Łozina (gromada)
gromada | |||
1968–1972 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania | 1 lipca 1968 | ||
Data likwidacji | 1 stycznia 1972 | ||
Siedziba | |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
Portal Polska |
Łozina (do 30 VI 1968 Skarszyn) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Łozina z siedzibą GRN w Łozinie utworzono 1 lipca 1968 w powiecie trzebnickim w woj. wrocławskim w związku z przeniesieniem siedziby GRN gromady Skarszyn (zwiększonej tego samego dnia o wsie Siedlec, Bukowice, Godzieszowa i Pasikurowice) z Skarszyna do Łoziny i zmianą nazwy jednostki na gromada Łozina[5]. Dla gromady ustalono 26 członków gromadzkiej rady narodowej[6].
31 marca 1970[7] z gromady Łozina wyłączono: a) wieś Kłokoczyce, włączając ją do gromady Widawa w powiecie wrocławskim w tymże województwie[8]; b) wieś Pawłowice (bez działek nr nr 893–894, 895/1 i 896–905 stanowiących grunty Gospodarstwa Doświadczalnego WSR oraz bez obszaru lasów nadleśnictwa Kotowice), włączając ją do miasta (na prawach województwa) Wrocławia[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 powiecie trzebnickim utworzono gminę Łozina[11] (zniesiono ją ponownie 1 września 1977[12]).
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Uchwała Nr XXI/110/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 30 maja 1968 r. w sprawie zniesienia, łączenia i utworzenia niektórych gromad w województwie wrocławskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 15 sierpnia 1968 r., Nr. 6, Poz. 33)
- ↑ Uchwała Nr XXVII/94/69 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Trzebnicy z dnia 25 marca 1969 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 1969 r., Nr. 3, Poz. 57)
- ↑ Z datą obowiązywania od 10 kwietnia 1970
- ↑ Dz.U. z 1970 r. nr 8, poz. 68
- ↑ Dz.U. z 1970 r. nr 8, poz. 70
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
- ↑ Uchwała Nr XIX/109/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 13 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie wrocławskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 1972 r., Nr 8, Poz. 165)
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 27, poz. 116
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Sławomir Milejski, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Łozina, kościół ewangelicki, ob. rzym.-kat. p.w. Matki Boskiej Bolesnej, poł. XVIII