Ósmy Kneset

Izrael
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Izraela
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Portal Izrael

Ósmy Kneset obradował w latach 1974–1977.

Wybory odbyły się 31 grudnia 1973, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 21 stycznia 1974.

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach[1]:

PartiaPosłowie
Koalicja PracyJigal Allon, Josef Almogi, Adi’el Amora’i, Ari Ankorjon, Szoszanna Arbeli-Almozlino, Mosze Baram, Jicchak Ben Aharon, Mordechaj Ben-Porat, Mosze Karmel, Dawid Koren, Mosze Dajan, Jehuda Dranicki, Abd el-Aziz az-Zubi, Abba Eban, Aharon Efrat, Arje Eli’aw, Uzzi Feinerman, Jisra’el Galili, Awraham Giwelber, Chajka Grossman, Cewi Gerszoni, Matilda Guez, Menachem Hakohen, Ben-Cijjon Chalfon, Micha’el Charisz, Ester Herlitz, Szelomo Hillel, Jisra’el Kargman, Nuzhat Kacaw, Szalom Lewin, Golda Meir, Elijjahu Mojal, Ora Namir, Icchak Nawon, Awraham Ofer, Szimon Peres, Icchak Rabin, Eli’ezer Ronen, Pinchas Sapir, Josi Sarid, Mosze Szachal, Me’ir Talmi, Mosze Wertman, Gad Ja’akowi, Aharon Jadlin, Awi’ad Jafe, Aharon Jariw, Jisra’el Jeszajahu, Chajjim Josef Cadok, Dow Zakin, Awraham Zilberberg
LikudZalman Abramow, Mosze Arens, Joram Aridor, Jochanan Bader, Jedidja Be’eri, Menachem Begin, Me’ir Kohen-Awidow, Ge’ula Kohen, Chajjim Korfu, Matitjahu Drobles, Leon Dycian, Simcha Erlich, Jechezkel Flomin, Pesach Grupper, Binjamin Halewi, Jigga’el Hurwic, Awraham Kac, Ben-Cijjon Keszet, Josef Kremerman, Chajjim Landau, Dawid Lewi, Amnon Lin, Etan Liwni, Jicchak Moda’i, Mosze Nissim, Akiwa Nof, Ehud Olmert, Gidon Patt, Jicchak Perec, Elimelech Rimalt, Icchak Szamir, Ariel Szaron, Awraham Szechterman, Eli’ezer Szostak, Zalman Szowal, Szemu’el Tamir, Josef Tamir, Menachem Jedid, Awraham Joffe
Narodowa Partia ReligijnaAharon Abuchacira, Eli’ezer Awtabi, Jehuda Ben-Me’ir, Josef Burg, Micha’el Chazani, Zewulun Hammer, Awraham Melammed, Jicchak Refa’el, Pinchas Scheinman, Zerach Warhaftig
Religijny Front ToryJehuda Me’ir Abramowicz, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Menachem Porusz, Awraham Werdiger
Niezależni LiberałowieGidon Hausner, Mosze Kol, Hillel Seidel, Jehuda Sza’ari
RakachAwraham Lewenbraun, Taufik Tubi, Me’ir Wilner, Taufik Zi’ad
RatzSzulammit Alloni, Marcia Freedman, Bo’az Mo’aw
Postęp i RozwójSajf ad-Din az-Zubi, Dżabr Mu’addi
MokedMe’ir Pa’il
Arabska Lista dla Beduinów i Mieszkańców WsiHamad Abu Rabia

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji[1]:

NastępcaPoprzednikPartiaData
Hawiw SzimoniAbd el-Aziz az-ZubiKoalicja Pracy14 lutego 1974
Nissim EliadMosze KolNiezależni Liberałowie10 marca 1974
Jicchak GolanGidon HausnerNiezależni Liberałowie10 marca 1974
Jacques AmirGolda MeirKoalicja Pracy10 czerwca 1974
Jigal KohenAriel SzaronLikud23 grudnia 1974
Amos HadarUzzi FeinermanKoalicja Pracy8 kwietnia 1975[2]
Simcha FriedmanMicha’el ChazaniNarodowa Partia Religijna2 lipca 1975
Ja’akow FrankPinchas SapirKoalicja Pracy12 sierpnia 1975
Szelomo-Ja’akow GrossMenachem PoruszReligijny Front Tory23 listopada 1975
Senetta JoseftalCewi GerszoniKoalicja Pracy1 września 1976
Jechi’el LeketAwraham OferKoalicja Pracy3 stycznia 1977
Chajjim KaufmanBinjamin HalewiLikud19 stycznia 1977
Zita LinkerSzemu’el TamirLikud21 stycznia 1977
Amal Nasser el-DinAkiwa NofLikud22 stycznia 1977
Cewi AlderotiAharon JariwKoalicja Pracy16 maja 1977

Historia

Podczas obrad ósmego Knesetu zaczęły ujawniać się poważne konsekwencje wojny Jom Kipur. Jeszcze podczas wyborów nie był widoczny wewnętrzny wstrząs społeczny, jednak stopniowo rosła w siłę partia protestacyjna. 1 kwietnia 1974 Komisja Agranata przedstawiła raport o przyczynach niepowodzeń podczas tej wojny. W wyniku ogłoszenia tego raportu ustąpiła pani premier Golda Meir. Nowy rząd sformował Icchak Rabin, który nie zaprosił do rządu żadnych bohaterów wojennych.

