Skromne zwycięstwo 1:0 zapewnił 21-letni wtedy Ángel. Było to drugie z rzędu złoto zdobyte przez Argentynę na Olimpiadzie.

2008 rok był dla Ángela rokiem wyjątkowym z jeszcze jednego powodu. 6 października zadebiutował on w seniorskiej reprezentacji. Spotkanie odbywało się w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata 2010, a przeciwnikiem Argentyny był Paragwaj. Obie drużyny musiały podzielić się punktami, a spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1. Na pierwszego gola w dorosłej kadrze musiał czekać ponad rok. Premierowa bramka miała miejsce podczas towarzyskiego spotkania z ekipą Katalonii, 22 grudnia 2009. Ostatecznie Argentyńczycy przegrali 2:4. Jednak z racji tego, że mecz ten nie odbywał się w terminie ustalonym przez FIFA, spotkanie nie zostało uznane jako oficjalne, toteż gol młodego skrzydłowego nie został zaliczony do jego reprezentacyjnego dorobku. Na pierwszą, oficjalną bramkę musiał czekać do 23 maja 2010, gdzie rywalem Argentyny była Kanada. Pojedynek ten, był ostatnim sprawdzianem przez Mundialem w Afryce. Albicelestes zdali sprawdzian na medal, wygrywając 5:0.

W 2010, ówczesny szkoleniowiec Argentyny, Diego Maradona powołał skrzydłowego na zbliżający się Mundial w RPA. Mimo iż 2-krotni Mistrzowie Świata po raz kolejny zawiedli na wielkiej imprezie, to Di María był jednym z nielicznych zawodników, do których trener nie powinien mieć pretensji.

Do odbywającego się w 2011 Copa América Argentyńczycy przystępowali w roli jednego z wielkich faworytów. Skrzydłowy Realu, jako pewny punkt reprezentacji siał postrach wśród obrońców rywali, jednak kolejny raz z wielkiej imprezy nie udało się przywieźć medalu. Barierą nie do przejścia ponownie okazała się 1/4 finału, w której lepsi okazali się piłkarze z Urugwaju, późniejsi triumfatorzy całej imprezy.

Życie prywatne

29 lipca 2011 Di María wziął ślub z Jorgeliną Cardoso w argentyńskim mieście Rosario. 23 kwietnia 2013 na świat przyszło ich pierwsze dziecko, dziewczynka Mia.

Statystyki kariery

Stan na 13 listopada 2022

¹(Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Francji)

Sukcesy

SL Benfica

• Mistrzostwo Portugalii: 2009/2010
• Puchar Ligi Portugalskiej: 2009, 2010

Real Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2011/2012
• Puchar Hiszpanii: 2010/2011, 2013/2014
• Superpuchar Hiszpanii: 2012
• Liga Mistrzów: 2013/2014
• Superpuchar Europy UEFA: 2014

Paris Saint-Germain

• Mistrzostwo Francji: 2015/2016, 2017/2018, 2018/2019, 2019/2020, 2021/2022
• Puchar Francji: 2015/2016, 2016/2017, 2017/2018, 2020/2021
• Puchar Ligi Francuskiej: 2015/2016, 2016/2017, 2017/2018, 2019/2020
• Superpuchar Francji: 2016, 2017, 2018, 2019, 2020

Reprezentacja

• Mistrzostwo Świata U-20 2007: Złoto
• Igrzyska Olimpijskie 2008 w Pekinie: Złoto
• Mistrzostwa Świata 2014: Srebrny
• Copa América 2015: Srebrny
• Copa América 2016: Srebrny
• Copa América 2019: Brąz
• Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20 2007: Srebrny

Indywidualnie

• Król strzelców Pucharu Francji: 2017/2018
• Najlepszy asystent Primera División: 2013/2014
• Najlepszy asystent Ligue 1: 2015/2016
• Wybrany do Drużyny Roku w Lidze Mistrzów: 2013/2014

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Ángel Di María w bazie National Football Teams (ang.)
• Statystyki na Topforward (ang.)
• Ángel Di María, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-10-30] .