Śląsk Wrocław w europejskich pucharach sezon 1999/2000

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, → napisać artykuł w sposób neutralny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Śląsk Wrocław w europejskich pucharach w koszykówce w sezonie 1999/2000 wystąpił w rozgrywkach Pucharu Saporty. Możliwość gry w tych rozgrywkach dało mistrzostwo Polski zdobyte w sezonie 1998/99.

Rozgrywki grupowe

Śląsk Wrocław trafił do grupy F, gdzie jego przeciwnikami byli:

• Virtus Kinder Bolonia w składzie: Paolo Barlera, Davide Bonora, Antoine Rigaudeau, Fabio Ruini, Antonio Siniscalco, Predrag Danilović, Luca Ansaloni, Alessandro Abbio, Nikolaos Ekonomou, Saulius Štombergas, Hugo Sconochini, Augusto Binelli, Alessandro Frosini, Michael Andersen i David Andersen.
• BK Windawa w składzie: Andrejs Jansons, Jewgienij Kosuskins, Atis Ozols, Janis Pipikis, Sandis Saļņikovs, Aigars Vītols, Andriy Kapinos, Jimmy Polk, Sandis Buškevics, Jānis Laksa, Maris Laksa, Kristaps Purnis, Yohance Nicholas, Aigars Zeidaks i Aleksandrs Šturms.
• Norrköping Dolphins w składzie: Robert Jansson, Siniša Prtić, David Kruse, Per Hammarström, Rachid Kermoury, Tobias Persson, Anders Lind, Paul Burke, J.D Sanders, Michael Kostur, Tomas Tilliander i Per Marcus.
• Fenerbahçe SK w składzie: Mark Miller, Kemal Tunceri, Mert Uyguç, Cömert Küce, Reha Öz, Mustafa Abi, Zaza Enden, Tolga Tekinalp, Jerome Robinson, Radisav Ćurčić, Baris Süer i Serdar Caglan.
• Matav Pecz w składzie: Balint Bartha, Balazs Hoffmann, Zalan Meszaros, Mátyás Buzogány, Tamas Moricz, Péter Bakonyi, Laszló Czigler, Balázs Sajni, Ferenc Csirke, Miklós Karagits, Zoltán Hoffmann i Dwayne Whitfield.

Wyniki meczów grupowych

1 kolejka – 21 września 1999 roku

2 kolejka – 28 września 1999 roku

3 kolejka – 5 października 1999 roku

4 kolejka – 12 października 1999 roku

5 kolejka – 19 października 1999 roku

6 kolejka – 2/3 listopada 1999 roku

7 kolejka – 9 listopada 1999 roku

8 kolejka – 16 listopada 1999 roku

9 kolejka – 7 grudnia 1999 roku

10 kolejka – 14 grudnia 1999 roku

Najlepsi

• W tej grupie wśród zawodników najwyższą średnią punktową miał zawodnik Fenerbahçe, Jerome Robinson, który przeciętnie rzucał 18,5 pkt Jego drużyna jednak nie awansowała do kolejnej rundy. Tuż za nim, z 18,4 pkt, uplasował się J. D. Sunders ze szwedzkiego Norrköping Dolphins. W zespole Śląska najwyższą średnią miał kapitan zespołu – Maciej Zieliński z 17,5 pkt, co dało mu trzecią pozycje w klasyfikacji.
• Najwyższą średnią w zbiórkach miał natomiast Amerykanin Yohance Nicholas, który dla Norrköping Dolphins zbierał 8,3 piłki na mecz. Drugim w klasyfikacji Serb Radisav Ćurčić był niewiele gorszy z wynikiem 7,9. Daleko za nimi z wynikiem 5,4 znalazł się zawodnik wrocławian, Joseph McNaull.
• Wśród asystujących prym wiódł zawodnik Norrköping Dolphins – Paul Burke. Jego wynik to 6,8 asysty na mecz. O 0,3 gorszy był jego kolega klubowy P.J. Sunders. Alan Gregov, rozgrywający Śląska, podawał znacznie gorzej – 3,8 asysty na spotkanie.
• 27 – tyle najwięcej punktów udało się rzucić indywidualnie koszykarzom. Ta sztuka udała się trzem zawodnikom. Są to: Jerome Robinson (w przegranym przez Fenerbahçe meczu ze Śląskiem 76-84), David Kruse (w wygranym przez Norrköping meczu z Fenerbahçe 94-92) i Adam Wójcik (w wygranym przez Śląsk Wrocław meczu z węgierskim Matav Pecz 74-65).
• 17 – tyle najwięcej piłek udało się zebrać z tablicy indywidualnie koszykarzom. Dokonał tego jeden zawodnik. Radisav Ćurčić zdołał to zrobić podczas meczu z BK Windawa, z którym jego Fenerbahçe przegrało 74-80.
• 14 – tyle najwięcej asyst udało się zaliczyć indywidualnie koszykarzom. Stało się to podczas spotkania Norrköping Dolphins - BK Windawa, a autorem tego był rozgrywający gospodarzy Paul Burke. Mecz wygrali jednak Łotysze 91-87.

1/16 finału

Po wyjściu z grupy Śląsk spotkał się w 1/16 finału z słowacką Slovakofarmą Pezinok. Słowacy rywalizowali w grupie E, gdzie zajęli trzecią pozycję za greckim Iraklisem Saloniki i portugalskim FC Porto, a przed niemieckim Telekomem Bonn, serbskim Partizanem Belgrad i austriackim Suba Polten.

W grupie tej zespół z Pezinoku wygrał pięć spotkań i tyleż samo przegrał. Pokonali dwukrotnie Suba Polten (81-72, 88-66) i po razie FC Porto (83-76), KK Partizan Belgrad (93-89) i Telekom Bonn (95-84). Jedynie Iraklis nie dał się Slovakofarmie pokonać, wygrywając w Pezinoku 64-52, a w Salonikach 105-97.

Najlepszymi zawodnikami zespołu w tamtym sezonie byli Aramis Naglić (20,3 pkt na mecz), Gerald Lewis (9,2 pkt, 3,8 zb. i 4,7 as.) i Dragan Ristanović (15,5 pkt).

Oprócz nich w Slovakofarmie grali Marek Andruška i Peter Mičuda. Niedługo później zagrają na polskich parkietach. Andruska w Anwilu Włocławek (zdobędzie z nim mistrzostwo Polski w 2003 roku), Micuda w Stali Ostrów Wlkp. w sezonie 2003/04.

1/8 finału

W kolejnej rundzie na Śląsk czekała wielka koszykarska firma, która już wtedy miała na swoim koncie 25 mistrzostw Włoch, 4 krajowe puchary, trzykrotne zwycięstwo w Eurolidze, dwukrotnie wzniesienie Pucharu Koracza oraz raz Pucharu Interkontynentalnego. Jednak pasmo sukcesów tego klubu zakończyło się z wraz z odejściem Dejana Bodirogi w 1996 roku. Trzy lata później naprzeciw Śląskowi stanęli już mniej sławni gracze. Jedynymi, których nazwisko nie było obce, byli Flavio Portaluppi, który w klubie spędził 11 pełnych lat i miał na swoim koncie występy w reprezentacji Włoch, oraz Pooh Richardson – Amerykanin, wybrany w 1989 roku w drafcie NBA z numerem 10., wyżej, niż Shawn Kemp, Tim Hardaway, Mookie Blaylock, Vlade Divac, Clifford Robinson, Dino Rađa czy Michael Ansley. W sumie w NBA grał przez dziesięć sezonów.

Adecco w rundzie eliminacyjnej rywalizowało w grupie G, gdzie za swoich przeciwników mieli Turków z Darussafaki Stambuł (m.in. Michael Ansley), Chorwatów z KK Split (m.in. Nikola Vujčić), Szwedów z Plannji Lulea, Belgów z Okapi Maes Aalst (m.in. król strzelców rozgrywek, Mike Doyle) i Anglików z London Towers (m.in. Danny Lewis). Włochom w grupie nie szło za dobrze, wygrali cztery z dziesięciu meczów. Awansowali z ostatniego, czwartego miejsca w grupie, mając tyle samo punktów, co piąty Aalst.

