Śląsk Biały

Trójkolorowy podział polskiej części Górnego Śląska lat 1922-1939 według G. Morcinka

Śląsk Biały − określenie stworzone propagandowo w okresie międzywojennym XX w. w Polsce, tworzące podział ówczesnej polskiej części Górnego Śląska (województwo śląskie) na trzy części („Śląsk Czarny”^[1], „Śląsk Biały” i „Śląsk Zielony”). Śląskiem Białym określił Gustaw Morcinek północne tereny Wyżyny Śląskiej, a określenie to nawiązywało do białych wapiennych wzgórz oraz powstających na podłożu wapieni i dolomitów jasnych gleb rędzinowych i bielicowych.

Najważniejsze miasto: Lubliniec.

Autorami trójkolorowego podziału województwa śląskiego na „Śląsk Czarny”, „Biały” i „Zielony” są pisarz ludowy Gustaw Morcinek oraz Stanisław Berezowski. Podział ten został użyty przez nich w wydanej w 1933 roku monografii województwa śląskiego pt. „Śląsk”. Obecnie, odkąd w 1945 roku Polska dostała po konferencji poczdamskiej zachodnie tereny Górnego Śląska oraz Dolny Śląsk, sztuczny, trójkolorowy podział z okresu dwudziestolecia międzywojennego przestał być stosowany.

Bibliografia

• G. Morcinek, „Śląsk. Cuda Polski”. Literackie Towarzystwo Wydawnicze, ​ISBN 978-83-7565-116-4​.

Przypisy

Podział Górnego Śląska (historiografia polska) Podział geograficzny Śląsk Cieszyński[A] (w tym tzw. Zaolzie) ziemia hulczyńska ziemia lubliniecka Śląsk Opawski Śląsk Opolski Podział polskiego Górnego Śląska II RP stworzony przez G. Morcinka Śląsk Biały Śląsk Czarny Śląsk Zielony ↑ Przynależność tej ziemi do Górnego Śląska jest wśród badaczy sporna