Łanowce (rejon łanowiecki)

Łanowce
Ланівці
	; Cerkiew Opieki Matki Bożej (UKP PM)
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	krzemieniecki
Powierzchnia	14,74 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 8616
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Łanowce
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Łanowce
	Położenie na mapie Polski w 1939 r. (c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Łanowce
	49°52′N 26°00′E/49,866667 26,000000
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Łanowce (ukr. Ланівці) – miasto na Ukrainie nad rzeką Żyrak (ukr. Жирак) dopływ rzeki Horyń, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim.

Znajduje tu się stacja kolejowa Łanowce, położona na linii Szepetówka – Tarnopol.

Historia

Miasto lokowane było w roku 1444, kiedy to protoplasta rodziny Jełowickich, Paszko Bożeniec Jełowicki, otrzymał nadanie miejscowości Łanowce od Kazimierza Jagiellończyka. Historyk Teodor Żychliński, określa dom Jełowickich jako: jeden z najdawniejszych na Wołyniu, spokrewniony z najstarszymi rodami z tego regionu^[2].^[3].

Miejscowość Łanowce w roku 1545 uzyskało prawa miejskie. Przechodząc z pokolenia na pokolenie Jełowickich, znalazła się w połowie XVI wieku w posiadaniu potomka Paszka – Hniewosza, syna Iwana. O wydarzeniu tym świadczy zachowany dokument przyznania miejscowości przez króla Zygmunta II Augusta w 1565 roku. Od tego momentu miejscowość Łanowce należała do rodu Jełowickich aż do 1868 roku^[3]. Do roku 1795 znajdowało się w granicach I Rzeczypospolitej w województwie wołyńskim. Dobra łanowieckie z przyległymi wsiami należały do rodziny Jełowickich do licytacji w 1868, następnie do Wiśniowieckich, Mniszchów, a pod koniec XIX wieku do Rzewuskich.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała kompania graniczna KOP „Łanowce”^[4].

Od 1921 do 1924 Łanowce leżały w gminie Białozórka, w latach 1924–1939 w gminie Łanowce, w powiecie krzemienieckim, w województwie wołyńskim, w Polsce^[5].

II wojna światowa

Po wkroczeniu Niemców w 1941 r. w Łanowcach miał miejsce antysemicki pogrom dokonany przez ludność ukraińską. Zginęło 60 Żydów. W lutym 1942 r. utworzono tam getto, "zlikwidowane" w sierpniu 1942 r. przez Niemców i policję ukraińską. W lipcu 1943 r. w miasteczku doszło do pogromu ludności polskiej, liczby ofiar nie udało się ustalić. 4 lutego 1944 w miejscowym kościele zostało zamordowanych przez upowców 11 Polaków, w tym Ryszard Andrzej Wadas, chrześniak marszałka Rydza-Śmigłego^[6]. Wcześniej, podczas próby ewakuacji do Wiśniowca zginęło 129 osób.

Ukraina

W 1989 liczyło 9318 mieszkańców^[7]. Do 2013 liczba mieszkańców spadła do 8752^[8].

W 1997 roku ZSZ № 31 została zlikwidowana^[9].

Do 2020 siedziba władz rejonowych rejonu łanowieckiego.

Zabytki

zamek^[10]

Pobliskie miejscowości

Borsuki
Borszcziwka
Kuskiwci
Napadiwka
Syniwci
Wieliki

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.66
↑ TeodorT. Żychliński TeodorT., Złota księga szlachty polskiej, Poznań: Jarosław Leitgebr, 1893, s. 322 .
↑ ^a ^b Żychliński 1893 ↓, s. 217.
↑ Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 314. ISBN 83-88973-58-4.
↑ Dz.U. z 1923 r. nr 112, poz. 899
↑ WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 440, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.95
↑ Постанова Кабінету міністрів України № 526 від 29 травня 1997 р. «Про вдосконалення мережі вищих та професійно-технічних навчальних закладів»
↑ Łanowce. [dostęp 2013-08-22].

Linki zewnętrzne

Łanowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 585 .
Zamek w Łanowcach

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.66

[2] TeodorT. Żychliński TeodorT., Złota księga szlachty polskiej, Poznań: Jarosław Leitgebr, 1893, s. 322 .

[CITEREFŻychliński1893217-3] Żychliński 1893 ↓, s. 217.

[4] Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 314. ISBN 83-88973-58-4.

[5] Dz.U. z 1923 r. nr 112, poz. 899

[6] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 440, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[7] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[8] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.95

[9] Постанова Кабінету міністрів України № 526 від 29 травня 1997 р. «Про вдосконалення мережі вищих та професійно-технічних навчальних закладів»

[Zamek-10] Łanowce. [dostęp 2013-08-22].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

rejon czortkowski	Białobożnica Bilcze Złote Borszczów Buczacz Wasylkowce Grzymałów Husiatyn Zawodśke Zaleszczyki Potok Złoty Iwanie Puste Kolędziany Kopyczyńce Koropiec Mielnica Podolska Monasterzyska Nagórzanka Skała Podolska Tłuste Trybuchowce Chorostków Czortków
rejon krzemieniecki	Borsuki Dederkały Wielkie Wiśniowiec Krzemieniec Łanowce Łopuszno Poczajów Szumsk
rejon tarnopolski	Bajkowce Brzeżany Biała Berezowica Wielka Borki Wielkie Gaje Wielkie Załoźce Zbaraż Zborów Złotniki Iwanówka Kozowa Kozłów Kupczyńce Mikulińce Narajów Jezierna Podwołoczyska Podhajce Podhorodne Sarańczuki Skałat Skoryki Trembowla Tarnopol

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne