Ładyżyn

Ładyżyn
Ладижин
	; Miasto z lotu ptaka
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Burmistrz	Walery Kołomiejcew
Powierzchnia	9 km²
Populacja (2019); • liczba ludności	; 22 687
Nr kierunkowy	+380-4343
	Położenie na mapie obwodu winnickiego Ładyżyn
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ładyżyn
	48°40′N 29°13′E/48,666667 29,216667
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Ładyżyn (ukr. Ладижин) – miasto na Ukrainie w obwodzie winnickim przy ujściu Sielnicy do Bohu.

Miasto historycznie położone na Podolu znane jest głównie za sprawą bitwy pod Ładyżynem z 1672 roku.

Historia

Mapa województwa bracławskiego z 1648 r. z zaznaczonym Ładyżynem pod nazwą Ladizin

Miejscowość założona w XIV wieku (pierwsze wzmianki z roku 1362). Od 1566 Ładyżyn leżał w województwie bracławskim Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1569 włączony do Korony Królestwa Polskiego, w której granicach pozostawał do 1793 (z przerwą na panowanie osmańskie w latach 1672-1699). W 1627 roku miasto prywatne należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego^[2]. 18 lipca 1672 Polacy stoczyli tu zwycięską bitwę z Turkami. Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 roku własnością Seweryna Potockiego^[3].

Po II rozbiorze Polski wraz z większością Podola znalazł się w zaborze rosyjskim. Pod zaborami siedziba gminy Ładyżyn(ukr.) w powiecie hajsyńskim guberni podolskiej.

Ładyżyn był rozpatrywany jako jedna z potencjalnych lokalizacji pierwszej elektrowni jądrowej w Ukraińskiej SRR, ze względu na warunki hydrologiczne (dostęp do dużej ilości wody z Sielnicy i Bohu) oraz geograficzne (możliwość zbudowania dużego zbiornika wody chłodzącej na nieużytkach rolnych), ostatecznie jednak zdecydowano się na położony na Polesiu Czarnobyl^[4].

Miasto od 1973 roku^[5].

W 1989 liczyło 19 708 mieszkańców^[5]^[6].

W grudniu 1990 r. zaczęto drukować gazetę^[7].

W 2013 liczyło 22 961 mieszkańców^[8].

W mieście istniał zamek^[9].

W pobliżu wieś Czetwertynówka z polem bitwy pod Batohem.

Miasta partnerskie

Koło Polska

Urodzeni w Ładyżynie

Feliks Sobański – polski ziemianin i filantrop

Galeria

Centrum miasta
Zapora wodna na Bohu
Współczesny ratusz

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12
↑ Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 66.
↑ Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 511.
↑ Radioactive Railroad - A journey through the Chornobyl Exclusion Zone, radioactiverailroad.com [dostęp 2019-11-10] .
↑ ^a ^b Ладыжин // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.683
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ № 2600. «Ладыжинская газета» // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.340
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.41
↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 35.

Linki zewnętrzne

Ładyżyn, 1884, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 569 .
Ładyżyn - strona miasta. narod.ru. [dostęp 2009-09-28]. (ukr.).

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12

[2] Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 66.

[3] Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 511.

[4] Radioactive Railroad - A journey through the Chornobyl Exclusion Zone, radioactiverailroad.com [dostęp 2019-11-10] .

[autogenerated1-5] Ладыжин // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.683

[6] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[7] № 2600. «Ладыжинская газета» // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.340

[8] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.41

[Memento2-9] Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 35.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne