Łunochod 201

Model pojazdu Łunochod

Łunochod 201 (ros. Луноход - Chodzący Po Księżycu) – radziecki łazik księżycowy, siostrzany pojazd Łunochoda 1 i 2. Wystrzelony ponad półtora roku przed Łunochodem 1; misja zakończyła się niepowodzeniem.

Pojazdy serii Łunochod są spadkobiercami niezrealizowanego projektu L2 Siergieja Korolowa z 1963 roku[1]. Dwa lata później w biurze konstrukcyjnym Korolowa ukończono projekt sondy kosmicznej typu E-8 i łazika, a w tym samym roku prace konstrukcyjne nad bezzałogowymi pojazdami księżycowymi przejął Instytut Ławoczkina. Tam projekt został dopracowany i zmodyfikowany – jedno z ulepszeń polegało na przystosowaniu łazika do wyniesienia na orbitę za pomocą rakiety Proton.

19 lutego 1969 roku odbyło się pierwsze wystrzelenie aparatu E-8 z pierwszym Łunochodem na pokładzie – Łunochodem 201 (NASA nadała sondzie nazwę Łuna 1969A). Jednak awarii uległ rakietowy silnik wspomagający pierwszego stopnia – o godzinie 9:48 czasu lokalnego rakieta spadła na ziemię w odległości 15 kilometrów od kosmodromu; Łunochod 201 został zniszczony.

Zobacz też

Przypisy

  1. Mark Wade: L2-1963 (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-04-23].

Bibliografia

  • Mark Wade: Luna Ye-8 (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-04-23].

Media użyte na tej stronie

Soviet moonrover.JPG
Autor: Petar Milošević, Licencja: CC BY-SA 3.0
Soviet Lunokhod moonrover, from 70-ies of 20th century.
Luna 16.jpg
Autor: Bembmv, Licencja: CC BY-SA 3.0
Макет в музее Космонавтики, г.Москва.