W 1/16 Adecco trafiło na Krka Novo Mesto, gdzie grali Ivo Nakić – za rok przyjedzie do Pogoni Ruda Śląska, Matjaž Smodiš, Simon Pertov i Dragiša Drobnjak – później będzie grał w Turowie Zgorzelec. Mediolańczycy pokonali rywali minimalnie, 62-55 i 56-57.

1/4 finału

Po pokonaniu Slovakofarmy i Adecco, wrocławianie w następnej rundzie trafili na Chorwatów z Zadaru. Tamtejszy koszykarski zespół był jednym z najlepszych w kraju. Kiedy istniała jeszcze dawna Jugosławia klub ten zdobył 6-krotnie mistrzostwo. Po rozpadzie w chorwackiej lidze KK w latach 90. powoli rozbudzał swoje apetyty i w sezonie 1997/98, sięgnął po Puchar Chorwacji, dzięki czemu w tym sezonie wystąpił w Pucharze Saporty.

W tym okresie w klubie grali Dino Rađa, Arijan Komazec i Kristijan Ercegović, a pierwsze kroki stawiał 18-letni wówczas Marko Popović. Dwaj pierwszy później będą bliscy gry w Śląsku, a Ercegović zagra w Astorii Bydgoszcz i Górniku Wałbrzych. Popović natomiast jest młodszym kuzynem Komazca i Alana Gregova. Trenerem zespołu w tym sezonie był Danijel Jusup, później trener Anwilu Włocławek.

Chorwaci do 1/4 trafili po pokonaniu w dwóch wcześniejszych rundach Czernomore Warna (73-63, 99-70) i Racing Paryż (76-57, 67-72). U Bułgarów prym wiódł Todor Stojkow, a Francuzi mieli w swoim składzie Tony’ego Parkera i Laurenta Sciarrę.

W rozgrywkach eliminacyjnych rywalizowali w grupie B, gdzie zmierzyli się z hiszpańską Pamesą Walencja, cypryjskim Achilleas Nikozja, słoweńskim KK Savinjski Hopsi (grali tu wtedy bracia Beno i Samo Udrihowie, Saša Vujačič i Primož Kobale), ukraińskim Arsenałem Tuła i estońską Deltą Tartu (grali w niej znani w Polsce Tanel Tein, Margus Metstak i Tarmo Kikerpill). KK Zadar zajął w tej grupie drugą pozycję, tuż za Pamesą.

Wyniki 1/4 finału, 1/2 i finał

	Ćwierćfinał					Półfinał					Finał
	1	Kinder Bolonia	85,59
	8	Pamesa Walencja	61,78
						1	Kinder Bolonia	60,83
						4	Lietuvos Rytas	70,71
	4	Lietuvos Rytas	93,77
	5	FC Porto	73,87
											1	Kinder Bolonia	76
											2	AEK Ateny	83
	2	AEK Ateny	84,70
	7	Iraklis Saloniki	73,73
						2	AEK Ateny	70,82
						6	KK Zadar	75,67
	3	Zepter Śląsk	56,64
	6	KK Zadar	63,69

Statystyki rozgrywek

|

Statystyki Śląska

• Śląsk rozegrał w sumie szesnaście spotkań, z czego dziesięć udało mu się wygrać. Średnio zdobywał 73,1, tracił 69,1.
• Tylko dwukrotnie wrocławianie zeszli z parkietu pokonani, grając przed własną publicznością. Stało się to w grupie, kiedy do Wrocławia zawitała Kinder Bolonia (51-64) i w 1/4 finału – porażka z KK Zadar 56-63.
• Wygrana w 1/8 z Slovakofarmą Pezinok dała historyczny awans Śląskowi do Euroligi, w której wystąpili w następnym sezonie.
• W sumie w Pucharze Saporty w barwach Śląska zagrało 15 zawodników, choć na ławce rezerwowych zasiadło 16 zawodników. Jedynym, któremu nie dane było rozegrać choćby jednej minuty, był Jacek Krzykała. Rozgrywający, wówczas 23-letni, był trzykrotnie wpisywany do protokołu meczowego z Kinderem Bolonia, BK Windawa i Matav Pecz.

^ Brak szczególnych danych z meczu z Fenerbahçe w Stambule powoduje, że nieznane są dokładne dane z tego sezonu. Śląsk wygrał po dogrywce 83-77, ale znana jest jedynie punktacja z tego spotkania. Została ona wliczona do statystyk.

• Dzięki średniej 17 pkt na mecz Adam Wójcik zajął 23. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców rozgrywek.
• 6,1 zbiórki na mecz dało 41. pozycję Joe McNaullowi. Osiemnaście miejsc wyżej, z 6,9, znalazł się Jeffrey Stern, który reprezentował barwy Mazowszanki Pruszków, a który sezon wcześniej przez kilka spotkań był zawodnik Śląska.
• z 2,7 asysty na mecz dało Alanowi Gregovowi 46. miejsce wśród najlepiej podających.
• Średnia 1,7 przechwytu dało Adamowi Wójcikowi 51. pozycję, o piętnaście miejsc niżej od Waltera Jeklina, który notował 1,9, grając dla Mazowszanki.
• Wśród najlepiej blokujących 5. miejsce zajął Joseph McNaull – 1,1, a dwunaste miejsce z 0,8 miał Adam Wójcik. Tyle samo, co Jeffrey Stern.

Naj... Śląska

• 40 – tyle minut, czyli całe spotkanie rozegrała tylko trójka koszykarzy. Tej sztuki dokonali Maciej Zieliński, Adam Wójcik i Tomasz Wilczek. Cała trójka nie zeszła ani na chwilę z boiska w spotkaniu wyjazdowym z BK Windawa 63-70. Zieliński dokonał tej sztuki dwa razy – w meczu z Kinderem Bolonia 51-64.
• 27 – tyle punktów w spotkaniu z Matav Pecz (74-65) zdobył Adam Wójcik. To najwięcej spośród wszystkich zawodników Śląska.
• 11 – tyle piłek w spotkaniu z Adecco Asvel Mediolan (62-64) zebrał Joseph McNaull. To najwięcej ze wszystkich zawodników Śląska. Ta sztuka udała się na bronionej tablicy, co oczywiście jest także najlepszym wynikiem.
• 7 – tyle bloków na rywalach zanotował Joseph McNaull. Najlepszy wynik w Śląsku Amerykaninowi z polskim paszportem udało się osiągnąć w spotkaniu z Fenerbahçe SK (84-76), dzięki czemu McNaull o mało nie uzyskał triple-double. Z Turkami bowiem McNaull zanotował 14 pkt, 8 zbiórek i 7 bloków.
• 7 – tyle piłek przechwycił w spotkaniu z Matav Pecz (74-65) Adam Wójcik.
• 6 – tyle strat zanotował w spotkaniu z Adecco Asvel Mediolan (62-64) Adam Wójcik.
• 6 – tyle dokładnych ostatnich kończących podań zanotował Alan Gregov. Chorwat sześciokrotnie asystował przy koszach kolegów z Norrköping Dolphins (93-63).
• 4 – tyle najwięcej celnych trójek rzucił koszykarz Śląska w jednym meczu. Stało się to w zwycięskim 84-76 meczu z Fenerbahçe. Autorem tych czterech „trójek” był Alan Gregov, a potrzebował do tego sześć prób.
• 3 – tyle najwięcej piłek na atakowanej tablicy udało się zebrać indywidualnie koszykarzowi Śląska. Adam Wójcik uczynił to raz (mecz z Kinderem Bolonia 51-64), a Piotr Szybilski i Joseph McNaull dwa razy. „Bila” w spotkaniach z BK Windawa (63-70) i Norrköping Dolphins (93-63), McNaull – z KK Zadar (56-63) i Slovakofarmą Pezinok (84-81).