Ö
Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].
W językach, w których nie ma tej litery w regularnym alfabecie (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.
W języku szwedzkim[1], fińskim[2] i islandzkim[3] jest ostatnią literą alfabetu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Philip Holmes, Ian Hinchliffe: Swedish: A Comprehensive Grammar. London: Routledge, 2003, s. 559. ISBN 978-0-415-27883-6. (ang.)
- ↑ Aakkoset (fiń.). kielitoimistonohjepankki.fi. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Stafróf og stafrófsröð (isl.). arnastofnun.is. [dostęp 2020-04-08].
Media użyte na tej stronie
Autor: © 2009 by Tomasz Sienicki [user: tsca, mail: tomasz.sienicki at gmail.com], Licencja: CC BY 3.0
komputerowa klawiatura ze skandynawskimi znakami