Łada Oka

Łada Oka

Inne nazwy	WAZ 1111 KAMAZ Oka SeAZ Oka
Producent	WAZ SeAZ KamAZ/ZMA
Projektant	Jurij Aleksandrowicz Wierieszczagin
Zaprezentowany	1983
Okres produkcji	1988–listopad 2008
Miejsce produkcji	Togliatti (WAZ) Sierpuchow (SeAZ) Nabierieżnyje Czełny (ZMA)
Poprzednik	SMZ S-3D
Dane techniczne
Segment	A
Typy nadwozia	3–drzwiowy hatchback 2–drzwiowy pick-up
Silniki	649 cm³ R2 29,3 KM 749 cm³ R2 31,7 KM 992 cm³R3 53 KM 1100 cm³
Skrzynia biegów	4–biegowa manualna 5–biegowa manualna
Napęd	przedni
Długość	3200 mm
Szerokość	1420 mm
Wysokość	1400 mm
Rozstaw osi	2180 mm
Masa własna	645–665 kg
Zbiornik paliwa	30 l
Liczba miejsc	4
Bagażnik	220 l
Dane dodatkowe
Konkurencja	Fiat Cinquecento Polski Fiat 126 Bis Zastava Yugo Koral

Łada Oka (WAZ 1111, SeAZ 1111) – samochód miejski produkcji rosyjskiej, skonstruowany w zakładach WAZ, produkowany w latach 1988-2008 w zakładach WAZ, SeAZ i KamAZ (ZMA).

Historia i opis pojazdu

Prace nad skonstruowaniem samochodu rozpoczęto z inicjatywy Ministerstwa Przemysłu Samochodowego w Sierpuchowskich Zakładach Motocyklowych (SMZ, później SeAZ) w Sierpuchowie, które specjalizowały się w mikrosamochodach dla inwalidów, we współpracy z instytutem NAMI^[1]. Założeniem było skonstruowanie nowoczesnego małego samochodu dla inwalidów. 12 czerwca 1981 zaprezentowano pierwszy prototyp pojazdu NAMI-0231, który otrzymał nazwę Oka, od rzeki przepływającej przez Sierpuchow^[1]. Kolejny wariant otrzymał oznaczenie SMZ-1101 Oka^[1]. Pierwotnie samochód miał być napędzany silnikiem od Polskiego Fiata 126p, lecz niestabilna sytuacja polityczno-ekonomiczna w Polsce (stan wojenny) spowodowała, że zdecydowano opracować własny silnik^[1]. Ponieważ zakłady SMZ miały zbyt mały potencjał wytwórczy i konstrukcyjny, rozwój projektu przekazano w 1982 roku największym radzieckim zakładom samochodowym WAZ, a samochód przy tym nabrał cech samochodu miejskiego. Oprócz SMZ, produkujących wersje z ręcznym sterowaniem dla inwalidów, produkcję samochodów w wersji na rynek ogólny zamierzano umieścić w zakładach WAZ i KamAZ, znanych dotąd z produkcji ciężarówek. Przy powstaniu nowego samochodu, we współpracy ze specjalistami SMZ i KamAZ, jedynie częściowo wykorzystano dotychczasowe prace, pozostawiono jednak nazwę Oka. Silny wpływ na ogólny układ i konstrukcję samochodu wywarł natomiast analizowany japoński Daihatsu Cuore^[2].

Jako napęd samochodu opracowano dwucylindrowy silnik o pojemności 649 cm³, zunifikowany z czterocylindrowym silnikiem samochodu WAZ-2108 Samara. W marcu 1984 powstały dwa pierwsze samochody serii prototypowej, do końca roku powstało ich jeszcze 14, a w kolejnym roku - 16 ulepszonych samochodów, z m.in. rozstawem osi zwiększonym o 10 cm^[3]. Po próbach kolejnej ulepszonej serii, we wrześniu 1987 samochód został skierowany do produkcji przez komisję państwową^[3]. W 1988 roku w zakładach KamAZ i WAZ powstało kilkaset sztuk serii próbnych, a następnie uruchomiono produkcję seryjną^[4]. W 1989 roku produkcję uruchomiono w zakładach SMZ, które w poprzednim roku rozbudowano i przekształcono w Sierpuchowskie Zakłady Samochodowe (SeAZ) w składzie zjednoczenia AwtoWAZ^[4]. We wrześniu 1991 w ramach zakładów KamAZ zorganizowano zakłady ZMA, zajmujące się dalej produkcją Oki^[4], w miejscowości Nabierieżnyje Czełny.

Produkcję samochodów w zakładach WAZ w Togliatti zakończono w lutym 1995 roku, kontynuując ją w ramach grupy AwtoWAZ w zakładach SeAZ^[4]. W 1996 roku opracowano wariant WAZ-11113 z dwucylindrowym silnikiem o pojemności 749 cm³ i mocy 31,7 KM (na bazie silnika WAZ-21083)^[5]. Produkcję samochodów w zakładach ZMA zakończono 19 maja 2006 roku^[4]. W 2006 roku w zakładach SeAZ wprowadzono do produkcji wariant SeAZ-11116 z chińskim trzycylindrowym silnikiem o mocy 992 cm³ i mocy 53 KM^[5]. W listopadzie 2008 roku z taśm montażowych zakładów SeAZ zjechała ostatnia Oka^[4]. Produkcja została zaprzestana w związku z małym zainteresowaniem tym autem oraz wysoka ceną, która była wyższa od ceny samochodu Łada 2105. Oka montowana była także w Azerbejdżanie w fabryce Gandża Awtomobil Zawodu.

Ogółem wyprodukowano około 500 000 samochodów rodziny WAZ-1111^[5]. Po wejściu na rynek był to najtańszy samochód produkcji radzieckiej, kosztując w 1989 roku 2400 rubli (o półtora tysiąca taniej, niż Zaporożec)^[5]. Auto to jest popularne w Rosji, dlatego też wiele firm podejmuje się tuningu tych samochodów. Przykładami mogą być: Astro, RIAT czy TPK Oka^[6].

Dane techniczne

Silniki

• 650 cm³
  • moc - 30 KM przy 5400 obrotach na minutę
  • prędkość maksymalna - 120 km/h
  • 0 - 100 km/h - 30 s
  • śr. spalanie - 3,7 l/100 km
• 750 cm³
  • moc - 35 KM przy 5600 obrotach na minutę
  • prędkość maksymalna - 130 km/h
  • 0 - 100 km/h - 24 s
  • śr. spalanie - 5,2 l/100 km
• 1100 cm³
  • moc - 50 KM
  • prędkość maksymalna - 142 km/h
• silnik elektryczny
  • prędkość maksymalna - 90 km/h
• FAW Tianjin 993 cm³
  • moc - 53 KM
  • prędkość maksymalna - 150 km/h

Galeria

• 

  Oka Sport (11116)

• 

  Oka Cargo (11116-50)

• 

  Oka Electro (wersja z silnikiem elektrycznym)

Przypisy

Bibliografia

• WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, DeAgostini 2011, ISSN 2071-095X (ros.)