Éric Dupond-Moretti

Éric Dupond-Moretti

Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1961 Maubeuge
Zawód, zajęcie	prawnik
Stanowisko	minister sprawiedliwości (od 2020)

Éric Dupond-Moretti (ur. 20 kwietnia 1961 w Maubeuge^[1]) – francuski prawnik, adwokat, od 2020 minister sprawiedliwości.

Życiorys

Urodził się jako Éric Dupond w rodzinie pracownika przemysłu metalowego i sprzątaczki^[2]. Jego rodzina od strony matki miała korzenie włoskie^[3]. Gdy miał cztery lata, zmarł jego ojciec. Był wychowywany przez matkę, na jej cześć zmienił później nazwisko na Dupond-Moretti (z drugim członem od nazwiska panieńskiego matki)^[2]. Ukończył studia prawnicze na Université Lille-II^[3]. W 1984 podjął pracę w zawodzie adwokata. Początkowo praktykował w ramach palestry w Lille, po latach przeniósł się do Paryża. Specjalizował się w sprawach z zakresu prawa karnego^[4].

W 1987 uzyskał pierwsze uniewinnienie dla swojego klienta^[1]. Do lutego 2020 doszło łącznie do 145 uniewinnień w sprawach, w których brał udział jako obrońca^[5]. Przyniosło mu to w trakcie kariery przydomek „Acquittator”^[2][6]. Stał się jednym z najbardziej znanych francuskich adwokatów. Występował w licznych medialnych postępowaniach, bronił m.in. Juliana Assange’a i algierskiego imigranta, oskarżonego o współorganizowanie dokonanego w 2012 przez islamskich terrorystów zamachu w Tuluzie^[7].

Współautor publikacji książkowych: Bête noire (2012), Le Calvaire et le Pardon (2013), Directs du droit (2017), Le Droit d'être libre (2018), Ma Liberté (2019).

Wspierał Martine Aubry z Partii Socjalistycznej w prawyborach prezydenckich w 2011^[8]. W 2015 opowiedział się publicznie za zdelegalizowaniem Frontu Narodowego^[9]. W lipcu 2020 powołany na ministra sprawiedliwości i strażnika pieczęci rządzie Jeana Castex^[10]. Utrzymał tę funkcję również w powoływanym w maju 2022 rządzie Élisabeth Borne^[11] oraz przy rekonstrukcji tego gabinetu z lipca 2022^[12].

Życie prywatne

Jego małżeństwo zakończyło się rozwodem; ma dwoje dzieci. Jego partnerką życiową została później piosenkarka Isabelle Boulay^[13].

Przypisy