Đuro Daničić

Đuro Daničić
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1825
Nowy Sad, Cesarstwo Austrii

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1882
Zagrzeb, Austro-Węgry

Zawód, zajęcie

filolog, tłumacz i leksykograf

Narodowość

serbska

Đuro Daničić, Đura Daničić (ur. 4 kwietnia 1825 w Nowym Sadzie, zm. 17 listopada 1882 w Zagrzebiu) – serbski filolog, tłumacz i leksykograf[1].

Życiorys

Był uczniem Vuka Karadžicia. W 1859 został profesorem uniwersytetu w Belgradzie, a w 1866 sekretarzem Jugosłowiańskiej Akademii Nauk i Sztuk w Zagrzebiu. Zainicjował wydanie słownika języka serbsko-chorwackiego (t. 1-96, 1880–1976) i był jego pierwszym redaktorem naczelnym. Napisał wiele prac, m.in. Mala srpska gramatika (1850), Srpska sintaksa (1858) i Srpski akcenti (wyd. pośm. 1925).

Jego tłumaczenie Starego Testamentu, głównie z języka niemieckiego, wpłynęło na literaturę chorwacką (1868)[2]. Daničić pomógł także Vuko Karadžićowi w jego tłumaczeniu Nowego Testamentu na serbski w 1847 roku. Po przejściu rewizji oba tłumaczenia zostały przyjęte i do dziś nadal są w użyciu przez Serbski Kościół Prawosławny i jego wiernych.

Przypisy

  1. Đuro Daničić: Čovek srpskog jezika. iserbia.rs. [dostęp 2017-03-28]. (serb.).
  2. Daničić, Đuro. [w:] Leksikografski zavod Miroslav Krleža [on-line]. enciklopedija.hr. [dostęp 2018-03-20]. (chorw.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Duro Danicic Mukarovsky.png
Portrait of Đuro Daničić (1825 - 1882), Serbian linguist from Novi Sad.