W okresie kadencji parlamentu nastąpiła ideologiczna polaryzacja w kwestii przyszłości terenów zajętych przez izraelską armię podczas wojny sześciodniowej (1967). W 1974 podpisano z Syrią i Egiptem porozumienia o częściowym wycofaniu wojsk. W 1975 zawarto z Egiptem porozumienie, które opierało się na zasadzie „ziemia za pokój”.

Równocześnie nasiliła się izolacja Izraela na arenie międzynarodowej, która znalazła swoje odbicie w oświadczeniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, które przyrównało Syjonizm do rasizmu. W efekcie wzrosło uzależnienie Izraela od Stanów Zjednoczonych.

W tym okresie wzrosła liczba arabskich ataków terrorystycznych. Większe zamachy miały miejsce w Ma’alot (26 osób zostało zabitych – z czego 21 były dziećmi), Naharijja, kibucu Shamir, Kirat Shmona, hotelu sabaudzkim w Tel Awiwie, Kikar Zion w Jerozolimie, Beit She'an i Ramat Magszimim. W lipcu 1976 nastąpiło porwanie francuskiego samolotu z izraelskimi obywatelami do Ugandy, w Afryce. W odpowiedzi interweniował specjalny oddział izraelskich komandosów, który uwolnił zakładników.

W 1975 rozpoczęła się wojna domowa w Libanie i wzdłuż granicy izraelsko-libańskiej wybudowano specjalny system umocnień oraz fortyfikacji.

W okresie obrad ósmego Knesetu doszło także do kilku afer związanych z nieprawidłowościami finansowymi. Pod koniec 1976 przed sądem odpowiadał Asher Yadlin, który był kandydatem na dyrektora Banku Izraela. Samobójstwo popełnił minister budownictwa Awraham Ofer. Z powodu nieprawidłowości finansowych popełnionych w Stanach Zjednoczonych przez żonę, ustąpił premier Icchak Rabin.

Pod koniec kadencji ósmego Knesetu doszło do historycznego zerwania politycznego przymierza między Koalicją Pracy i Narodową Partią Religijną. Oficjalną przyczyną było przerwanie szabatu przez przybycie do Izraela pierwszych myśliwców F-15 z USA. Ceremonia w bazie wojskowej naruszyła szabat.

Szesnasty rząd (1974)

Szesnasty rząd został sformowany przez Goldę Meir w dniu 10 marca 1974.

Premier ustąpiła 11 kwietnia 1974, w wyniku ogłoszenia raportu Komisji Agranata, która badała tło wybuchu wojny Jom Kipur.

Siedemnasty rząd (1974–1977)

Siedemnasty rząd został sformowany przez Icchaka Rabina w dniu 3 czerwca 1974.

Premier ustąpił 22 grudnia 1977, w wyniku wycofania poparcia dla rządu przez Narodowej Partii Religijnej (jej ministrowie wystąpili z rządu).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Members of the Eighth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].
  2. ↑ Uzzi Feinerman (ang.) – profil na stronie Knesetu.
Kneset
  • Pierwsza kadencja (1949–1951)
  • Druga kadencja (1951–1955)
  • Trzecia kadencja (1955–1959)
  • Czwarta kadencja (1959–1961)
  • Piąta kadencja (1961–1965)
  • Szósta kadencja (1965–1969)
  • Siódma kadencja (1969–1974)
  • Ósma kadencja (1974–1977)
  • Dziewiąta kadencja (1977–1981)
  • Dziesiąta kadencja (1981–1984)
  • Jedenasta kadencja (1984–1988)
  • Dwunasta kadencja (1988–1992)
  • Trzynasta kadencja (1992–1996)
  • Czternasta kadencja (1996–1999)
  • Piętnasta kadencja (1999–2003)
  • Szesnasta kadencja (2003–2006)
  • Siedemnasta kadencja (2006–2009)
  • Osiemnasta kadencja (2009–2013)
  • Dziewiętnasta kadencja (2013–2015)
  • Dwudziesta kadencja (od 2015–2019)
  • Dwudziesta pierwsza kadencja (2019)
  • Dwudziesta druga kadencja (2019–2020)
  • Dwudziesta trzecia kadencja (2020–2021)
  • Dwudziesta czwarta kadencja (2021–2022)
  • Dwudziesta piąta kadencja (od 2022)

Media użyte na tej stronie