Édouard Roger-Vasselin
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 28 listopada 1983 |
Wzrost | 185 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2002 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 35 (10 lutego 2014) |
Australian Open | 3R (2014) |
Roland Garros | 3R (2007) |
Wimbledon | 3R (2007) |
US Open | 2R (2013) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 23 |
Najwyżej w rankingu | 6 (3 listopada 2014) |
Australian Open | QF (2015) |
Roland Garros | W (2014) |
Wimbledon | F (2016, 2019) |
US Open | QF (2017, 2018) |
Édouard Roger-Vasselin (ur. 28 listopada 1983 w Gennevilliers) – francuski tenisista, mistrz French Open 2014 w grze podwójnej.
Vasselin jest synem półfinalisty French Open z 1983 roku, Christophe Rogera-Vasselina.
Kariera tenisowa
W gronie profesjonalistów od 2002 roku.
W grze pojedynczej wygrał 4 turnieje rangi ATP Challenger Tour. Na początku marca 2013 roku Vasselin osiągnął finał zawodów kategorii ATP World Tour w Delray Beach, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Johna Isnera. Spotkanie o tytuł przegrał 6:7(3), 3:6 z Ernestsem Gulbisem. Drugi finał singlowy w imprezach tej rangi Vasselin osiągnął w styczniu 2014 roku w Ćennaju, pokonany przez Stana Wawrinkę. Francuz trzykrotnie osiągał trzecią rundę zawodów wielkoszlemowych – po raz pierwszy podczas French Open w 2007 roku, kiedy otrzymawszy od organizatorów dziką kartę, zwyciężył w I rundzie z Marcosem Danielem, w II rundzie z Radkiem Štěpánkiem, by przegrać w dalszej fazie z Juanem Mónaco.
W rozgrywkach deblowych Francuz triumfował w 23 turniejach, w tym w czerwcu 2014 roku w Rolandzie Garrosie w parze z Julienem Benneteau. Dodatkowo Vasselin przegrał 16 finałów imprez gry podwójnej, wliczając w to mecze mistrzowskie Wimbledonu 2016 i Wimbledonu 2019.
We wrześniu 2022 osiągnął finał w mikście podczas US Open, partnerując Kirsten Flipkens, z którą w finale przegrali z parą Storm Sanders–John Peers 6:4, 4:6, 7–10.
Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 35. miejsce (10 lutego 2014), a rankingu deblistów 6. pozycję (3 listopada 2014).
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 3 marca 2013 | Delray Beach | Twarda | Ernests Gulbis | 6:7(3), 3:6 |
Finalista | 2. | 5 stycznia 2014 | Ćennaj | Twarda | Stan Wawrinka | 5:7, 2:6 |
Gra podwójna (23–16)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Paul Hanley Jamie Murray | 6:4, 7:6(4) |
Zwycięzca | 2. | 26 lutego 2012 | Marsylia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Dustin Brown Jo-Wilfried Tsonga | 3:6, 6:3, 10–6 |
Zwycięzca | 3. | 23 września 2012 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Johan Brunström Frederik Nielsen | 7:6(3), 6:4 |
Zwycięzca | 4. | 15 lipca 2013 | Newport | Trawiasta | Nicolas Mahut | Tim Smyczek Rhyne Williams | 6:7(4), 6:2, 10–5 |
Finalista | 1. | 21 lipca 2013 | Bogota | Twarda | Igor Sijsling | Purav Raja Divij Sharan | 6:7(4), 6:7(3) |
Zwycięzca | 5. | 28 lipca 2013 | Atlanta | Twarda | Igor Sijsling | Colin Fleming Jonathan Marray | 7:6(6), 6:3 |
Zwycięzca | 6. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda | Rohan Bopanna | Jamie Murray John Peers | 7:6(5), 6:4 |
Zwycięzca | 7. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) | Julien Benneteau | Paul Hanley Jonathan Marray | 4:6, 7:6(6), 13–11 |
Zwycięzca | 8. | 8 czerwca 2014 | French Open, Paryż | Ceglana | Julien Benneteau | Marcel Granollers Marc López | 6:3, 7:6(1) |
Finalista | 2. | 12 października 2014 | Szanghaj | Twarda | Julien Benneteau | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:7(3) |
Zwycięzca | 9. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda | Radek Štěpánek | Mate Pavić Michael Venus | 7:5, 6:3 |
Finalista | 3. | 16 sierpnia 2015 | Montreal | Twarda | Daniel Nestor | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 6:3, 6–10 |
Zwycięzca | 10. | 23 sierpnia 2015 | Cincinnati | Twarda | Daniel Nestor | Marcin Matkowski Nenad Zimonjić | 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 11. | 27 września 2015 | Metz | Twarda (hala) | Łukasz Kubot | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 2:6, 6:3, 10–7 |
Finalista | 4. | 11 października 2015 | Pekin | Twarda | Daniel Nestor | Vasek Pospisil Jack Sock | 6:3, 3:6, 6–10 |
Finalista | 5. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Julien Benneteau | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 6:7(1), 3:6 |
Zwycięzca | 12. | 24 lipca 2016 | Waszyngton | Twarda | Daniel Nestor | Łukasz Kubot Alexander Peya | 7:6(3), 7:6(4) |
Zwycięzca | 13. | 23 października 2016 | Antwerpia | Twarda (hala) | Daniel Nestor | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 6:4 |
Finalista | 6. | 14 maja 2017 | Madryt | Ceglana | Nicolas Mahut | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 5:7, 3:6 |
Finalista | 7. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Julien Benneteau | Jamie Murray Bruno Soares | 2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 14. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Julien Benneteau | Wesley Koolhof Artem Sitak | 7:5, 6:3 |
Finalista | 8. | 29 października 2017 | Bazylea | Twarda (hala) | Fabrice Martin | Ivan Dodig Marcel Granollers | 5:7, 6:7(6) |
Finalista | 9. | 14 kwietnia 2018 | Marrakesz | Ceglana | Benoît Paire | Nikola Mektić Alexander Peya | 5:7, 6:3, 7–10 |
Finalista | 10. | 5 sierpnia 2018 | Waszyngton | Twarda | Mike Bryan | Jamie Murray Bruno Soares | 6:3, 3:6, 4–10 |
Zwycięzca | 15. | 23 września 2018 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Ken Skupski Neal Skupski | 6:1, 7:5 |
Zwycięzca | 16. | 21 października 2018 | Antwerpia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Marcelo Demoliner Santiago González | 6:4, 7:5 |
Finalista | 11. | 28 października 2018 | Wiedeń | Twarda (hala) | Mike Bryan | Joe Salisbury Neal Skupski | 6:7(5), 3:6 |
Zwycięzca | 17. | 10 lutego 2019 | Montpellier | Twarda (hala) | Ivan Dodig | Benjamin Bonzi Antoine Hoang | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 18. | 25 maja 2019 | Lyon | Ceglana | Ivan Dodig | Ken Skupski Neal Skupski | 6:4, 6:3 |
Finalista | 12. | 13 lipca 2019 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 7:6(5), 6:7(5), 6:7(6), 7:6(5), 3:6 |
Finalista | 13. | 22 września 2019 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Robert Lindstedt Jan-Lennard Struff | 6:2, 6:7(1), 4–10 |
Zwycięzca | 19. | 6 października 2019 | Tokio | Twarda | Nicolas Mahut | Nikola Mektić Franko Škugor | 7:6(7), 6:4 |
Zwycięzca | 20. | 20 października 2019 | Sztokholm | Twarda (hala) | Henri Kontinen | Mate Pavić Bruno Soares | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 21. | 18 października 2020 | Petersburg | Twarda (hala) | Jürgen Melzer | Marcelo Demoliner Matwé Middelkoop | 6:2, 7:6(4) |
Finalista | 14. | 13 listopada 2020 | Sofia | Twarda (hala) | Jürgen Melzer | Jamie Murray Neal Skupski | walkower |
Finalista | 15. | 22 listopada 2020 | Londyn | Twarda (hala) | Jürgen Melzer | Wesley Koolhof Nikola Mektić | 2:6, 6:3, 5–10 |
Zwycięzca | 22. | 28 lutego 2021 | Montpellier | Twarda (hala) | Henri Kontinen | Jonatan Erlich Andrej Wasileuski | 6:2, 7:5 |
Finalista | 16. | 19 marca 2022 | Indian Wells | Twarda | Santiago González | John Isner Jack Sock | 6:7(4), 3:6 |
Zwycięzca | 23. | 16 października 2022 | Florencja | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Ivan Dodig Austin Krajicek | 7:6(4), 6:3 |
Gra mieszana (0–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 10 września 2022 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Kirsten Flipkens | Storm Sanders John Peers | 6:4, 4:6, 7–10 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flaga Finlandii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: si.robi, Licencja: CC BY-SA 2.0
Roger-Vasselin WM14 (4)