Łokacze

Łokacze
Локачі
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	łokacki
Data założenia	1542
Populacja (2018); • liczba ludności	; 3856
Nr kierunkowy	+380 3374
Kod pocztowy	45500
	Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Łokacze
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Łokacze
	50°44′N 24°39′E/50,733333 24,650000
	Portal Ukraina

Łokacze (ukr. Локачі) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie wołyńskim.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim^[2], w 1739 roku należało do klucza Łokacze Lubomirskich^[3].

Historia

W II RP Łokacze należały do gminy Chorów powiatu horochowskiego województwa wołyńskiego. Żydzi stanowili 70% mieszkańców, oprócz nich mieszkali także Ukraińcy i Polacy^[4].

Od września 1939 pod okupacją sowiecką, od 23 czerwca 1941 pod okupacją niemiecką. W miasteczku znajdował się posterunek niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji. Ludność żydowską zamknięto w getcie, zlikwidowanym 13 września 1942; SD z udziałem ukraińskich policjantów rozstrzelało 1350 osób^[5].

17 kwietnia 1943 korzystając z nieobecności Niemców i dezercji ukraińskich policjantów Łokacze zaatakowała UPA zabijając 14 Polaków; zabrano także lekarstwa i środki opatrunkowe z apteki. Po 11 lipca 1943 Łokacze stały się schronieniem dla uchodźców z rzezi wołyńskiej. Niemcy zwerbowali do policji 27 Polaków; istniała także tolerowana przez nich samoobrona. Oba oddziały wraz z Niemcami broniły miasteczka oraz patrolowały okolicę. Ustalono, że zabiły one 26 Ukraińców. W styczniu i lutym 1944 większość Polaków ewakuowała się do większych ośrodków; 2 lutego Łokacze opuścili Niemcy. 13 czerwca 1944 na miejscowość ponownie napadła UPA zabijając nieustaloną liczbę Polaków^[4].

W 1945 roku zaczęto wydawać gazetę^[6].

W 1989 liczyło 4118 mieszkańców^[7].

W 2013 liczyło 3920 mieszkańców^[8].

Zabytki

zamek^[9]

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.16
↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka: Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, [w:] Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 163
↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 438.
↑ ^a ^b WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 142-143, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 538
↑ № 2637. Колхозная правда // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.345
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.45
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V. Warszawa: 1880-1902, s. 687-88.

Bibliografia

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V, Warszawa, 1880–1902, ss. 687-88

Linki zewnętrzne

Łokacze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 270 .
Łokacze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 687 .

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.16

[2] Zenon Guldon, Jacek Wijaczka: Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, [w:] Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 163

[3] Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 438.

[siem-4] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 142-143, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[5] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 538

[6] № 2637. Колхозная правда // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.345

[7] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[8] Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.45

[Geo-9] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V. Warszawa: 1880-1902, s. 687-88.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Przynależność wojewódzka	woj. wołyńskie (1921–39)
Miasta	Beresteczko (← od 1925) Horochów Łokacze (do 1924)
Gminy wiejskie	Beresteczko (← od 1925) Brany Chorów Kisielin Podberezie Skobełka Świniuchy

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne