Łoboda solniskowa

Łoboda solniskowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządgoździkopodobne
Rządgoździkowce
Rodzinaszarłatowate
Rodzajłoboda
Gatunekłoboda solniskowa
Nazwa systematyczna
Atriplex halimus L.
Sp. Pl. 1052 1753[3]

Łoboda solniskowa (Atriplex halimus L.) – gatunek rośliny z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce (Algieria, Egipt, Tunezja, Libia, Maroko, Kenia, Tanzania, Mozambik, Namibia, Południowa Afryka, Mauretania), na Bliskim Wschodzie (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja) oraz w Europie (Bułgaria, Grecja, Włochy, Francja, Hiszpania, Portugalia). Jest uprawiana w wielu krajach świata[4].

Biologia i ekologia

Krzew o wysokości do 2 m, halofit. Łodygi i liście pokryte są grubą warstwą włosków. Kwiaty drobne, zielone[5]. Rośnie w słonych piaskach pustyń i półpustyń, wokół oaz jako pospolity chwast, nad brzegami okresowo wysychających rzek i strumieni, na obrzeżach dróg[6].

Zastosowanie

  • Uprawiana jest jako roślina ozdobna. Jej walorami są srebrzyste liście i odporność na zasolenie[7].
  • Stanowi paszę dla bydła (jest zjadana przez owce i kozy)[6].
  • W Afryce i na Bliskim Wschodzie bywa czasami zjadana przez głodnych pasterzy. Ze względu na dużą zawartość soli jest smaczniejsza od większości roślin[6].
  • Popiół po jej spaleniu jest używany do wytwarzania mydła[6].

Obecność w kulturze

Według badaczy roślin biblijnych cytowane w Biblii „liście krzewów” to właśnie łoboda solniskowa. Najlepiej pasuje do opisanych warunków; pospolicie występuje na półpustyniach ziem biblijnych, potwierdza to też jej hebrajskie określenie mówiące o słonym smaku. Wymieniona jest w Księdze Hioba (30,2-4), gdzie czytamy: „bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły, wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej. Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich korzeń jałowca[6].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
  3. Atriplex nilotica Sukhor. (ang.). The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
  5. Flovers i n Israel. [dostęp 2014-11-20].
  6. a b c d e Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
  7. Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 92. ISBN 0-333-73003-8.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Atriplex halimus kz2.JPG
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Atriplex halimus in Parque Botánico de Maspalomas (Gran Canaria)