Łukowiec (województwo świętokrzyskie)

Artykuł

50°34′25″N 21°37′54″E

- błąd

39 m

WD

50°34'25.0"N, 21°37'54.1"E, 50°34'21.40"N, 21°38'9.38"E

- błąd

14 m

Odległość

0 m

Łukowiec
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

sandomierski

Gmina

Koprzywnica

Sołectwo

Łukowiec

Liczba ludności (2019)

318[1]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-660[2]

Tablice rejestracyjne

TSA

SIMC

0796602[3]

Położenie na mapie gminy Koprzywnica
Mapa konturowa gminy Koprzywnica, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łukowiec”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łukowiec”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Łukowiec”
Ziemia50°34′25″N 21°37′54″E/50,573611 21,631667

Łukowiec – wieś sołecka[4] w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[5][3].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

W administracji kościelnej rzymskokatolickiej wieś położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej.

W 1998 r. Łukowiec miał 300 mieszkańców i 112 gospodarstw o łącznej powierzchni 298,41 ha.

Wśród obiektów fizjograficznych w okolicy wsi występują nazwy: Błonie – pola, Dworskie – pola, Kliny – pola, Kocmyrz – pola, Leszcze – pola, łąki, Nadrudki – pola, Zadębinie – pola, Zaogrodzie – pola.

Obecnie w Łukowcu znajduje się kościół katolicki pw. NMP Wspomożycielki Wiernych i Szkoła Podstawowa.

Części wsi

Integralne części wsi Łukowiec[5][3]
SIMCNazwaRodzaj
0796619Majorat-Zaródczekolonia

Historia

Wieś Łukowiec w źródłach historycznych także: Lucawicz, Lukowiecz i Lukowyecz. Początki wsi sięgają XI wieku. Osada ta z nadania monarszego w latach 1147-1149 stała się własnością klasztoru cystersów w Jędrzejowie. Zapewne przed 1250 r. jakieś dobra (sortes) w Łukowcu nabył także opat pobliskiego klasztoru koprzywnickiego, drogą zamiany powróciła do dóbr królewskich, po czym w drodze zamiany w 1368 r. wraca do włości klasztornych OCist.[6].

Spory graniczne między klasztorami cysterskimi: jędrzejowskim i koprzywnickim o dobra w tej wsi spowodowały, że ten ostatni w roku 1424 r. zdecydował się sprzedać rolę mieszczanom koprzywnickim zwaną Sierocina i łąkę zwaną Długa wraz z zagajnikiem (z wyjątkiem gaju zwanego Konow). Te dwa klasztory jeszcze później (1460 i 1477) toczyły między sobą spory graniczne (głównie posesoryjne) o dobra w Łukowcu.

W 1578 r. Łukowiec (jak i pobliskie Błonie) były we władaniu urodzonego Jędrzeja Niedrzwickiego z Niedrzwicy, który płacił podatek z 4,5 łana, 9 kmieci, 1 zagrodnika, 2 komorników i 2 ubogich[6].

W 1827 r. Łukowiec miał 13 domów i 142 mieszkańców; był wsią prywatną (ziemiańską) należącą do parafii w Łoniowie[7] .

W 1884 r. Łukowiec był osadą wiejską, w której było 16 domów i 148 mieszkańców na 171 morgach; miejscowy folwark (administracyjnie należał do klucza łoniowskiego) miał powierzchnię 254 morgi (z czego 187 mórg gruntów ornych i ogrodów, 41 mórg łąk, 8 mórg pastwisk, 3 morgi wód, 15 mórg placów i nieużytków), 6 budynków z drzewa, młyn wodny, wiatrak i cegielnię[8].

W 1929 r. w Łukowcu było 16 domów i 104 mieszkańców; Publiczna Szkoła Powszechna (1 klasa) mieściła się w budynku byłej rosyjskiej straży granicznej.[9]

Przypisy

  1. ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 14 [dostęp 2022-05-22]
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
  4. ↑ Jednostki pomocnicze gminy Koprzywnica. Urząd Gminy Koprzywnica. [dostęp 2015-04-18].
  5. ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ a b Łukowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 283.
  7. ↑ Tabela. Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa. Sprawdź autora:1.
  8. ↑ Łukowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 827.
  9. ↑ Laskowski 1929 ↓.

Bibliografia

  • Wacław Skarbmir Laskowski: Słownik krajoznawczy miejscowości powiatu sandomierskiego. Wyd. Z częściowej zapomogi Wydziału Powiatowego. Sandomierz: 1929.
Gmina Koprzywnica
Miasta
Części miasta
Wsie
Integralne
części wsi
  • Beszyce Dolne
  • Błonie
  • Gnieszowice
  • Góra
  • Górka
  • Kamieniec Wisłocki
  • Kolonie
  • Lisiny
  • Łąki
  • Majdan
  • Majorat-Zaródcze
  • Na Dole
  • Na Górze
  • Nowa Wieś
  • Ogrody
  • Sperenda
  • Spławy
  • Stara Wieś
  • W Wąwozie
  • Wrzecholiny
  • Za Rzeką
  • Za Wąwozem
  • Zamłynie
  • Zastawie

POL gmina Koprzywnica COA.svg

Media użyte na tej stronie

Świętokrzyskie Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Świętokrzyskie Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 51.4 N
  • S: 50.1N
  • W: 19.6 E
  • E: 22 E
Sandomierz County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Sandomierz County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 50.90 N
  • S: 50.50 N
  • W: 21.33 E
  • E: 21.88 E