Łabędzi śpiew (film 2021)
Gatunek | |
---|---|
Data premiery | 18 marca 2021 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 105 min[1] |
Reżyseria | Todd Stephens |
Scenariusz | Todd Stephens |
Główne role | |
Muzyka | Chris Stephens |
Zdjęcia | Jackson Warner Lewis[1] |
Scenografia | Kassandra DeAngelis[1] |
Kostiumy | Shawna-Nova Foley |
Montaż | Spencer Schilly |
Produkcja | Todd Stephens |
Wytwórnia | Luna Pictures |
Dystrybucja | Magnolia Pictures |
Przychody brutto | $128,982[2] |
Strona internetowa |
Łabędzi śpiew (ang. Swan Song) – amerykański film fabularny z 2021 roku w reżyserii Todda Stephensa, który odpowiadał także za jego scenariusz. Za dystrybucję filmu odpowiadała spółka Magnolia Pictures[3]. W głównych rolach wystąpili Udo Kier, Jennifer Coolidge, Linda Evans oraz Michael Urie.
Głównym bohaterem filmu jest fryzjer Pat Pitsenbarger, który ucieka z domu opieki po tym, jak dowiaduje się o ostatnim życzeniu swojej byłej klientki Rity Parker Sloan – marzącej, aby ułożył jej fryzurę pogrzebową. Mężczyzna podejmuje się podróży, w której konfrontuje się ze swoją przeszłością[4].
Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 na festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych. Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków.
Fabuła
Legendarny fryzjer i ikona środowiska queer w Sandusky w stanie Ohio Pat Pitsenbarger przebywa w domu opieki, gdzie zajmuje się układaniem chusteczek i paleniem papierosów marki More. Od mecenasa Waltera Shanrocka dowiaduje się o śmierci swojej byłej klientki Rity Parker Sloan oraz zapisanej w jej testamencie ostatniej woli, by ułożył jej fryzurę w trumnie. Mężczyzna, mimo gratyfikacji finansowej w wysokości 25 000 $, początkowo odmawia przyjęcia zlecenia, jednak pobyt w ośrodku i układanie włosów pannie Gertie z domu opieki sprawia, że postanawia uciec z ośrodka i wyruszyć w podróż, która konfrontuje się z duchami jego przeszłości. Fryzjer opowiada przypadkowej kobiecie podczas jazdy autostopem swoją historię życia. Jego partner David James zmarł na AIDS, a pracująca ówcześnie jako asystentka fryzjera Dee Dee Dale otworzyła swój własny salon fryzjerski i ukradła mu wszystkie najlepsze klientki. Podczas spaceru do swojego starego domu okazuje się, że został on zburzony. Fryzjer idzie więc do klubu gejowskiego, gdzie opowiada barmanowi o swojej postaci scenicznej o pseudonimie Mister Pat, pod którą występował w każdą sobotę w klubie Fruit and Nut. Okazuje się, że klub przestaje istnieć i wyprawiana jest ostatnia, pożegnalna impreza, na której Pat się zjawia i pomaga w zrobieniu fryzury gwieździe wieczoru – drag queen reprezentującą młode pokolenie. Podczas imprezy sam także wychodzi na scenę w podarowanym dla klubu przez Ritę złotym żyrandolu, który podłączony do prądu powoduje wstrząs fryzjera. Kolejny pobyt w szpitalu sprawia, iż fryzurą Rity zajmuje się Dee Dee Dale, która jednak prosi Pata, by mimo jego spóźnienia wykonał dla zmarłej fryzurę. Mimo wewnętrznych rozterek, fryzjer przystępuje do pracy i odmienia wizerunek zmarłej. Wdzięczny jest mu wnuk byłej klientki, który dokonuje przed nim coming outu. Po tej scenie film pozostawia otwarte zakończenie – fryzjer dostaje krwawienia z nosa, a następnie pokazany jest wyjazd łóżka szpitalnego z domu osoby zmarłej, ubranej w buty klientki i pierścienie fryzjera[5][6][7].
Obsada
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1].
