Łojów

Łojów

Лоеў

Dniepr w Łojowie
Herb Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Populacja (2010) • liczba ludności	7 000[1]
Nr kierunkowy	2347
Kod pocztowy	247095
Tablice rejestracyjne	3
Położenie na mapie obwodu homelskiego Łojów
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Łojów
51°56′N 30°48′E/51,933333 30,800000
Portal Białoruś

Łojów (biał. Лоеў) – białoruskie osiedle typu miejskiego położone w obwodzie homelskim przy ujściu rzeki Soży do Dniepru, na drodze Rzeczyca - Czernihów (60 kilometrów od Rzeczycy). Stolica rejonu łojowskiego; 7,0 tys. mieszkańców (2010).

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1505. Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie łojowskim w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego^[2].

W 1646 roku Sejm zdecydował, że Łojów wraz z Lubeczem zostanie przyłączony do Wielkiego Księstwa Litewskiego do czasu odzyskania przez WKL Trubecka, który król Władysław IV Waza przekazał dobrowolnie Moskwie w 1644 roku w zamian za sojusz przeciw Turcji.

Miasto znane jest głównie dzięki bitwom, które miały tutaj miejsce podczas powstania Chmielnickiego.

Na mocy uchwały Sejmu walnego z końca XVII wieku, aż do XIX wieku własność potomków obrońcy twierdzy w Lachowiczach kasztelana Mikołaja Judyckiego, który otrzymał Łojów za zasługi wojenne dla Rzeczypospolitej w wojnie z Moskwą^[3].

W 1920 toczyły się pod Łojowem walki polskiej grupy mjr. Józefa Wolffa z oddziałami sowieckiej 24 Dywizji Strzelców a potem polskiej załogi Łojowa z oddziałami Grupy Mozyrskiej i eskadrą Flotylli Dnieprzańskiej^[4].

Zobacz też

• 3 Pułk Przedniej Straży Buławy Polnej Litewskiej
• Bitwa pod Łojowem (1920)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Łojów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 686 .