Łączyno
| Artykuł | 54°15′54″N 18°0′20″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°15'54.0"N, 18°0'20.2"E, 54°16'2.39"N, 18°0'20.27"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| wieś | |
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | Łączyno |
| Liczba ludności (2014) | 367 |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Kod pocztowy | 83-323[1] |
| Tablice rejestracyjne | GKA |
| SIMC | 0173858 |
Położenie na mapie gminy Stężyca _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Stężyca") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
 54°15′54″N 18°00′20″E/54,265000 18,005556 | |
Łączyno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Łątczëno) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Stężyca, na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, w bliskim sąsiedztwie Jeziora Raduńskiego Dolnego (zatoka jeziora zwana Jeziorem Łączyńskim).
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0173864 | Łączyński Młyn | część wsi |
| 0173870 | Wygoda Łączyńska | część wsi |
Łączyno 31 grudnia 2014 r. miało 367 stałych mieszkańców, z których 288 osób mieszka w głównej części miejscowości[4]. Wieś jest siedzibą sołectwa Łączyno, w którego skład wchodzą również Wygoda Łączyńska i Łączyński Młyn.
Przez Łączyno prowadzi turystyczny Szlak Wzgórz Szymbarskich. Po drugiej stronie przesmyku stanowiącego Bramę Kaszubską i dzielącego oba jeziora Raduńskie znajduje się stacja limnologiczna Uniwersytetu Gdańskiego, zaś przesmykiem przebiega trasa drogi wojewódzkiej nr 228. W kierunku północnym od wsi znajduje się półwysep Hel – na wysokości 32,2 m nad taflą jeziora, długości 1,6 km i szerokości 200 m, oddzielający zatokę Jezioro Łączyńskie od Jeziora Raduńskiego Dolnego.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 692 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Liczba ludności Gminy Stężyca - pobyt stały na dzień 31.12.2014r.. UG Stężyca. [dostęp 2012-02-06].
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
Linki zewnętrzne
- Łączyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 631.
Zobacz też
- Łączyn
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Stężyca, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Autor:
Mapa powiatu kartuskiego, Polska
Herb gminy Stężyca (powiat kartuski, województwo pomorskie).
Opis herbu zgodnie ze statutem gminy Stężyca: Herb Gminy stanowią dwie złote litery „S”, w tym jedna w koronie, oddzielone poziomo błękitnym pasem. Litera „S” w koronie umieszczona jest na purpurowym tle u góry tarczy, zaś litera „S” bez korony – na tle zielonym u dołu tarczy. Herb nawiązuje do faktu, że Stężyca obecnie składa się z dwóch wsi tj. Stężycy Królewskiej, stąd litera „S” z koroną na czerwonym tle ( królewskiej purpurze ) oraz Stężycy Szlacheckiej przedstawionej jako litera „S” na zielonym tle (symbol dużej ilości lasów), rozdzielonymi rzeką Radunią, którą symbolizuje błękitny pasek pomiędzy polami tarczy.
Autor: Gdaniec, Licencja: CC BY-SA 4.0
Łączyno, nad brzegiem jez. Raduńskiego Dolnego