Łucjan Królikowski

Łucjan Królikowski
Zbigniew Królikowski
Data i miejsce urodzenia

7 września 1919
Nowe Kramsko

Data śmierci

11 października 2019

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Śluby zakonne

1938

Prezbiterat

30 czerwca 1946

Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Uśmiechu

Łucjan Królikowski OFMConv (ur. 7 września 1919 w Nowym Kramsku, zm. 11 października 2019) – polski franciszkanin konwentualny.

Życiorys

Był synem Stanisława i Wiktorii z domu Tomiak. W 1938 wstąpił do zakonu franciszkanów. Studia filozoficzne rozpoczął we Lwowie.

Latem 1940 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Syberię. Po „amnestii” dla zesłanych Polaków ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Kirgistanie i z Wojskiem Polskim dotarł do Persji i Iraku.

Następnie w Libanie odbył studia teologiczne i 30 czerwca 1946 w Bejrucie otrzymał święcenia kapłańskie. W Armii Andersa pełnił obowiązki kapelana w Egipcie. Po demobilizacji armii pracował wśród byłych zesłańców syberyjskich w polskim obozie w Tengeru koło Aruszy w Tanzanii. W 1949, kiedy Brytyjczycy likwidowali obozy w Tanzanii, zebrał 150 dzieci i udał się do Kanady. Tam zajmował się ich wychowaniem aż do osiągnięcia pełnoletniości.

Wśród Polonii w Kanadzie pracował do 1966. W latach 1966–1998 pełnił obowiązki głównego sekretarza w polonijnym programie radiowym „Godzina Różańcowa Ojca Justyna” w Athol Springs, osiedlu Hamburga w hrabstwie Erie w Stanach Zjednoczonych. Pracował w tym kraju jako duszpasterz w klasztorze w Chicopee. W 2007 prezydent RP Lech Kaczyński wręczył mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, w 2012 został odznaczony Orderem Uśmiechu. 13 stycznia 2013 otrzymał tytuł Przyjaciela Szkoły Kultury i Języka Polskiego w Bridgeport[1].

Łucjan Królikowski był m.in. autorem książki Skradzione dzieciństwo. Polskie dzieci na tułaczym szlaku 1939–1950[2][3], po raz pierwszy wydanej w 1960 w Londynie.

Zmarł 11 października 2019[4]. 4 czerwca 2020 prezydent Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Order Orła Białego, nadany w uznaniu znamienitych zasług w działalności społecznej i charytatywnej na rzecz polskich sierot wojennych, ofiar przymusowych wysiedleń z Kresów Wschodnich w głąb ZSRR, za pracę duszpasterską i ofiarną postawę w niesieniu pomocy drugiemu człowiekowi[5][6].

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Moczerniuk, Bohaterski przyjaciel szkoły w Bridgeport, 16 stycznia 2013 [dostęp 2013-01-16].
  2. ↑ Skradzione dzieciństwo. petlaczasu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., Pętla Czasu, 2008
  3. ↑ Skradzione dzieciństwo w księgozbiorze Biblioteki Narodowej
  4. ↑ W wieku 100 lat zmarł o. Łucjan Królikowski. franciszkanie.pl. [dostęp 2019-10-11]. (pol.).
  5. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 687
  6. ↑ Order Orła Białego pośmiertnie dla O. Łucjana Królikowskiego. prezydent.pl. [dostęp 2020-06-04].

Bibliografia

  • Joachim Bar: Łucjan Królikowski, [w:] „Słownik polskich pisarzy franciszkańskich” (pod redakcją Hieronima Wyczawskiego), Archiwum Prowincji Ojców Bernardynów, Warszawa 1981, s. 250–252.

Media użyte na tej stronie

POL Order Uśmiechu BAR.svg
Baretka: Order Uśmiechu.