Ø

Ø ø

Øølitera alfabetu łacińskiego używana między innymi w ortografii duńskiej, islandzkiej, norweskiej i farerskiej. Była również używana w pisowni dawnej polszczyzny.

Litera ta reprezentuje zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną taką jak [ø] lub [œ].

Język polski

Litera „ø”, oznaczająca samogłoskę nosową, występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, np. prawdø ‘prawdę’, nademnø ‘nade mną’[1]. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.

Znak ten bywa utożsamiany z tak zwanym „o rogatym” oznaczającym również samogłoskę nosową, które graficznie przybierało różną postać, najczęściej pomiędzy znakiem ϕ a ѻ[4]. Różne warianty o rogatego są od 2020 r. dostępne w foncie JuniusX[5].

Zobacz też

znak ø na klawiaturze komputera

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Parkosz s16w2.png
Fragment wiersza 7 strony 16 traktatu Parkosza
Kucala s81w2.png
Autor: Marian Kucała, Licencja: CC BY-SA 2.5
Fragment transkrypcji traktatu Parkosza s. 81 w. 2
Skandynawska klawiatura ubt.JPG
Autor: © 2009 by Tomasz Sienicki [user: tsca, mail: tomasz.sienicki at gmail.com], Licencja: CC BY 3.0
komputerowa klawiatura ze skandynawskimi znakami