Łoboda solniskowa
| ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | goździkopodobne | |
Rząd | goździkowce | |
Rodzina | szarłatowate | |
Rodzaj | łoboda | |
Gatunek | łoboda solniskowa | |
Nazwa systematyczna | ||
Atriplex halimus L. Sp. Pl. 1052 1753[3] |
Łoboda solniskowa (Atriplex halimus L.) – gatunek rośliny z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce (Algieria, Egipt, Tunezja, Libia, Maroko, Kenia, Tanzania, Mozambik, Namibia, Południowa Afryka, Mauretania), na Bliskim Wschodzie (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja) oraz w Europie (Bułgaria, Grecja, Włochy, Francja, Hiszpania, Portugalia). Jest uprawiana w wielu krajach świata[4].
Biologia i ekologia
Krzew o wysokości do 2 m, halofit. Łodygi i liście pokryte są grubą warstwą włosków. Kwiaty drobne, zielone[5]. Rośnie w słonych piaskach pustyń i półpustyń, wokół oaz jako pospolity chwast, nad brzegami okresowo wysychających rzek i strumieni, na obrzeżach dróg[6].
Zastosowanie
- Uprawiana jest jako roślina ozdobna. Jej walorami są srebrzyste liście i odporność na zasolenie[7].
- Stanowi paszę dla bydła (jest zjadana przez owce i kozy)[6].
- W Afryce i na Bliskim Wschodzie bywa czasami zjadana przez głodnych pasterzy. Ze względu na dużą zawartość soli jest smaczniejsza od większości roślin[6].
- Popiół po jej spaleniu jest używany do wytwarzania mydła[6].
Obecność w kulturze
Według badaczy roślin biblijnych cytowane w Biblii „liście krzewów” to właśnie łoboda solniskowa. Najlepiej pasuje do opisanych warunków; pospolicie występuje na półpustyniach ziem biblijnych, potwierdza to też jej hebrajskie określenie mówiące o słonym smaku. Wymieniona jest w Księdze Hioba (30,2-4), gdzie czytamy: „bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły, wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej. Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich korzeń jałowca”[6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
- ↑ Atriplex nilotica Sukhor. (ang.). The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
- ↑ Flovers i n Israel. [dostęp 2014-11-20].
- ↑ a b c d e Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
- ↑ Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 92. ISBN 0-333-73003-8.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Atriplex halimus in Parque Botánico de Maspalomas (Gran Canaria)