Đuro Daničić
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | filolog, tłumacz i leksykograf |
| Narodowość | serbska |
Đuro Daničić, Đura Daničić (ur. 4 kwietnia 1825 w Nowym Sadzie, zm. 17 listopada 1882 w Zagrzebiu) – serbski filolog, tłumacz i leksykograf[1].
Życiorys
Był uczniem Vuka Karadžicia. W 1859 został profesorem uniwersytetu w Belgradzie, a w 1866 sekretarzem Jugosłowiańskiej Akademii Nauk i Sztuk w Zagrzebiu. Zainicjował wydanie słownika języka serbsko-chorwackiego (t. 1-96, 1880–1976) i był jego pierwszym redaktorem naczelnym. Napisał wiele prac, m.in. Mala srpska gramatika (1850), Srpska sintaksa (1858) i Srpski akcenti (wyd. pośm. 1925).
Jego tłumaczenie Starego Testamentu, głównie z języka niemieckiego, wpłynęło na literaturę chorwacką (1868)[2]. Daničić pomógł także Vuko Karadžićowi w jego tłumaczeniu Nowego Testamentu na serbski w 1847 roku. Po przejściu rewizji oba tłumaczenia zostały przyjęte i do dziś nadal są w użyciu przez Serbski Kościół Prawosławny i jego wiernych.
Przypisy
- ↑ Đuro Daničić: Čovek srpskog jezika. iserbia.rs. [dostęp 2017-03-28]. (serb.).
- ↑ Daničić, Đuro. [w:] Leksikografski zavod Miroslav Krleža [on-line]. enciklopedija.hr. [dostęp 2018-03-20]. (chorw.).
Bibliografia
- Daničić Djura, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-03-20].
Media użyte na tej stronie