Łabuńki Drugie

Artykuł

50°42′16″N 23°21′26″E

- błąd

39 m

WD

50°38'N, 23°24'E

- błąd

19733 m

Odległość

5 m

Łabuńki Drugie
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Łabunie

Liczba ludności (2011)

371[1]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-437[2]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0893297

Położenie na mapie gminy Łabunie
Mapa konturowa gminy Łabunie, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Łabuńki Drugie”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łabuńki Drugie”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łabuńki Drugie”
Ziemia50°42′16″N 23°21′26″E/50,704444 23,357222

Łabuńki Drugie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Łabunie[3][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Łabunie[5].

Historia

Łabuńki, dziś Łabuńki Pierwsze i Łabuńki Drugie.

Wieś stanowiła początkowo własność królewską. Około I połowy XVI wieku miejscowe wójtostwo wykupił Jan Oleśnicki z Łabuń, podżupek bocheński. Jego synowie po roku 1565 przejęli dziedzictwo Łabuniek i Hruszowa (lub Ruszowa). Według rejestru poborowego z 1578 r. wieś miała 8 łanów kmiecych (to jest około 134, 4 ha) gruntów uprawnych[6]. W końcu XVI wieku wieś należała czasowo do Zamoyskich, a w połowie XVII stulecia przeszła w posiadanie Stanisława Firleja z Dąbrowicy, podkomorzego lubelskiego.

W XVIII wieku należała kolejno do Wielhorskich, Grzebskich, Karśnickich, a od około 1880 – Teodora Kaszowskiego[6].

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1884 Łabuńki stanowiły wieś z folwarkiem w powiecie zamojskim, gminie i parafii Łabunie. Wieś leży na równinie nad rzeką Łabuńką, przy drodze bitej od Zamościa do granicy austriackiej w odległości 6 wiorst od Zamościa, 4 wiorsty od Łabuń i 25 wiorst od Tomaszowa. Gleba popielatka, pomieszana z piaskiem i borowiną. Piękny pałac tutejszy posiada bibliotekę (według noty słownika 4000 tomów) oraz zbiór obrazów i dzieł sztuki. Park otaczający pałac stanowi cel wycieczek letnich mieszkańców Zamościa. Była tu dawniej cerkiew grecko unicka, przeniesiona do Zamościa. W 1827 roku Łabuńki miały 47 domy i 336 mieszkańców, w roku 1884 68 domów i 728 mieszkańców w tej liczbie 682 katolików 9 ewangelików pozostali wyznania prawosławnego. Do włościan należy wówczas 65 osad i 1058 mórg ziemi[7].
Według spisu powszechnego z 1921 r. – już 118 domów oraz 782 mieszkańców, w tym 9 Żydów i 3 Ukraińców.

W 1648 roku stał w Łabuniach obozem Bohdan Chmielnicki, oblegając Zamość, i stąd na wieść o elekcji Jana Kazimierza cofnął się na Ukrainę. Dotąd jak pisze Chlebowski znajdują się tu okopy nazywane „szwedzkiemi”. Opis Łabuniek i widok pałacu podał Tygodnik Illustrowany z 1881 roku[7].

Przypisy

  1. ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-07].
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 685 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. ↑ Jednostki pomocnicze gminy Łabunie. Urząd Gminy Łabunie. [dostęp 2016-08-25].
  6. ↑ a b Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
  7. ↑ a b Łabuńki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 564.

Bibliografia

Gmina Łabunie
wsie
Integralne części wsi

POL Gmina Łabunie COA.svg

Media użyte na tej stronie