Łew Browarski

Łew Browarski

Pełne imię i nazwisko	Łew Rudolfowycz Browarski
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1948 Drohobycz
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 2009 Lwów
Wzrost	176 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1966–1967 Naftowyk Drohobycz ? (?) 1968–1980 Karpaty Lwów 419 (48) 1981 Dnipro Dniepropietrowsk 0 (0) 1981–1988 Spartak Sambor (grający trener) ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971  ZSRR 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989 Kamerun U-19 1999–2000 Karpaty Lwów 2001–2002 Karpaty Lwów
Odznaczenia

Łew Rudolfowycz Browarski (ukr. Лев Рудольфович Броварський, ros. Лев Рудольфович Броварский, Lew Rudolfowicz Browarski; ur. 30 listopada 1948 w Drohobyczu, obwód lwowski, Ukraińska SRR, zm. 4 czerwca 2009 we Lwowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji prawego pomocnika, były reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

W 1966 rozpoczął karierę zawodową w miejscowym klubie Naftowyk Drohobycz, występującym w klasie B Mistrzostw ZSRR. W 1969 został studentem Instytutu Kultury Fizycznej we Lwowie. Występując w drużynie piłkarskiej uczelni został zauważony przez trenera Karpat Lwów Ernesta Justa. 8 kwietnia 1968 odbył się jego debiut na stadionie „Drużba” we Lwowie przeciwko drużyny Bałtika Kaliningrad. Od razu zajął podstawowe miejsce w składzie Karpat Lwów. W następnym 1969 zdobył Puchar ZSRR. Od 1973 do 1980 był najstabilniejszym piłkarzem lwowskich Karpat, pełnił funkcję kapitana zespołu. W swoim składzie chciały go mieć najlepsze kluby Związku Radzieckiego – Dynamo Kijów i CSKA Moskwa. Browarski nie skorzystał jednak z ofert tych klubów. Został rekordzistą w liczbie występów w Karpatach Lwów. Był wiodącym zawodnikiem zespołu – dobrze czytał grę, wykazywał się dużą intuicją. Od kibiców otrzymał tytuł „profesora”. Karierę zawodową ukończył w 1981 jako piłkarz Dnipra Dniepropietrowsk.

Kariera reprezentacyjna

28 kwietnia 1971 w Sofii debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu z reprezentacją Bułgarii, zamieniając w 66 min. Wołodymyra Muntiana. Po meczu główny trener Walentin Nikołajew powiedział, że będzie regularnie występować w reprezentacji jeżeli przejdzie do CSKA Moskwa. Łew Browarski pozostał wierny klubowi dlatego więcej nie był powoływany do składu „Sbornej”.

Kariera trenerska

Karierę trenerską rozpoczął jako trener wykładowca w Internacie Sportowym we Lwowie, pracując z młodzieżą z rocznika 1968. To dzięki jemu i Jarosławowi Łucyszynowi wychowano takich piłkarzy jak: Ołeh Łużny, Jurij Mokrycki, Anatolij Muszczynka, Ołeh Haras, Andrij Sapuha, Iwan Pawluch. Trenował też amatorski Spartak Sambor. W 1989 wspólnie z Walerym Niepomniaszczym trenował reprezentację Kamerunu U-19. Prowadził kluby LAZ Lwów, Skify Lwów, Hałyczyna Drohobycz. W latach 1999–2000 oraz 2001–2002 trenował Karpaty Lwów. Następnie stanął na czele Zachodniego Regionalnego Centrum Rozwoju Piłki Nożnej spośród dzieci i juniorów. 4 czerwca 2009 po długiej chorobie zmarł w wieku 61 lat^[1].

Sukcesy i odznaczenia

• Mistrz Pierwszej Ligi ZSRR:

1970

• Zdobywca Pucharu ZSRR:

1969

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1969
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy: 2001
• Order „Za zasługi” III klasy: 2008

Przypisy

Bibliografia

• Олександр Паук: Леву Броварському - 60 років!. [dostęp 2008-11-30]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

• Łew Browarski w bazie RusTeam (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Profil na fckarpaty.lviv.ua (ukr.)