- Udo Kier – Pat Pitsenbarger
- Jennifer Coolidge – Dee Dee Dale
- Linda Evans – Rita Parker Sloan
- Michael Urie – Dustin
- Ira Hawkins – Eunice
- Stephanie McVay – Sue
- Tom Bloom – Walter Shanrock
- Justin Lonesome – panna Velma
- Thom Hilton – Gabriel
- Shanessa Sweeney – Ro Ro
- Bryant Carroll – Lyle
- Shelby Garrett – Vie
- Catherine Albers – Janie
- Dave Sorboro – Josiah
- Roshon Thomas – Shaundell
- Annie Kitral – panna Gertie
- Eric Eisenbrey – David
- Jonah Blechman – Tristan
- Tim Murray – pielęgniarka
- Cheryl Talley-Sharp – Phyllis
- Ray Perrin – Scottie
- Ruth Maier – dama w okularach
- Gene Dagiau – podrapany mężczyzna
- Kate Volz – klientka stacji benzynowej
- Rose Leininger – panna Vivante
- Stephen Israel – obsługujący czerwony wóz
- Richard Strauss – Sherman Ransom
- Tevis Marcum – taksówkarz
- Vernon Guinn – siwowłosy tragarz
- Brandon Lim – gej Dad
- Matthew Chojnacki – gej Daddy
- Liam Hespen – syn
- Lauren Cutnaw – noworodek
- Leslie McGuier – pielęgniarka Leslie
- Karen Fuller – sędzia Schine
- Jeffrey Dotson Jr. – kelner Jeffrey
- John i Karen Stephens – para w sądzie
- Nick Avery – mężczyzna przebrany za cytrynę
- Katie Boissoneault – klientka Kharma
- Jori Naegele – klient Tristana
- Barbie Marie – boska Barfly
- Harvey Heys – prostytutka w pubie Friut & Nut
Wydanie
Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 podczas festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych[8]. 8 kwietnia 2021 film wyświetlono na Cleveland International Film Festival, a 16 czerwca 2021 na Provincetown International Film Festival[9]. Film wyświetlany był również między innymi na Nantucket Film Festival[1], Frameline Film Festival[1], Oak Cliff Film Festival[1], Hong Kong Lesbian & Gay Film Festival[10], Helsinki International Film Festival[11], Zurich Film Festival[12], Brisbane International Film Festival[13], Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Tokio[14], Braunschweig International Film Festival[15], Festiwalu Filmowym w Sydney[16] oraz American Film Festival w Moskwie[17].
Oficjalny zwiastun filmu został opublikowany 24 czerwca 2021 w serwisie YouTube[18]. Do amerykańskich kin film dotarł 6 sierpnia 2021, a jego światowa premiera kinowa odbyła się 13 sierpnia 2021[19]. 26 grudnia 2021 odbyła się premiera filmu na terenie Nowej Zelandii[2].
Odbiór
Krytyka w mediach
Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków filmowych. Na stronie internetowej agregatora opinii Rotten Tomatoes 92% z 74 recenzji jest pozytywnych, a sekcja poświęcona krytycznemu konsensusowi wskazuje, iż występy Udo Kiera nadają filmowi „niuans i siłę, która równoważy jego potencjalnie dziwaczną historię”[20]. W serwisie Metacritic film otrzymał ocenę 66 na 100, na podstawie głosu 21 krytyków, co daje mu status „ogólnie przychylnych recenzji”[21].
Swoją opinię o filmie napisał między innymi Peter Debruge z Variety, który stwierdził, że Udo Kier gra Pata Pitsenbargera z odpowiednią ilością patosu i wnosi do roli „sprytną europejską elegancję”[7]. Nieco inne zdanie zaprezentowała Małgorzata Czop z portalu Movieway, charakteryzując głównego bohatera jako „postać, która niesie w sobie wiele barw, ale nie wybrzmiewają one w pełni w poprawnym scenariuszu” i dodając, iż film „zdecydowanie przyciąga za sprawą głównego bohatera, a nieco rozczarowuje oprawą”[22]. Z kolei Bartosz Szarek z magazynu Replika ocenił, iż film stanowi „emocjonalną w swojej pocieszności podróż ku samoodkupieniu przedstawioną z bardzo osobistej perspektywy”, a także „historię o miłości, żalu, akceptacji, ale w pewnym sensie ewolucji kultury gejowskiej w Ameryce”[23].
