ŁaGG-3

Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

ŁaGG-3

ŁaGG-3 na wystawie w Moskwie w 2005 roku
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Lotnicze Sokół
Konstruktor	Ławoczkin
Typ	samolot myśliwski i myśliwsko-bombowy
Konstrukcja	drewniana
Załoga	jedna osoba
Historia
Data oblotu	1940
Lata produkcji	1940–1944
Wycofanie ze służby	1947 (ZSRR); 1950 (Finlandia)
Dane techniczne
Napęd	12-cylindrowy silnik widlasty Klimow WK-105PF-1
Moc	939,5 kW (1260 KM)
Wymiary
Rozpiętość	9,80 m
Długość	8,81 m
Wysokość	2,54 m
Masa
Własna	2620 kg
Startowa	3190 kg
Osiągi
Prędkość maks.	575 km/h
Prędkość wznoszenia	na wysokość 5000 m: 5 min 48 s
Pułap	9700 m
Zasięg	1000 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
– 1 × działko lotnicze SzWAK kal. 20 mm (wbudowane w silnik) – 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm (w przedniej, górnej części kadłuba) – 200 kg bomb i pocisków rakietowych
Użytkownicy
ZSRR; Finlandia
Rzuty

ŁaGG-3 – jednomiejscowy samolot myśliwski i przechwytujący produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej.

Silnik WK-105PF (M-105) eksponowany w MLP w Krakowie.

Projekt tego samolotu oznaczony symbolem "K", był dziełem trzech konstruktorów pracujących w zakładach nr 301 – S. A. Ławoczkina, M. I. Gudkowa i W. P. Gorbunowa. Miał to być szybki i dobrze uzbrojony samolot myśliwski o konstrukcji wykonanej z drewna. Choć przy jego budowie wykorzystano nowoczesne technologie, prototyp oznaczony I-301, który oblatano 9 kwietnia 1940 roku, wykazał wyraźny niedobór mocy. Początkowo samoloty seryjne miały zostać oznaczone ŁaGG-1, ale po zwiększeniu pojemności zbiorników paliwa postanowiono zmienić nazwę na ŁaGG-3. Produkcję seryjną uruchomiono najpierw w zakładach nr 23 (gdzie zbudowano 65 egzemplarzy), a później w zakładach nr 21, 31, 153, 165. W 1. półroczu 1941 roku zakłady nr 21 zbudowały 214, a do końca 1445 sztuk tego samolotu. Samoloty początkowo przeznaczano do służby na Dalekim Wschodzie. Jako pierwszy, w marcu 1941 roku, w samoloty te wyposażono 24. pułk myśliwski – kilka tygodni później samoloty zwrócono producentowi w celu usunięcia usterek hydrauliki podwozia.

ŁaGG-3 był dość zwrotny, ale ze względu na niekorzystny stosunek masy do mocy silnika miał słabe wznoszenie. Kiedy gwałtownie spadła jakość produkcji, piloci nadali mu przezwisko: лакированный гарантированный гроб (łakirowannyj garantirowannyj grob), czyli lakierowana gwarantowana trumna.

Galeria

ŁaGG-3 na północnym Kaukazie, lato 1943 r.

ŁaGG-3 lotnictwa Finlandii

Zniszczony ŁaGG-3, 7 marca 1942 r.

Znaczek poczty ZSRR upamiętniający por. Timura Frunze pilota ŁaGG-3

ŁaGG-3 lotnictwa Finlandii, Mensuvaara, 9 lipca 1944 r.

Znaczek poczty ZSRR upamiętniający Wiktora Tałalichina pilota ŁaGG-3

Linki zewnętrzne

• ŁaGG-3 na stronie awiacja.republika.pl. awiacja.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-01)].
• ŁaGG-3 na stronie Air Pages (ang.)