Édouard Mortier

Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1768
Le Cateau-Cambrésis

Data śmierci

28 lipca 1835

15. Premier Francji
Okres

od 18 listopada 1834
do 12 marca 1835

Poprzednik

Hugues Maret, diuk Bassano

Następca

Victor, 3 diuk Broglie

Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier (ur. 13 lutego 1768 w Le Cateau-Cambrésis, zm. 28 lipca 1835 w Paryżu) – książę Treviso, generał francuski, marszałek Francji za Napoleona I.

Życiorys

Jego ojciec był kupcem, a młody Édouard już w wieku 23 lat zaciągnął się do pierwszego batalionu ochotników departamentu północnego jako kapitan, 2 lata później był już dowódcą batalionu i generał adiutantem. Walczył pod Mons, Fleurus, Jemappes, Nerwinde. Po kolejnych 2 latach służby (1795) mianowany generałem brygady. Pod Frydbergiem wziął 2 tys. jeńców, potem podszedł pod Frankfurt. Po Campo-Formio podjął dowództwo 23 pułku jazdy. Jako generał brygady walczył w 1799 pod Zurychem z rosyjską dywizją Rosemberga. 25 września 1799, na polu bitwy, otrzymał od André Massény stopień generała dywizji. W 1803 roku otrzymał rozkaz zajęcia Hanoweru, który sumiennie wypełnił. Po powrocie do kraju mianowany dowódcą gwardii konsularnej. W kampanii 1805 brał udział jako generał jednej z dywizji cesarza. W wojnie pruskiej zajął Hamburg, pobił Szwedów pod Anklam, potem walczył pod Frydlandem. Do 1808 roku dowodzony przez niego VIII Korpus Wielkiej Armii był odpowiedzialny za dozorowanie wybrzeża od ujścia Łaby do ujścia Parsęty. Od lutego do 2 lipca 1807 grupa operacyjna VIII Korpusu oblegała twierdzę Kołobrzeg. W 1808 roku wysłany został do Hiszpanii, gdzie dowodzić miał 5. korpusem i gdzie razem z Jeanem Lannesem szturmował Saragossę. W 1809 wygrał ważną bitwę pod Occana. Razem z Soultem szturmował Badajoz, potem oblegał Kadyks. W 1812, jako dowódca młodej gwardii, uczestniczył w wyprawie rosyjskiej. W czasie odwrotu, ostatni opuścił Moskwę, wysadziwszy najpierw część Kremla. Gdy dotarł potem do Frankfurtu, odbudował młodą gwardię i na jej czele walczył pod Lützen, Dreznem i Lipskiem. Brał udział w kampanii 1814. Potem, razem z Auguste Marmontem, bronił Paryża przed rojalistami, jednak po kapitulacji opowiedział się za królem. W czasie 100 dni dowodził 16. dywizją. Po bitwie pod Waterloo (w której nie brał udziału) mianowany członkiem sądu wojennego w sprawie Michela Neya. 18 listopada 1834 mianowany premierem. 28 lipca 1835 Mortier towarzyszył królowi w przechadzce po bulwarze Temple, mimo krążących, dość głośno, plotek o zamachu. Tam został ranny w lewe ucho kulą, od czego zginął.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Imperial Coat of Arms of France (1804-1815).svg
Autor: Sodacan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Imperial Coat of Arms of the French First Empire (1804-1815), under Napoleon Bonaparte.
  • The Arms depicts a shield with a golden eagle in front of a blue background, within its talons clutching a thunderbolt. The shield is surrounded by Napoleon's red Imperial mantle, filled with golden bees. The shield is topped by a the Imperial crown, which sits atop a golden Imperial helmet. Surrounding the shield is the the chain and pendant of the Legion d'honneur. Crossed behind the shield are the Scepters of justice and mercy.
  • Charles Normand, Armes et sceau de l'Empire français, Paris, 1804