Nagrody i nominacje
Rok | Ceremonia | Kategoria | Nominowani | Rezultat | Przypis |
---|---|---|---|---|---|
2021 | Cleveland International Film Festival | Local Heroes Competition | Todd Stephens | Nominacja | [24] |
Lovers Film Festival | Najlepszy film fabularny | Łabędzi śpiew | Wygrana | [25] | |
Merlinka Festival | Nominacja | [26] | |||
Bucharest Best Comedy Film Festival | Najlepszy międzynarodowy film komediowy | [27] | |||
Norweski Międzynarodowy Festiwal Filmowy | Nagroda krytyków | Todd Stephens | Wygrana | [28] | |
Monte-Carlo Film Festival | Najlepszy aktor | Udo Kier | [29] | ||
Nagroda publiczności | Łabędzi śpiew | ||||
2022 | Independent Spirit Awards | Najlepsza główna rola męska | Udo Kier | Nominacja | [30] |
Najlepszy scenariusz | Todd Stephens |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Swan Song: Preliminary Press Notes (ang.). static1.squarespace.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ a b Swan Song (2021) (ang.). the-numbers.com. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song: Press Kit (pol.). swansongfilm.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Swan Song: A Todd Stephens Film (pol.). swansongfilm.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Todd Stephens, Swan Song, Magnolia Pictures.
- ↑ David Rooney: Swan Song: Film Review (ang.). hollywoodreporter.com, 2021-03-18. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ a b Peter Deburge: Swan Song Review: Udo Kier’s Queer, Late-Career Makeover Shows Another Side of the Actor (ang.). hollywoodreporter.com, 2021-03-18. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ 2021 SXSW Film Festival Preview (ang.). amovieguy.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Provincetown Film Festival (ang.). provincetownfilm.org. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Aaron Safir: 5 Films to Watch at the Hong Kong Lesbian and Gay Film Festival 2021 (ang.). tatlerasia.com, 2021-09-10. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song (2021) (ang.). hiff.fi. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song Photocall – 17th Zurich Film Festival (ang.). gettyimages.no. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ 2021 21–31 OCTOBER - Brisbane International Film Festival (ang.). biff.com.au. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song (ang. • jap.). 2021.tiff-jp.net. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ B36 Swan Song (niem.). filmfest-braunschweig.de. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song (ang.). sff.org.au. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ AMFEST 16th American Film Festival (ang. • ros.). coolconnections.ru. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Michał Kaczoń: „Swan Song” – Udo Kier jakiego jeszcze nie widzieliście na ekranie (pol.). radiozet.pl, 2021-06-25. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Erik Piepenburg: Udo Kier’s Latest Provocation: Leading Man (ang.). nytimes.com, 2021-08-06. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Swan Song (ang.). rottentomatoes.com. [dostęp 2022-01-05].
- ↑ Swan Song (ang.). metacritic.com. [dostęp 2022-01-05].
- ↑ Małgorzata Czop: „Łabędzi śpiew”, reż. Todd Stephens (pol.). movieway.pl, 2021-09-15. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Kino Pod Baranami: Łabędzi śpiew (pol.). kinopodbaranami.pl. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Swan Song (ang.). clevelandfilm.com. [dostęp 2022-01-05].
- ↑ Lovers Festival, Swan Song wins. Film about the life of a gay hairdresser (ang.). italy24news.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Awards – Merlinka Festival 2021 (ang.). merlinka.com. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Gala de închidere Bucharest Best Comedy Film Festival 2021 (rum.). zilesinopti.ro. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ The Festival Winners 2021 (ang.). filmfestivalen.no, 2021-08-26. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Winners Archive 18th Edition May 31st – June 5th 2021 (ang.). montecarlofilmfestival.net. [dostęp 2022-01-08].
- ↑ Brent Lang, Jazz Tangcay: Indie Spirit Awards 2022: Full List of Nominations (ang.). variety.com, 2021-12-14. [dostęp 2022-01-05].
Linki zewnętrzne
- Łabędzi śpiew w bazie IMDb (ang.)
- Łabędzi śpiew w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
(c) Olivier Strecker, CC BY-SA 3.0
actor Udo Kier at the Cannes Film Festival