Ła-174TK
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ZSRR | |
Konstruktor | Ławoczkin | |
Typ | odrzutowy samolot myśliwski | |
Konstrukcja | średniopłat o konstrukcji metalowej, pokryty blachą duraluminiową | |
Załoga | 1 | |
Historia | ||
Data oblotu | 1948 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | silnik turboodrzutowy ze sprężarką odśrodkową Rolls-Royce Derwent V | |
Ciąg | 1590 kg (15,9 kN) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 8,642 m | |
Długość | 9,41 m | |
Powierzchnia nośna | 13,52 m² | |
Masa | ||
Własna | 2310 kg | |
Startowa | 3315 kg (maksymalna) | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 970 km/h | |
Prędkość wznoszenia | 2000 m/min (33,3 m/s) | |
Pułap praktyczny | 13 500 m | |
Zasięg | 960 km | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
3 działka 23 mm NS-23 |
Ła-174TK (ros. Ла-174ТК) – radziecki odrzutowy samolot myśliwski, powstały w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina w II połowie lat 40., który pozostał na etapie prototypu. Był konkurentem samolotu Jak-23.
Rozwój
Samolot stanowił dalsze rozwinięcie konstrukcji myśliwca Ła-154, wywodzącego się z linii rozwojowej wczesnych myśliwców Ławoczkina w układzie redanowym, z silnikiem turboodrzutowym w nosie kadłuba i dyszą wylotową pod kadłubem. Ła-154 był nieco powiększoną wersją myśliwca Ła-152 z zastosowaniem mocniejszego silnika radzieckiej konstrukcji TR-1. Silnik ten jednak nie osiągnął etapu dopracowania, a budowany prototyp Ła-154 nie został ukończony.
W tym czasie ZSRR zakupił w Wielkiej Brytanii partię lepszych silników Rolls-Royce Derwent V, skopiowanych w ZSRR następnie jako Klimow RD-500. Jako zasadniczy myśliwiec napędzany silnikiem Derwent Ławoczkin konstruował samolot „174” (Ła-174) w nowoczesnym układzie, ze skośnymi skrzydłami i silnikiem w tylnej części kadłuba (produkowany później jako Ła-15). Postanowiono jednak także przetestować układ redanowy z cienkimi skrzydłami o profilu laminarnym. W tym celu Ławoczkin zbudował prototyp samolotu „174TK”, nieoficjalnie oznaczony Ła-174TK. Mimo oznaczenia, był on zupełnie różną konstrukcją od samolotu „174” (Ła-15). Skrót TK oznaczał „tonkoje kryło” – cienkie skrzydło.
W stosunku do Ła-154, w Ła-174TK, oprócz skrzydeł o cieńszym profilu laminarnym, powiększono część nosową kadłuba na skutek większych wymiarów silnika, a także powiększono powierzchnię usterzenia. Prototyp został oblatany na początku 1948 przez Iwana Fiodorowa.
Zaletą samolotu było niskie obciążenie powierzchni i wysoki stosunek ciągu do masy. Osiągał on prędkość 970 km/h – większą, niż jego bezpośredni konkurent Jak-23. Jednakże Jak-23 został skonstruowany ponad pół roku wcześniej i w związku z tym został skierowany do małoseryjnej produkcji. Gdy natomiast wzleciał Ła-174TK, oblatane już były nowocześniejsze myśliwce ze skośnymi skrzydłami, jak Ła-174, a przede wszystkim MiG-15, który to układ okazał się znacznie lepszy i pozwalający na uzyskanie większych prędkości. Program rozwoju konstrukcji Ła-174TK więc zakończono, a jedyny zbudowany prototyp służył w biurze Ławoczkina do celów badawczych.
Opis techniczny
Jednosilnikowy, jednomiejscowy średniopłat o prostych skrzydłach, konstrukcji metalowej, pokryty blachą duraluminiową. Kadłub półskorupowy. Wlot powietrza do silnika z przodu kadłuba. Silnik odrzutowy w przedniej części kadłuba, odchylony w dół w stosunku do osi podłużnej kadłuba pod kątem 6°. Dysza wylotowa silnika pod kadłubem, na wysokości kabiny pilota. Skrzydła jednoczęściowe, proste, o obrysie trapezowym i profilu laminarnym (względna grubość profilu 6%). Usterzenie klasyczne, wolnonośne. Kabina pilota zamknięta, oszklona pleksiglasem, z fotelem wyrzucanym. Osłona składała się ze stałego wiatrochronu, otwieranej osłony nad pilotem i owiewki tylnej. Podwozie samolotu trójpodporowe, chowane; golenie główne wciągane do kadłuba.
Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką odśrodkową Rolls-Royce Derwent V o ciągu do 1590 kg (15,9 kN).
Uzbrojenie: 3 działka 23 mm NS-23, w przedniej dolnej części kadłuba.
Zobacz też
Porównywalne samoloty:
Ciąg oznaczeń::
Bibliografia
- Zdjęcie i historia samolotu w serwisie Ugołok Nieba (po rosyjsku)